Furie - Katie Lowe

''Als het regent zoek dan naar de regenboog. Als het donker is zoek dan naar sterren.''

Engeland, 1998. Een zestienjarig meisje wordt dood gevonden op het terrein van een Britse meisjesschool. Ze is volledig in het wit gekleed en zit op een schommel. Haar doodsoorzaak is onbekend. Vier meisjes weten wat er is gebeurd. Ze hebben altijd gezwegen, tot nu.Een stil Brits kustplaatsje met een duistere geschiedenis - in de zeventiende eeuw vonden er heksenprocessen plaats. Een studiegroepje van vier meisjes met een fascinatie voor hekserij. Een moord. 

De schrijfster Kate Lowe is een populair blogger over onderwerpen als body image, feminisme en gezondheid. Ook schrijft ze regelmatig voor The Guardian en The Independent.

Het boek 'Furie' is haar debuut en ze maakt het zichzelf niet makkelijk daarin. Als lezer weet je niet zo goed of je nu met een thriller voor volwassenen te maken hebt of een spannende Young-adult roman. Gaande weg het lezen besloot ik het te zien als een Young-adult en dat leverde een ander inzicht op over de manier van schrijven, uitleg en de gebeurtenissen in het verhaal.
De hoofdpersonen zijn naïef, onnadenkend en zoekende naar zichzelf. Deze strijd wordt heel goed neergezet. Ook de hang om ergens bij te horen en daar veel, te veel, voor over te hebben komt heel goed naar voren. Zelfs de tweestrijd binnen de vriendinnengroep wordt beklemmend geschreven.

Wat het verhaal soms lastig maakt om te lezen zijn de stukken tekst die zich afspelen tijdens de kunstlessen. Hier wordt een schilderij of literatuur besproken maar de toegevoegde waarde hiervan wordt pas later duidelijk. Ook is er te weinig informatie over deze schilderijen of literatuur, dus is opzoeken soms een vereiste om bij het verhaal te blijven en je interesse erbij te houden.

Er wordt ook gesproken over hekserij en de occulte wereld, toch is de duistere kant van de meisjes zelf angstaanjagender. Het einde is een doordenkertje, wanneer je die niet ontdekt zou je teleurgesteld kunnen raken in het verhaal.

Het boek vergt wat geduld en heeft een valse start doordat het in de media vergeleken wordt met 'De verborgen geschiedenis' van Donna Tart. Dit haalt het bij verre na niet, niet qua schrijfstijl en niet qua onderwerpen. Het is zeker geen literatuur, dit boek is veel simpeler geschreven. Wanneer je het laat lezen door de goede doelgroep, in dit geval Young-adult is het een spannende roman met een vleugje hekserij en occultisme. Maar waar vooral de zoektocht naar je eigen identiteit goed in verwoord is.

Het Boleyn mysterie - Kathleen McGowan

''Le temps viendra - De tijd zal komen''

 Bij de Tower of London wordt het lichaam gevonden van een onthoofde vrouw, verkleed als Anna Boleyn. Tegelijkertijd ontdekt journaliste Maureen Pascal, die onderzoek doet naar Anna Boleyn, tot nu toe onbekende details van haar leven. Er zijn vreemde  parallellen tussen de moord en het onderzoek van Maureen Paschal. Het lijkt erop dat de moordenaar goed op de hoogte is van haar ontdekkingen, maar hoe komt diegene aan deze informatie?
Dan wordt het vermoorde lichaam van een volgende vrouw gevonden...

De schrijfster Kathleen McGowan heeft zich met deze serie in de kijker van vele lezers geschreven. Op een spannende en  interessante manier weet ze een thriller te combineren met een geloofwaardig geschiedenis verhaal. Het is bijna simplistisch te noemen, maar daardoor neem je als lezer wel gemakkelijk alle informatie in je op.
Eerder verscheen er in deze serie 'Het Magdalena mysterie', 'Het Jezus mysterie', en 'Het Medici mysterie, maar de delen zijn ook afzonderlijk van elkaar goed en begrijpend te lezen.
De schrijfster heeft een zeer beeldende schrijfstijl. Personages worden goed voorgesteld en gebeurtenissen hebben een logische volgorde. Het verleden loopt synchroon met het onderzoek in het heden, wat op zich heel goed gedaan is maar soms ook wel wat langdradigheid geeft.
Het is Kathleen McGowan te prijzen dat ze zoveel onderzoek gedaan heeft. Met groot schrijftalent en haar enthousiasme voor geschiedenis, kunst, wijsheden, geloof en spanning weet ze een dijk van een serie te schrijven waarbij je niet weet of het allemaal precies zo gegaan is als beschreven maar dat doet er eigenlijk ook niet toe, je leert en geniet, dat is het belangrijkste.

Fluisternetwerk - Chandler Baker

''Niets van het bovenstaande zou mogelijk zijn geweest als ik niet het geluk gehad te trouwen met een man die mijn carrière vóór zijn eigen carrière plaatst en die het ‘eerlijk verdelen van de huishoudelijke taken’ niet gelijkstelt aan ‘gezeur’. Het helpt ook dat hij jaren geleden is gestopt met golfen.
Net als de meeste vrouwen die ik ken, ben ik continu bezig een allegaartje aan oppasadressen bij elkaar te schrapen. In mijn hoofd doe ik vervolgens ingewikkelde, pseudomasochistische sommen om er zeker van te zijn dat ik meer uren doorbreng met mijn dochter dan alle anderen. Ik maak kleuterschooltraktaties in de hoop dat ze niet de allerslechtste traktaties van de klas zijn (mijn doel is steevast de derde of vierde plaats van onderen). Het stoort me dat vaders die hun kind komen ophalen allerlei ‘goeie vader’-lof krijgen toegewuifd terwijl ik elke dag precies hetzelfde doe. (Is dat kinderachtig van me?) Ook als de baby de hele nacht wakker is geweest, ga ik naar mijn werk. Op die lange middagen kan het zijn dat ik even zit te janken op kantoor. (Wie zal het zeggen?)

Eigenlijk denk ik dat er nog heel wat rimpels zijn glad te strijken voor vrouwen op het werk, maar mijn vriendinnen verzekeren me ervan dat we het al een stuk beter maken voor onze dochters. Gemakkelijker. Minder een mijnenveld. Ik denk hier vaak over na en heb het er veel over met vriendinnen onder het genot van glazen wijn of tijdens onze lunchwandelingen op meegebrachte sneakers. Op een gegeven moment merkte ik dat ik het er zo vaak over had – vooral de laatste tijd – dat ik aan Fluisternetwerk ben begonnen''

Sloane, Ardie, Grace en Rosalita werken al jaren bij Truvic Inc. Het plotselinge overlijden van hun directeur betekent dat Ames waarschijnlijk nu de leiding zal krijgen. Ames wordt echter al jarenlang omringd door geruchten over hoe hij vrouwen behandelt. Deze geruchten werden altijd genegeerd of onder de tafel geveegd door degene die boven hem stonden.
Deze keer, als er wederom ongepast gedrag wordt gesignaleerd, gaat dat niet geruisloos voorbij. Nu is het genoeg geweest.
Het besluit van Sloane en haar collega's ontketent een catastrofe in het kantoor. Leugens worden ontmaskerd. Geheimen zullen worden onthuld en dat loopt niet voor iedereen goed af. Al hun levens, als vrouwen, moeders, echtgenotes, vriendinnen, zelfs als tegenstanders, zullen dramatisch veranderen.

De schrijfster Chandler Baker gebruikt haar eigen ervaring als leidraad voor deze uitdagende, verontrustende en zeer actuele roman. Knap is dat ze het boek zo heeft geschreven dat het niet geheel haar verhaal of verslag is maar een goed lopende, spannende roman met een hoog geloofwaardigheidsgehalte. Al is het soms hier en daar ook wat langdradig.
Op een zeer vlotte en duidelijke manier weet ze de perikelen tussen de mannen- en vrouwencultuur op de werkvloer bloot te leggen. Met humor en scherpe precisie snijdt ze actuele onderwerpen aan zoals seksuele intimidatie, manipulatie, vriendjespolitiek en doofpot affaires.

Het boek is verdeeld in verleden en heden. Het heden wordt gekenmerkt door de politieverhoren en getuigenverklaringen. In het verleden kom je achter het hoe en waarom. Uiteindelijk haalt het verleden het heden in en wordt het een mooi sluitend geheel. Ook wordt er elke keer vanuit een ander perspectief geschreven, dit geeft een groter  en duidelijk overzicht van de gebeurtenissen zijn complexheid. Toch is het vaak wel even onduidelijk wie er aan het woord is omdat er geen naam boven de hoofdstukken staat.
De schrijfster weet een aantal goede twisten in te bouwen wat maakt je boeiend verder leest tot de verrassende ontknoping. Wel blijven de personages, ondanks de heftige gebeurtenissen, wat aan de oppervlakte.

In een wereld waar de #metoo affaires niet meer te negeren zijn weet Chandler Baker een verrassend, duidelijk en geen meelijwekkend boek te schrijven. Het is ook niet zo gek dat Reese Whitherspoon met haar productiebedrijf de rechten voor een tv-serie heeft opgekocht. Ook de liefhebbers van Suits en Big Little Lies zullen smullen van dit verhaal.
Een aanrader!

Dit boek mocht ik lezen als onderdeel van een blogtour, gerealiseerd door uitgeverij AW. Bruna. Verschillende bloggers geven hun mening over dit boek. 7 september verschijnt de recensie van Corina van Samenlezenisleuker  https://samenlezenisleuker.wordpress.com/

De aardbeiendief - Joanne Harris

''Ze heeft dezelfde zachtmoedige manier om tot het hart door te dringen. Om je te laten zien wat je al weet, maar voor jezelf verborgen hebt gehouden.''
Na haar vele omzwervingen heeft Vianne Rocher eindelijk in Lansquenet, waar ze ooit als buitenstaander de boel flink opschudde, een thuis gevonden. Samen met haar dochter Rosette runt ze de chocolaterie. Zelfs Vader Reynaud is een goede vriend geworden, in plaats van een tegenstander. Wanneer de oude bloemist Narcisse sterft en een deel van zijn land nalaat aan Rosette veroorzaakt dat grote problemen met zijn familie. Kort daarna strijkt in zijn oude winkel een mysterieuze vreemdeling neer die een duistere wind doet opwaaien. Opnieuw loopt er een scheidslijn door het dorp maar dit keer staat Vianne aan de andere kant...

Wat een heerlijke, boeiende en wonderlijke roman heeft Joanne Harris met de Aardbeiendief weten toe te voegen aan de reeks van Chocolat, Rode schoenen en Wilde perziken. Met de voor haar zo bekende schrijfstijl; korte hoofdstukken met eenvoudige maar toch hier en daar magische zinnen en uitspraken, waan je je wederom in het Fransje plaatsje Lansquenet en ruik je de geuren en proef je de smaken. Verrassend is dat nu Vianne de tegenstander is en ook haar strijd om het loslaten van haar kinderen is erg emotioneel, herkenbaar en begripvol beschreven. Vrijwel alle personages uit de vorige boeken passeren in grote of in kleine mate de revue maar toch had een kleine extra verwijzing hier en daar wat welkom geweest. Er zit tussen het verschijnen van de verschillende delen namelijk enige tijd. Maar alle personages zijn weer met liefde en aandacht omringd en hebben allemaal zo hun eigen bijzonderheden, zo ook de nieuwe bewoners.
De rode draad door al haar verhalen is dat het één niet zonder het ander kan, dat we zelf niet zonder de ander kunnen. Dat we allemaal anders zijn maar in wezen toch ook zo gelijk. Want een ieder is bang voor veranderingen, loslaten en de liefde maar we kunnen geen veranderingen aan of angsten overwinnen zónder de liefde. Dat is wat er in al haar boeken zo mooi naar voren komt.

Joanne Harris heeft wederom een verhaal geschreven waar je lessen uit kunt halen, wat je koestert maar wat bovenal heel fijn leest.

Op handen gedragen - Thea Zoeteman

''Het werk slokt voor een groot deel haar tijd op. En omdat ze na haar dienst te moe is om iets te ondernemen, blijft er steeds minder tijd over voor andere leuke dingen.''

Sabine kan de werkdruk in het verpleeghuis waar ze werkt niet meer aan. De tijdsdruk is te groot en ze mist daardoor het contact met de patiënten. Ze krijgt gezondheidsklachten en voelt zich zo moe dat ze genoodzaakt is om vrij te nemen. Om tot rust te komen boekt ze samen met haar vriendin Annelot een vakantie naar een bungalowpark. Daar stuit ze op een vacature voor medewerker in de kampwinkel. Sabine solliciteert en is dolgelukkig als ze wordt aangenomen. Met frisse moed begint ze aan haar nieuwe baan, maar als snel ervaart ze dezelfde lichamelijke klachten. Ze krijgt onderzoeken in het ziekenhuis maar de juiste diagnose blijft lang uit. Sabine is zo druk met haar eigen zorgen, dat ze extra aandacht van anderen voor haar niet opmerkt en dus ook de liefde niet.

Met deze tekst op de achterflap had ik me met veel enthousiasme ingeschreven bij de Hebban leesclub. In deze wereld ervaart vrijwel iedereen wel de enorme maatschappelijke druk en de daarbij behorende vermoeidheid en lichamelijke klachten. Ook de wens om het roer volledig om te gooien is bij vele een herkenbare wens.
Helaas strookt de inhoud van het boek niet met de informatie die je krijgt op de achterflap. Het verhaal blijkt een zoektocht naar de juiste diagnose die passen bij een onduidelijk ziektebeeld in dagboekstijl. Zo kom je uit op een verslag met hier en daar een poging om er een roman van te maken. Door de monotone en bijna kinderlijke schrijfstijl, de niet uitgewerkte personages en de chronologische gebeurtenissen ervaar je nergens emoties.
Sabine, de hoofdpersoon, is daarbij ook nog eens een persoon die geen echte mening lijkt te hebben, die gebeurtenissen gelaten over zich heen laat komen om het lot vervolgens uit handen te geven. Dit roept vooral veel irritatie op. Net zoals het feit dat er nergens wordt beschreven hoe de personages bepaalde situaties ervaren of hoe bepaalde situaties zijn ontstaan. Dat het verhaal een religieus tintje heeft is een bijzaak die verder niet storend werkt.
Wanneer de diagnose dan eindelijk gegeven is stopt het verhaal abrupt en ervaar je hetzelfde als daarvoor, weer geen uitdieping van emotie of ervaring. Hoe de hoofdpersoon met de gestelde diagnose verder leeft blijft een vraag.

Dat uit het nawoord blijkt dat de schrijfster zelf een zoektocht naar een diagnose voor haar ziektebeeld heeft ervaren verklaart een hoop, maar dat had ze beter aan het begin van het verhaal kunnen mededelen en zeker op de achterflap moeten melden. Zo had ze de juiste doelgroep voor haar verhaal bereikt en wellicht teleurstelling bij andere lezers voorkomen.

Bij deze wil ik de Hebban leesclub, de deelnemers hieraan en de leidster Janneke Elderbroek bedanken voor de ontstane leesclub discussie. 

Maan, de zeven zussen - Lucinda Riley

''Alles van blijvende waarde heeft tijd nodig om te rijpen. En als het eenmaal tot bloei gekomen is, zul je blij zijn dat je hebt volgehouden.''

Na de plotselinge dood van hun vader komen Maia en haar zussen bij elkaar in hun ouderlijke huis, een prachtig landhuis aan het meer van Genève. De zussen werden als baby door Pa Salt geadopteerd en krijgen na zijn dood allemaal een brief met een mysterieuze verwijzing naar hun afkomst.

Maia's verleden brengt haar naar Rio de Janeiro. Het voert haar tachtig jaar terug in de tijd , naar de bouw van het wereldberoemde Christus de Verlosser-beeld en de roerige jaren twintig in Parijs.

Storm: Na een traumatische ervaring op zee keert Ally kort daarna de zeilwereld de rug toe en besluit haar vaders opdracht uit te voeren. Het voert haar naar Noorwegen, naar de onbekende zangeres Anna Landvik, die honderd jaar eerder als eerste het stuk 'Peer Gynt' van Grieg opvoerde.

Schaduw: Star D'Aplièse staat op een keerpunt in haar leven. Als ze uiteindelijk met lichte tegenzin naar Londen vertrekt, gaat een nieuwe wereld voor haar open.
Daar ontdekt Star het bestaan van Flore MacNichol, een onafhankelijke, geëmancipeerde vrouw die honderd jaar geleden leefde en die na haar jeugd op het Engelse platteland naar het bruisende Londen vertrok en daar de ruimte vond om zichzelf te ontplooien. Zal Star in Londen eenzelfde transformatie doormaken en eindelijk uit de schaduw van haar zusje kunnen stappen?

Parel: Wanhopig verlaat CeCe Londen in een poging haar verleden te ontrafelen. De enige aanwijzing die ze heeft is een zwart-witfoto en de naam van een vrouw die honderd jaar eerder in Australië leefde. Via de prachtige stranden van het Thaise Krabi reist CeCe naar de ruwe vlaktes van Australië, in de hoop daar haar geluk te vinden.

Maan: In Schotland leert Tiggy de oude gitano Chilly kennen, die haar vertelt dat ze een speciale gave heeft. Hij stuurt haar naar het Spaanse Granada om daar het spoor van de zigeunergemeenschap uit Sacromonte te volgen. Langzaamaan ontrafelt Tiggy haar exotische maar gecompliceerde verleden. Maar wanneer het lot een onverwachte beslissing neemt, zal ze moeten beslissen of ze in Granada blijft of dat ze terugkeert naar Schotland.

Wat een geweldige boekenreeks heeft de schrijfster tot nu toe neer weten te zetten met 'De zeven zussen' serie.Normaal gesproken ben ik niet zo een liefhebber van reeksen maar ondanks het feit dat de opbouw bij elk nieuw boek hetzelfde is, wint het verhaal met zijn gedetailleerde beschrijvingen van de omgeving en gebeurtenissen het van de eentonigheid. Dit komt ook door de schrijfstijl van Lucinda Riley, die in de lijn ligt van Maeve Binchy. Het is treffend en duidelijk met hier en daar een vleugje romantiek.

Telkens wordt het verhaal van een van de zussen besproken en daarbij de reis naar haar daadwerkelijke afkomst. Elk verhaal speelt zich af in een ander land met een bijbehorende geschiedenis. Een geschiedenis die boeiend is en verrassend goed klopt.
De personages zijn zo beschreven dat ze herkenbare trekken hebben, je beleeft hun groei in hun volwassenheid en voelt ook hun emoties, zonder dat het ergens te bouquetreeks-achtig wordt.
Tevens wordt duidelijk dat afkomst en keuzes die in tijden ver voor jou gemaakt zijn wel degelijk invloed kunnen hebben op wie je nu bent en waar je nu bent. Het zijn mooie verhalen over liefde, verdriet, geheimen, verraad en keuzes maken.

Je zou de delen ook los kunnen lezen, of niet in de volgorde van uitgave, omdat alle zusters in elkaars boek een rol spelen en waarbij elk verhaal vanuit een ander perspectief verteld wordt. De rode draad in alle boeken is de mysterieuze dood van Pa Salt en de zevende zuster terwijl er maar zes zussen geadopteerd zijn. Dat alleen al vraagt dat je door wil lezen en uitkijkt naar de nieuwe verschijningsdatum van de volgende delen.

Een goede daad - David Baldacci

''Sommige mensen doen wat ze willen en het kan hun niets schelen wat anderen overkomt zolang het maar goed is voor hen.''

Wanneer oorlogsveteraan Aloysius Archer in 1949 voorwaardelijk vrijkomt uit de gevangenis, waar hij zat voor een misdaad die hij niet heeft gepleegd, vestigt hij zich in het stadje Poca City. Archer heeft een lijst meegekregen met wat hij verplicht is te doen na zijn vrijlating en wat hem allemaal verboden is. Hij moet een baan zoeken en zich regelmatig melden bij zijn reclasseringsambtenaar. Maar een bar bezoeken, laat staan alcohol drinken, is hem verboden. Contact met 'losbandige' vrouwen is al helemaal uit den boze.
Archers zoektocht naar werk brengt hem de eerste avond al naar een bar waar hij aan de praat raakt met Hank Pittleman, een van de machtigste zakenmannen in het stadje. Pittleman biedt hem een baan aan, maar wat in eerste instantie een simpel klusje lijkt - het innen van een schuld - blijkt algauw een stuk complexer te liggen. Wanneer er een moord wordt gepleegd en Archer de belangrijkste verdachte is, beseft hij dat hij weleens snel weer in de gevangenis zou kunnen belanden, tenzij hij zelf de moordenaar weet te vinden.

De auteur David Baldacci heeft al verscheidene bestsellers op zijn naam staan en met heel wat succesvolle personages. In het boek 'Een goede daad' laat hij ons kennis maken met een nieuwe held, Archer, een enigszins rustig en sympathiek persoon die zich weet te ontwikkelen tot gerenommeerd detective waarbij hij de nodige actie beleefd.

In het begin van het verhaal is er veel ruimte voor de kennismaking met Archer en zijn nieuwe start in het stadje Poca City. In de schrijfwijze zit een soort van traagheid die nodig is om de sfeer van het leven in de begin jaren vijftig goed aan te geven, al kan dit voor sommige lezers ook irritant zijn. Alles gebeurd wanneer het gebeuren moet en de schrijver neemt veel tijd om dialogen uit te schrijven. Toch blijven personages enigszins aan de oppervlakte, net als de ware spanning in het verhaal. Pas halverwege komt er echt een ommezwaai en veranderd het verhaal in de herkenbare thrillers die je van Baldacci gewend bent.

Wat dit trage verhaal dan toch zo boeiend maakt is de vertelstijl. Baldacci weet, op een geheel andere wijze dan dat je van hem gewend bent, de sfeer van het verhaal en de belevenis van iemand die geheel opnieuw moet beginnen zo goed neer te zetten dat het allemaal heel geloofwaardig is. Archer kan niet vanaf het begin een actieheld zijn die heftige avonturen beleeft omdat hij nu eenmaal helemaal opnieuw moet beginnen in een stad waar hij niets of niemand kent. Dat is de kracht van het verhaal. De verwachting zal dan ook wel zijn dat de delen die zullen gaan volgen vanaf het begin meer actie zullen bevatten. Archer heeft in ieder geval qua persoonlijkheid in mij een fan gevonden.