Welkom in onze duisternis - Elke Emmermann

 

Onlangs ontving ik de uitnodiging om mee te doen aan de blogtour van het boek ‘Welkom in onze duisternis’. Het debuut van de Vlaamse auteur Elke Emmermann. Het verhaal beloofde een combinatie van thriller en mysterie, en dat sprak me meteen aan. Ook de kennismaking met een nieuwe auteur, vind ik altijd bijzonder. Tijdens het lezen werd mij al snel duidelijk dat dit geen alledaagse thriller is.  

Hier gaat het boek ‘Welkom in onze duisternis’ over
Grace bezit een gave: ze ziet een zwarte vlek in de aura van mensen die de dood naderen. Wanneer deze vlek bij haar echtgenoot opduikt, begint ze een wanhopige zoektocht om hem te redden. Tijdens haar zoektocht beseft ze dat hij niet is wie hij lijkt. Hoe dichter ze bij de waarheid komt, hoe meer Grace beseft dat haar eigen man misschien wel haar grootste bedreiging is.
Tegelijkertijd wordt Calista, een negentienjarig meisje met visioenen, brutaal ontvoerd. Ze ontwaakt in een faciliteit waar zich duistere praktijken afspelen. Wanneer ze ontdekt wat haar ontvoerders van haar willen, beseft ze dat de waarheid over haar gave gevaarlijker is dan ze had kunnen vermoeden.

De levens van Grace en Calista kruisen elkaar op een manier die beide vrouwen dwingt om hun grootste angsten onder ogen te zien.

‘Welkom in onze duisternis’ is een bijzondere mix van spanning en mystiek
Wat het boek ‘Welkom in onze duisternis’ direct onderscheidt van andere spannende verhalen, is de originele samensmelting van een psychologische thriller met een vleugje mysterie. Auteur Elke Emmermann weet het bovennatuurlijke element subtiel te verweven in een realistische kader. Hierdoor voelt het niet ongeloofwaardig. Integendeel: het versterkt de spanning.

Beeldende duistere, maar niet te zware schrijfstijl
De schrijfstijl van Elke Emmermann is toegankelijk en beeldend. Ze beschrijft situaties en emoties met een zekere flair, hierdoor kun je als lezer de sfeer goed voelen. Ze vertelt over dreiging, onbehagen, maar ook over de kwetsbaarheid van haar personages. Haar toon is wat duister, maar niet te zwaar. Precies goed genoeg, zo blijft de thriller met het mysterieuze aspect goed in balans. Tevens bespreekt ze ook thema’s als angst, vertrouwen en verlies.

Personages zijn origineel bedacht maar missen wat karakterontwikkeling
De personages zijn goed bedacht en ook wel interessant. Echter blijven ze qua karakterontwikkeling wat aan de oppervlakte zweven. Hun gevoelens en drijfveren worden wel benoemd, maar ik miste net dat beetje meer diepgang, waardoor ze niet écht tot leven kwamen. Er zat namelijk, voor mijn gevoel, veel meer in en ik had graag meer te weten willen komen over hun gedachten en emoties. Dan had ik ze ook beter kunnen begrijpen

Daarnaast duurde het, voor mijn gevoel, wat lang om echt in het verhaal te komen. De eerste hoofdstukken bouwen langzaam op. Na een tijdje werd de spanning wel meer en meer en in goede verhouding opgebouwd. Daarentegen komt het einde van het boek ‘Welkom in onze duisternis’, vrij plotseling. De snelheid waarmee de gebeurtenissen zich daar ontvouwen, staat in contrast met de trage opbouw van het begin. Het voelde ook een beetje een open einde, alsof dit verhaal nog niet helemaal klaar is. Wellicht dat het zelfs een vervolg verdient.

Een interessant en veelbelovend debuut
Ondanks die kleine kanttekeningen heb ik ‘Welkom in onze duisternis’ met plezier gelezen. Het is spannend, onderhoudend en verrassend, met een vleugje mystiek dat het onderscheidt van andere thrillers. Auteur Elke Emmermann laat zien dat ze het lef heeft om buiten de gebaande paden te schrijven. Als ze in haar volgende boek de karakters iets meer verdieping geeft en het tempo iets beter balanceert, zie ik haar uitgroeien tot een vaste naam binnen het genre.

Ik ben blij dat ik de uitnodiging voor de blogtour heb aangenomen, want dit was zonder meer een leuke en goede leeservaring. Bedankt Elke Emmermann en de uitgeverij voor het digitale recensie-exemplaar.

Ingesneeuwd - Suzanne Vermeer

 

''Ik denk dat we als volwassenen met de vragen kunnen omgaan en de antwoorden niet persoonlijk moeten opvatten. Ze zijn bedoeld om iets van te leren. Ik kan niemand dwingen om mee te spelen, maar het opgeven zegt ook iets over iemand,''

Als er één auteur is die mij elke zomer én winter weer in de juiste stemming weet te brengen, dan zijn het wel de boeken van Suzanne Vermeer. Altijd goed voor een spannend, zomers of winters avontuur. Met ‘Ingesneeuwd’ wordt er wederom een nieuw en vlot geschreven thriller onder het pseudoniem afgeleverd. Alhoewel het verhaal zich afspeelt in een idyllische sneeuwachtige setting, is de spanning allesbehalve ijzig — eerder gloeiend heet te noemen. Ik las het in een weekend uit.

Hier gaat het boek ‘Ingesneeuwd’ over
Manouk vertrekt met vier collega’s naar de Italiaanse Alpen voor een midweek skiën, wellness en – hopelijk – een betere samenwerking. Want op kantoor is de spanning om te snijden. Maar zodra ze arriveren, raken ze door een hevige sneeuwstorm ingesneeuwd. Al snel blijkt dat niet alleen het weer hen in de greep houdt.
Wanneer een van hen dood wordt aangetroffen in de vakantievilla, is niemand meer te vertrouwen. Verdacht gedrag, onuitgesproken conflicten en oude geheimen komen boven terwijl de sneeuw maar blijft vallen. En dan wordt buiten nóg een lichaam gevonden.

Suzanne Vermeer is een pseudoniem geworden
Al jarenlang is Suzanne Vermeer de bestverkopende thriller auteur in Nederland. Suzanne Vermeer is het pseudoniem van de, in juni 2011, overleden auteur Paul Goeken. In overleg tussen de uitgeverij AW Bruna en de familie is besloten de naam Suzanne Vermeer te blijven gebruiken. Hiermee geven ze aankomend talent een plek om hun verhaal te publiceren op een breder platform. Alle titels hebben de bestsellerslijsten gehaald. Sommige boeken zijn genomineerd geweest voor de NS Publieksprijs.

Toegankelijke en beeldende schrijfstijl
De schrijfstijl van de auteur is zoals we ook al vaak in de vorige boeken tegenkwamen; toegankelijk en beeldend. De spanning wordt langzaamaan opgebouwd, en door de korte hoofdstukken blijf je gemakkelijk door lezen. In het boek ‘Ingesneeuwd’ zijn het vooral de beschrijvingen van de sneeuwstorm en de benauwdheid van het chalet dat mij aansprak.

Ook de onderlinge relaties worden goed uitwerkt. In het begin lijkt de groep hecht en warm, maar naarmate de omstandigheden verslechteren, beginnen er scheurtjes te ontstaan. Oude wonden en onuitgesproken irritaties borrelen op. De auteur toont op subtiele wijze hoe mensen in extreme situaties radicaal kunnen veranderen. Het psychologische aspect geeft deze thriller net dat beetje extra diepgang, dat ik soms mis in andere lichtere leesboeken voor de vakantie.

Het boek 'Ingesneeuwd' heeft een paar verassende wendingen
In het boek ‘Ingesneeuwd’ wordt het tempo afgewisseld; rustige scènes waarin de personages proberen hun emoties onder controle te houden, worden afgewisseld met plotwendingen die je hartslag even doen versnellen. Tegen het einde neemt het verhaal een paar verrassende wendingen. Sommige had ik zien aankomen, andere absoluut niet.

Karakters missen wel wat diepgang
Een kleine kanttekening om te plaatsen, is dat sommige karakters iets meer uitgediept hadden mogen worden. Een paar bijfiguren blijven wat vlak, waardoor hun keuzes aan het einde iets minder overtuigend overkomen. Bovendien voelde het einde van het boek ‘Ingesneeuwd’ net iets te afgeraffeld. Graag had ik nog een hoofdstukje extra gehad om alles rustig te laten bezinken. Toch doet dat weinig af aan de spanning en het leesplezier dat het boek in zijn geheel biedt.

'Ingesneeuwd' is pure (ont)spanning in boekvorm
Al met al is het boek ‘Ingesneeuwd’ precies wat ik hoopte dat het zou zijn. Een heerlijk winterse thriller, die vlot en meeslepend geschreven is en je meeneemt naar een wereld van sneeuw, geheimen en bedrog. Perfect om mee op de bank te kruipen als het buiten guur weer is. Of om mee te nemen op je wintersportvakantie. Het is geen literaire hoogvlieger, maar dat pretendeert het ook niet te zijn. Dit is gewoon pure ontspanning, met een vleugje adrenaline. Voor iedereen die houdt van winterse thrillers met een vleugje psychologie en een goede dosis spanning, is ‘Ingesneeuwd’ absoluut een aanrader.

Specificaties bij het boek ‘Ingesneeuwd’

Auteur: Suzanne Vermeer | Uitgever: A.W. Bruna Romans | Eerste uitgave: 2025| Aantal bladzijden: 317 | ISBN 9789400517721

Met dank aan uitgeverij A.W. Bruna voor het recensie-exemplaar

Laat hem niet binnen - Lisa Jewell

 

‘’Hij is de perfecte man en hij zegt dat hij van je houdt. Echter, terugkijkend zou je jezelf hebben gewaarschuwd; laat hem niet binnen’’

Toen ik begon aan het boek ‘Laat hem niet binnen’, had ik al hoge verwachtingen. Lisa Jewell is tenslotte een gevestigde naam in het thrillergenre. Haar boeken staan bekend om hun spanning en psychologische diepgang. Ook dit verhaal wist me weer te verrassen, met een kleine kanttekening.

Hier gaat het boek ‘Laat hem niet binnen’ over
Hij is de perfecte man en je denkt dat hij wellicht voor jou bestemd is. Het duurt dan ook niet lang voordat hij je huis, en je hart, is binnengedrongen. Maar dan verdwijnt hij. Soms dagenlang. Je weet niet waar hij heen is, en je weet ook niet of hij met iemand is. Dan realiseer je je, terugkijkend op de situatie, dat je jezelf gewaarschuwd had moet hebben. Je had hem nooit binnen moeten laten.

Lisa Jewell schrijft spannende psychologische thrillers
De schrijfster Lisa Jewell is de #1 New York- en Sunday Times bestsellerauteur van reeds 22 boeken. Wereldwijd zijn daar al miljoenen van verkocht. Haar boeken zijn al in meer dan dertig talen vertaald. Lisa schrijft spannende psychologische thrillers over gewone mensen zoals jij en ik. Echter komen deze mensen in de meest bizarre situaties terecht. Zoals nu ook weer in het boek ‘Laat hem niet binnen'.

Vertrouwen, manipulatie en identiteit spelen een sleutelrol in 'Laat hem niet binnen'
Het begin van het boek ‘Laat hem niet binnen’ intrigeert direct. De ontmoeting met de man verloopt namelijk op een manier die voor de meeste van ons bekend voor komt. Dus het gevaar wat op de loer ligt, zou zomaar eens een lezer kunnen overkomen, of is wellicht al eens gebeurd. Het verhaal roept dan ook meteen vragen op, wanneer ben je veilig en wat betekent in dit geval ‘binnen’. Het boek is een psychologische thriller waarin vertrouwen, manipulatie en identiteit sleutelrollen spelen.

De angst zit in de psychologie van de personages
De schrijfstijl van Jewell is vlot en toegankelijk. Door de korte hoofdstukken ligt het leestempo hoog. De spanning wordt gedurende het verhaal beetje bij beetje meer opgebouwd. Door de afwisseling tussen heden en verleden duurde het wel even voordat ik echt helemaal in het verhaal zat. Toen ik daar doorheen was, heb ik het boek verder in één ruk uitgelezen. De spanning in ‘Laat hem niet binnen’ zit namelijk niet alleen maar in de grote gebeurtenissen, maar juist in de psychologie van haar personages. De angst, het wantrouwen, de twijfel die heerst, maakt het verhaal herkenbaar en menselijk. De dreiging komt niet zozeer van buitenaf, maar groeit langzaam van binnenuit. Dat vind ik persoonlijk de kracht van deze auteur.

'Laat hem niet binnen' heeft een beklemmende claustrofobische sfeer
Het thema ‘binnenlaten’ heeft auteur Lisa Jewell heel goed uit weten te werken. Het gaat namelijk niet alleen om iemand letterlijk in je huis binnenlaten, maar ook in je hart, in je leven. Dat thema komt op verschillende manieren terug, en het zet je aan het denken: hoe goed ken je eigenlijk de mensen om je heen? Kun je eigenlijk ooit iemand echt volledig vertrouwen?

Ook de sfeer, die Jewell in het boek ‘Laat hem niet binnen’ heeft weten te creëren, verdient een compliment. Zonder overdreven beschrijvingen weet ze een beklemmende, soms bijna claustrofobische spanning te scheppen. Het voelt alsof je als lezer in datzelfde huis rondloopt, luisterend naar elke stap, elke ademhaling.

Een kleine kanttekening
Echter is er een klein puntje van kritiek. Ongeveer halverwege het boek kreeg ik het vermoeden welke kant het verhaal op zou gaan. De eerste helft van ‘Laat me niet binnen’ zat nog vol verassingen, maar toen begon het patroon zich wat te herhalen. Ondanks dat bleef de spanning wel aanwezig en las ik in een sneltreinvaart naar het einde toe. Het einde was niet het spektakel waar ik op hoopte, maar dat komt misschien ook wel omdat ik veel thrillers lees en je op een gegeven moment de trucjes van auteurs weet te herkennen.

'Laat hem niet binnen' is een goede, aan te raden, thriller
Het is absoluut niet zo een groot minpunt dat het afbreuk doet aan het verhaal. Integendeel ‘Laat hem niet binnen’ is, net als alle andere boeken van Lisa Jewell, een uitstekende en goed leesbare psychologische thriller. De combinatie van spanning, thema en tempo maakt dat je het een boek in één ruk uit wilt lezen. Jewell bewijst opnieuw waarom ze zo geliefd is bij thrillerlezers: ze schrijft niet alleen maar over gevaar. Ze schrijft over emoties, over vertrouwen en over hoe dun de lijn is tussen liefde en angst.

Het boek ‘Laat het niet binnen’ is aan te raden voor iedereen die houdt van thrillers met een menselijk gezicht. Verhalen waarin het gevaar niet per se van de omgeving en/of door gebeurtenissen komt, maar puur uit de mensen zelf. Anders dan de titel zegt zou ik dit boek, maar zeker ook de andere van Lisa Jewell, juist wél binnenlaten.

Titel: Laat hem niet binnen | Originele titel: Don’t Let Him In| Auteur: Lisa Jewell| Uitgeverij: AW. Bruna | Vertaling: Ineke de Groot| Eerste uitgave: 2025| Aantal bladzijden: 422 | ISBN 9789400518865

Met dank aan uitgeverij AW. Bruna voor het recensie exemplaar.

 

De Instrumentalist - Harriet Constable

''Anna Maria della Pietà, kondigt ze aan, terwijl de baby haar vastgrijpt. Ik heb een voorgevoel bij deze.''

Hoewel Parijs altijd mijn favoriete stad zal blijven, is er geen plek die me zo weet te betoveren als Venetië. Het licht dat danst op het water, de geur van oude stenen, de smalle steegjes waar je zomaar kunt verdwalen — Venetië heeft iets magisch. Toen ik hoorde dat de roman De Instrumentalist zich afspeelt in het achttiende-eeuwse Venetië, wist ik meteen dat ik dit boek móést lezen. En wat een ontdekking bleek dat te zijn! Harriet Constable heeft met haar debuut een rijke, sfeervolle roman geschreven die historische diepgang combineert met een bijna filmische sfeer.

Een meeslepend verhaal vol muziek en ambitie
Het verhaal begint in 1704. De jonge wees Anna Maria heeft niets — geen familie, geen bezit — maar wél talent en een ontembare wil om iets te bereiken. In het Ospedale della Pietà in Venetië wordt ze opgeleid tot muzikant, onder begeleiding van niemand minder dan Antonio Vivaldi. Ze groeit al snel uit tot zijn sterpupil. Toch blijkt haar ambitie niet zonder prijs. Wat ze van hem leert is groot, maar Vivaldi vraagt daar ook iets voor terug.

Constable baseerde haar roman op het waargebeurde verhaal van Anna Maria della Pietà, een van de meest getalenteerde violistes van haar tijd. Wat mij vooral raakte, is hoe natuurlijk de schrijfster feit en fictie met elkaar verweeft. Je vergeet soms dat je een roman leest — alles voelt levensecht. De scènes in het weeshuis zijn zo beeldend dat ik de muziek bijna kon horen, de kou in de slaapzalen kon voelen en het ritme van de repetities kon volgen.

De vrouwen achter de muziek
Wat ik bijzonder waardeer aan De Instrumentalist is dat Constable de aandacht verlegt van Vivaldi naar de vrouwen om hem heen. De weesmeisjes die achter gesloten muren leefden, maar wier muziek ver buiten Venetië weerklonk, krijgen eindelijk een stem. Vooral Anna Maria wordt met veel respect en nuance neergezet. Je voelt haar strijd, haar passie en haar verlangen om gehoord te worden.

De research die Constable heeft gedaan is indrukwekkend. Ze schrijft met kennis van zaken over muziek én over de sociale structuren van het achttiende-eeuwse Venetië. Tegelijkertijd blijft haar stijl licht en toegankelijk, waardoor het verhaal prettig wegleest.

Een poëtische ode aan muziek en stad
Wat ik erg mooi vond, is dat Anna Maria haar muziek in kleuren ervaart. Dat maakt de klanken bijna tastbaar. Constables taal is poëtisch zonder zwaar te worden — elegant, maar met genoeg lucht. Venetië komt tot leven als een personage op zichzelf: warm, melancholisch en vol geheimen.

Als ik één klein kritiekpuntje mag noemen, is het dat sommige bijfiguren iets meer diepgang hadden mogen krijgen. Maar dat is slechts een detail, want uiteindelijk draait alles om Anna Maria — en dat doet Constable meesterlijk.

Een prachtig debuut!

De Instrumentalist is een prachtig debuut. Een ode aan Anna Maria, aan de muziek, aan Venetië zelf. Voor iedereen die houdt van historische romans, klassieke muziek of gewoon een goed verteld verhaal: dit boek is een absolute aanrader. Ik luister sindsdien anders naar De Vier Seizoenen — met het geluid van Anna Maria’s viool op de achtergrond.

Titel: De Instrumentalist | Auteur: Harriet Constable | Originele titel: The Instrumentalist | Vertaling: Aarti Rampadarath | Uitgever: A.W. Bruna Romans | Eerste uitgave: 2024 | Nederlandse eerste uitgave: 2025 | Aantal bladzijden: 380 | ISBN 9789400517639

Met dank aan uitgeverij A.W. Bruna voor het recensie-exemplaar

The Southern Book Club's Guide to slaying Vampires _ Grady Hendrix

 

Korte samenvatting van het verhaal
De roman speelt zich af in een keurige buitenwijk van Charleston, South Carolina, in de jaren ‘90. Daar volgen we Patricia Campbell, een typische huisvrouw: moeder van twee, getrouwd met een afstandelijke echtgenoot, en met een leven dat zich vooral afspeelt binnen de muren van haar huis. Haar uitlaatklep is een boekenclub waarin zij en een groep andere vrouwen samen true crime lezen — boeken over seriemoordenaars, kannibalen en andere monsters die veilig tussen de pagina’s blijven. Tot er een nieuw gezicht in de buurt verschijnt: James Harris, charmant, mysterieus, en... niet wat hij lijkt.

Al snel beginnen kinderen in de armere, voornamelijk zwarte buurten te verdwijnen, en Patricia begint te vermoeden dat James Harris daar iets mee te maken heeft. Maar wanneer ze haar vermoedens uitspreekt, loopt ze tegen een muur van ongeloof, gaslighting en seksisme aan — van haar man, van de andere echtgenoten, en van de bredere gemeenschap. Alleen haar boekenclubvriendinnen staan aan haar zijde, en samen nemen deze vrouwen het op tegen een eeuwenoud kwaad dat zich voedt met bloed én met de blindheid van een samenleving die liever niet te veel vragen stelt.

Een unieke kruising tussen horror en huiselijkheid
De auteur Grady Hendrix weet met het boek The Southern Book Club’s Guide to Slaying Vampires, een unieke kruising te maken tussen horror en huiselijkheid. De perfecte combinatie van een vampierverhaal en een scherpe maatschappelijke satire. Het resultaat is een spannende roman, die tegelijkertijd vermakelijk, soms een beetje gruwelijk maar zeker ook verrassend ontroerend is. In een genre – horror - dat vaak vastzit in clichés, slaagt Hendrix erin om een origineel en meeslepend verhaal te vertellen.

Het vampiergedeelte betekent veel meer dan wat gruwelijkheden
Wat deze roman onderscheidt, is de manier waarop auteur Grady Hendrix het genre horror gebruikt als metafoor voor diepere thema’s. De vampier is hier niet zomaar een bloeddorstig monster — hij is een representatie van de patriarchale macht. Van hoe mensen die ‘goed overkomen’ wegkomen met kwaad, omdat niemand het aandurft hen ter verantwoording te roepen. Het boek legt feilloos bloot hoe vrouwen structureel niet serieus worden genomen, zelfs als ze met feiten en logica komen. Daardoor strijd Patricia niet alleen tegen een vampier, maar tegen een heel maatschappelijk systeem dat haar klein probeert te houden.

Lightversie van horror
De schrijfstijl van Grady Hendrix is vlot, beeldend en doordrenkt met zwarte humor. Hij weet een uitstekende balans te vinden tussen spanning en satire Maar ook tussen afgrijzen en herkenning. De huiselijke details, zoals die van Tupperware-party’s en het maken van schoollunches, geven het verhaal een sfeer van herkenbaarheid. Hierdoor is horror des te verrassender wanneer die de gewone wereld langzaam ontwricht. Wel moet ik er ook eerlijk bijzeggen dat het hier om lightversie van vampier horror gaat.

Herkenbare situaties en personages maakt dat je je als lezer kan identificeren
De personages uit het boek The Southern Book Club’s Guide to Slaying Vampires, zijn levendig en geloofwaardig. Patricia is een gelaagde hoofdpersoon met wie je als lezer makkelijk meeleeft. Vooral wanneer ze, ondanks haar angst en onzekerheden, toch de moed vindt om in actie te komen. De dynamiek binnen de boekenclub is prachtig uitgewerkt. Het zijn geen vaste karikaturen geworden, maar echte vrouwen met onderlinge verschillen, zwakheden en loyaliteiten. Hun groei van passieve lezers naar actieve heldinnen vormt het hart van het verhaal. Er zit ook een beeldende vorm in zijn manier van schrijven waardoor je het verhaal makkelijk voor je kunt zien afspelen. Het zou me overigens niet verbazen als hier een serie, dan wel film, van gemaakt gaat worden.

Nét niet helemaal perfect
Toch is het boek The Southern Book Club’s Guide to Slaying Vampires, niet helemaal perfect. Soms slaat de toon iets te veel door in het groteske, wat ten koste gaat van de geloofwaardigheid. Ook had het slot iets meer ruimte mogen krijgen, het wordt uiteindelijk allemaal vrij snel afgerond. Desondanks ervaar je wel de emotionele impact mede dankzij de thema’s van vriendschap, opoffering en moed. Achterin staat trouwens een plattegrond van waar het verhaal zich afspeelt. Zelf zou ik het leuker hebben gevonden als die aan het begin van het verhaal had gestaan.

Een roman die meer bevat dan je in eerste instantie zou denken
The Southern Book Club’s Guide to Slaying Vampires is veel meer dan een vampierverhaal. Het is een (feministische) horrorroman die ongemakkelijke waarheden blootlegt over gender, ras en macht. Dit alles met een prettige leesstijl en goed opgebouwde spanning.
Grady Hendrix bewijst met dit boek dat horror niet alleen eng, maar ook intelligent en maatschappijkritisch kan zijn. Het boek voor liefhebbers van Stephen King en Desperate Housewives, en alles daartussenin, is een absolute aanrader.

Met dank aan uitgeverij AW. Bruna voor het recensie exemplaar.

Titel: Een langzaam stervende zaak| Auteur: Grady Hendrix| Uitgeverij: AW. Bruna | Vertaling: Hilke Makkink| Eerste uitgave: 2020| Eerste Nederlandse uitgave: 2025 | Aantal bladzijden: 432 | ISBN 9789400518759

Een langzaam stervende zaak - Elizabeth George

''Als hij had geweten hoe zijn dag verder zou verlopen, was Geoffrey Henshaw in zijn verre van comfortabele bed blijven liggen.''

Elizabeth George staat bekend om haar vermogen sfeer en karakterbeschrijvingen tot in de precisie uit te voeren. In 'Een langzaam stervende zaak' is Cornwall niet slechts een achtergronddecor: het landschap, de sociale gemeenschappen, de druk van promotie versus behoud spelen allemaal mee in de sfeer. Cornwall fungeert als een personage op zich — het weer, de afgelegenheid, de binding van mensen met het land — wat de spanningen tussen behoud van erfgoed en economische belangen versterkt. Deze setting draagt sterk bij aan de emotionele zwaarte van het verhaal. Het contrast tussen de serene schoonheid van Cornwall en de moreel complexe wereld van zakelijke belangen en familiegeheimen, geeft het verhaal diepte.

De personages zijn herkenbaar als mens voor de lezer
De personages worden door Elizabeth George niet zwart-wit neergezet. Ze maakt gebruik van nuances, zwakheden, morele onzekerheden en zwakheden. Daardoor worden ze herkenbaar voor de lezer, ze hebben namelijk net als wij minpunten.

Door middel van flashbacks, familierelaties en zijn zakelijke verplichtingen leer je meer en meer de, soms complexe, figuren kennen. De lokale bevolking van Cornwall is niet homogeen; wantrouwen jegens buitenstaanders is geloofwaardig geschetst, evenals de manier waarop mensen vast blijven zitten in oude patronen, geheime vetes, en trots op traditie. Deze sociale schakeringen dragen bij aan de spanning, en maken dat motieven plausibel aanvoelen.

Spanning bouwt gestaag op, de kracht ligt in dialogen en relaties
Zoals in al haar, over het algemeen erg dikke boeken, kiest George zoals vaak voor een vrij langzaam opgebouwde spanning. Er is geen constante actie, de kracht ligt namelijk in de dialogen, in beschrijving van relaties en in de langzame onthulling van geheimen. Voor wie van snelle thrillers houdt, kan dit traag aanvoelen. Het is slow reading, vooral omdat er veel aandacht is voor details buiten het directe misdrijf, familiegeschiedenissen en zakelijke onderhandelingen.

Echter heeft deze traagheid wel een doel. De langzame opbouw maakt dat, wanneer de motieven en de connecties duidelijk worden, het geheel stevig en geloofwaardig aanvoelt. Er zijn momenten van intensiteit — confrontaties, ontdekkingen — die goed werken, juist omdat ze ingebed zijn in het grotere bouwwerk. Al had het middenstuk, wat mij betreft wel iets korter gekund.

Traditioneel literair geschreven
Elizabeth George schrijft traditioneel literair, met zorg voor nuance en psychologische diepgang. Haar dialogen zijn geloofwaardig. Hier en daar wat te overdadig. Dat kan een struikelblok voor nieuwe lezers zijn maar een feest van herkenning voor de trouwe fans, zoals ik.

‘Een langzaam stervende zaak’ is het 22^e deel in de inspecteur Lynley-mysterie reeks en een perfect boek voor wie op zoek is naar een misdaadverhaal met diepgang en gelaagdheid. Voor wie geniet van details, van psychologisch realisme en goede conversaties is ook dit deel weer een genot om te lezen. Elizabeth George is niet de auteur voor snelle plots of acties. Ze investeert in verhaalopbouw, sfeer en in de relaties tussen mensen. In die zin is het geen tekortkoming, maar een literaire kracht.

Met dank aan uitgeverij AW. Bruna voor het recensie exemplaar.

Titel: Een langzaam stervende zaak |Originele titel: A Slowly Dying Cause| Auteur: Elizabeth George| Uitgeverij: AW. Bruna | Vertaling: Miebeth van Horn & Saskia Peterzon-Kotte | Eerste uitgave: 2025| Aantal bladzijden: 762 | ISBN 9789400518902

Blinde Obsessie - Maaike Bosch

 

Wanneer je houdt van het televisieprogramma B&B vol Liefde en je bent ook nog eens gek op Italië, dan kun je je helemaal verliezen in het boek ‘Blinde Obsessie’ van auteur Maaike Bosch. Een cosycrime met een zomerse, maar gevaarlijke, twist.

De hoofdrol in het boek ‘Blinde Obsessie’ is weggelegd voor Emma. Zij is een wat eigenzinnige en zelfstandig Bed & Breakfast-houdster in Toscane. Emma neemt de beslissing om zich in te laten schrijven voor het tv-programma ‘Matchmakers’. Een datingprogramma waarbij vier mannen worden uitgenodigd om op haar B&B te overnachten. De bedoeling is om elkaar zo beter te leren kennen en te hopen dat er, met een van de kandidaten, een relatie kan ontstaan. In het begin is het uiteraard voor zowel de kijkers als de deelnemers een groot aantrekkelijk entertainmentspel. Echter na een tijdje blijkt dat één van de kandidaten niet zomaar op de oproep van Emma gereageerd heeft. Hij heeft in plaats van romantische motieven juist duistere. Hij heeft notie van een geheim uit Emma’s verleden. Hierdoor kan haar veilige en prettige leventje in Toscane zomaar eens omslaan in een poel van dood en verderf.

In het boek ‘Blinde Obsessie’ wordt goed ingespeeld op thema’s als bedrog, vertrouwen, zelfbeeld, bewondering en obsessie. De sfeer in het verhaal verschilt van rustig en romantiek naar onheil en angst. Dat heeft auteur Maaike Bosch heel goed over weten te brengen.
Ook het hoofdpersonage Emma is overtuigend neergezet. We komen als lezer veel te weten over haar ambities, haar kwetsbaarheden en haar verleden dat haar achtervolgt. De keuze om grotendeels vanuit haar perspectief te vertellen, afgewisseld met fragmenten van ‘de bewonderaar’, werkt goed. Dit geeft je zowel emotionele binding met Emma, als inzicht in de antagonist. Knap is dat het niet meteen alles bloot legt. De andere mannen zijn wat meer stereotype. Dit is ook wel passend in dit genre en goed voor het verhaal. Zo blijft het ook nog een beetje smeuïg.

De schrijfstijl van Maaike Bosch is vlot en toegankelijk. De spanning wordt langzaam maar zeker opgebouwd maar is niet heel intens. Bosch weet de omgeving van de Toscane beeldend te beschrijven. Wat knap gedaan is in dit verhaal is dat de climax niet in het heden ligt maar zorgvuldig uit het verleden gehaald wordt. Dit geeft een verrassende leeservaring en maakt het verhaal boeiend.
Wel is de opbouw van het verhaal van ‘Blinde Obsessie’ hier en daar wat traag. Het duurt even voor dat het echt op stoom wil komen. Je kan er ook niet onderuit dat sommige scènes bijna kopies zijn van de datingshows die we allemaal op de televisie kunnen bekijken. Wat dat aangaat brengt het weinig nieuws onder de Toscaanse zon.

‘Blinde Obsessie’ is al met al een verassende en geslaagde cosycrime roman geworden. Vooral de climax pakt sterk uit. Hier en daar laat het verhaal je zelfs nadenken over de vraag of je zomaar iemand blind kan vertrouwen. Maar ook wat obsessie met iemand kan doen. Alhoewel sommige elementen wat voorspelbaar of clichématig zijn biedt het boek voldoende verrassingen én hij weet je tot de laatste bladzijde te boeien.

Met dank aan uitgeverij Hartklopper en auteur Maaike Bosch voor het recensie exemplaar van het e-book

ISBN e-book 9789083483269