Matilde runt een boekhandel in Orveito. Zelf draagt ze een geheim in zich mee en tijdens culinaire diners, fietstochten door het idyllische dorpje Orveito en te midden van haar dorpsbewoners leert ze niet alleen zichzelf kennen maar ook het geheim van haar dorpsbewoners. Een roman waarvan je zin krijgt om af te reizen naar het dorp, waar je wilt ronddwalen in de boekhandel en aan wilt schuiven bij de diners… Niets is echter minder waar.
Matilde komt niet uit Orveito maar uit Rome. Ze is niet de boekhandelaarster maar een verkoopster in de boekhandel en ze is in de veertig maar gedraag t zich als een twintiger zonder bestemming. Zonder bestemming is ook het verhaal. Alles wat wordt aangehaald eindigt in het niets. Er zitten teveel fouten en tegenstrijdigheden in. Van niemand kom je echt iets te weten en de combinatie van zwartgallige humor, drama, detective, roman en poëzie is een combinatie waar de schrijfster ver weg van had moeten blijven. Zoals de schrijfster in haar boek zelf een beschrijving geeft wanneer de echte boekenhandelaar uit Orveito, Sergio, zich schaamt om een boek te presenteren wat nooit uitgegeven had mogen worden had dit boek ook nooit uitgegeven moeten worden.
Ook in het interview met de schrijfster achter in het boek geeft ze op geen enkele vraag direct antwoord en doet ze zich wijzer voor dan ze is. Zelf vindt ze haar boek een eenvoudig verhaal (inderdaad, simpel is beter uitgedrukt) wat valt onder het literaire genre zwarte komedie. Al Vissen Voeren van Fabio Genovesi gelezen???!!!
Ook de leesclubvragen zijn te simpel en voor de hand liggend. Dit boek is zo en zo niet geschikt als leesclubboek omdat er niets te bespreken valt. Behalve misschien de vraag hoe je kunt bedenken dat dit een verhaal is wat geschreven had moeten worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten