Het labyrint der geesten - Carlos Ruiz Zafón

''De herinneringen die een mens in zwijgen begraaft, zijn de herinneringen die hem altijd blijven achtervolgen.'

Daniel Sempere droomt nog vaak over zijn moeder die onder verdachte omstandigheden gestorven is. Zijn beste vriend Fermín probeert hem op zijn eigenwijze manier bij te staan, maar om van zijn nachtmerries af te komen, moet Daniel het mysterie rond haar dood zelf ontrafelen. Net als hij denkt een stap dichter bij de waarheid te zijn, ontmoet hij de eigengereide Alicia Gris.
Een geheime opdracht heeft haar van Madrid naar haar geboortestad Barcelona gebracht, een plek met veel pijnlijke herinneringen. Ze moet de verdwijning van een belangrijk politicus ophelderen en het spoor leidt naar Daniels boekhandel. Hun zoektochten blijken nauw verweven en ze stuiten op een duister complot uit het verleden dat elke verbeelding tart. Het brengt niet alleen hun eigen leven in gevaar, maar ook dat van de degenen die hun dierbaar zijn.

Wat een finale stuk!
Dit boek heeft het allemaal: spanning, romantiek, verraad, mysterie, geschiedenis, corruptie en verbeelding. Alle losse eindjes van de vorige delen worden hier bij elkaar gebracht door een nieuw personages, Alicia Gris. Zij is de femme fatale van het verhaal, haalt het slechtste en het beste in zichzelf en anderen naar boven maar bovenal neemt ze je mee op reis door het prachtige Barcelona met al zijn pracht, praal en duisternis.

Ze ontrafelt de geschiedenis van de familie Sempere, laat iedereen zijn masker afzetten en tevens de beweegredenen van hem of haar zien.

Ruiz Zafón weet opnieuw met zijn bloemrijke taalgebruik een klassieker neer te zetten. Toch is het hier en daar een beetje teveel van het goede waardoor de spanning uit het verhaal raakt en de lezer zelf een beetje verveelt of geïrriteerd kan raken.
De omzwervingen door Barcelona worden met zo een sfeer neergezet dat je je in de stad zelf waant.
De personages worden goed neergezet, al begin je ze pas echt goed te begrijpen aan het einde van dit deel.
De delen zijn op zich los te lezen, wat uiteraard een groot compliment voor de schrijver verdient. Toch zou ik deze volgorde wel aanhouden want dat geeft de meeste diepgang aan het verhaal en de personages.
Het eerste deel 'Schaduw van de wind' blijft het grote meesterwerk omdat zo een verhaal nog niet eerder verschenen was, het tweede deel een goede opvolger, het derde deel wat minder maar het finale stuk geweldig!

Dit is zeker een reeks die je ooit opnieuw zal gaan lezen en waarin je dan waarschijnlijk heel wat nieuws ontdekt.