''Soms moet het eerst slechter gaan, voordat het beter het beter kan gaan.''
Een vraag die ik mezelf vaak gesteld heb: hoe gaat een
psycholoog met alle verhalen om die hij/zij hoort? Kunnen ze dat allemaal wel
verwerken, CQ loslaten? En wat als ze zelf problemen hebben? Weten ze dan een kant en
klare oplossing, of gaan ze naar een collega? Immuun zullen ze toch niet
zijn? Ook zij zullen toch wel eens een ‘Ik voel me zo’ momentje hebben?
Voor uitgeverij Lev. Mocht ik het boek ‘Ik voel me zo’ van Sabine Klaver lezer.
Sabine is psycholoog, maar dan belandt ze zelf aan de andere kant. Ze gaat in
therapie. Ze voelt zich als een tandarts met een slecht gebit. In haar
therapieproces leert ze haar emoties toe te laten en net zo goed voor zichzelf
te zorgen als ze anderen helpt te doen.
Aan de hand van de sessies met haar cliënten en met haar eigen therapeut geeft
ze antwoord op de vragen: ‘Wat voel ik?’. ‘Waarom voel ik het?’ en ‘Wat kan ik
doen?’. Deze vragen staan centraal in het boek ‘Ik voel me zo’.
Door deze openhartige en intieme kijk in de praktijk van een psycholoog krijg
je als lezer inzicht in je eigen gevoel en hoe je daar goed voor kunt zorgen.
Wanneer je via de link Psycholoog Sabine Klaver maakt mentale gezondheid bespreekbaar de website van Sabine Klaver bezoekt, zal je nooit vermoeden dat ze zelf psychische problemen gehad heeft. Fris, spontaan en recht door zee dat is wat je krijgt op haar website. Wel zo prettig als je op zoek bent naar een praat maatje tijdens moeilijke tijden.
Sabine Klaver studeerde af in de Klinische- en Gezondheidspsychologie. Ze werkt in de GB-GGZ vooral met volwassen. Naast haar werk als psycholoog probeert ze op allerlei verschillende manieren mentale gezondheid goed en zonder schaamte bespreekbaar te maken. Dit doet ze door middel van de podcast (in samenwerking met Rino Zuid), lezingen, via sociaal media en artikelen in bladen.
Sinds ze zelf heeft ervaren hoe zwaar het is om persoonlijke problemen aan te gaan en daarvoor zelf hulp heeft gezocht, is ze nog gedrevener om anderen te helpen. Vandaar dat ze het boek ‘Ik voel me zo’ heeft geschreven. Een persoonlijk relaas waar je als lezer ook de nodige informatie en steun in kan vinden.
Psychologie en humor gaan goed samen
Sabine Klaver geeft je als lezer direct een warm en welkom gevoel met haar voorwoord. Hierin geeft ze zich meteen bloot wat betreft haar eigen ervaring met betrekking tot een falende mentale gezondheid. Tegelijkertijd moedigt en prijst ze jou als lezer aan dat je aan dit lees avontuur en therapie proces begint.
Het boek ‘Ik voel me zo’ is verdeeld in drie hoofdstukken: ‘Ik voel me zo’, ‘Waarom voel ik het?’, en ‘Wat kan ik doen? Heel overzichtelijk en ook fijn als je even iets terug wilt vinden. Al ben ik zelf groot fan van markeren met post-its in welke vorm dan ook, dus bijvoorbeeld een zin terugvinden lukt mij wel.
Sabine is in haar boek openhartig over de moeilijke periode in haar leven. Haar schrijfstijl is vlot en voorzien van zelfspot en humor. Eerlijk gezegd ervaarde ik het lezen van ‘Ik voel me zo’ meer als het lezen van een roman dan als een therapeutisch boek. En dat is een groot pluspunt en compliment.
Ik kan me voorstellen dat wanneer je je in dezelfde situatie bevindt als Sabine je aan dit boek heel veel hebt. Ze schrijft open en eerlijk over mentaal falen maar geeft daarnaast direct aan dat verandering mogelijk is. De oefeningen in het boek zijn direct toepasbaar.
Respect voor mensen en hun gevoel
Wat me nog wel het meeste opviel aan haar manier van schrijven in het respect voor mensen en hun gevoel. De boodschap die het boek ‘Ik voel me zo’ uitdraagt is dat mentale problemen er mogen zijn. Dat het van belang is dat je die gevoelens juist niet negeert maar ervaart en ze daardoor de plek kunnen geven die ze verdienen. Als je negatieve gedachten namelijk negeert worden ze alleen maar groter en groter, zegt Klaver en zal je je als mens kleiner en kleiner voelen.
Hierover zegt ze zelf:
‘’Beter korter pijn dan een leven lang ongelukkig’’.
Uiteindelijk bereik je hier veel meer mee. Wat niet inhoudt dat de benadering van Klaver zo eenvoudig is. Absoluut niet. Het is haar manier van omgang geweest en ze hoopt jou als lezer een stukje verder te kunnen helpen. De eerste stap is erkenning en de tweede stap is om hulp vragen. Of dat nu bij haar in de praktijk is, bij je huisarts, je partner of vrienden. Dat maak niet uit maar zet hem wel.
‘’Niemand is alleen, hoe eenzaam je je ook kan voelen, je staat altijd in relatie tot anderen.
Ik raad dit boek zeker aan voor iedereen die er even doorheen zit. Het is ook een mooi cadeau aan jezelf of aan diegene waarvan je eigenlijk wel weet dat die er even doorheen zit.
Nog een tip: in het boek haalt Sabine Klaver de schrijfster Edith Eva Eger aan. Haar boek ‘De keuze’ is, wat mij betreft, het mooiste boek over kracht en moed. Ze vertelt in dit boek over haar ontberingen tijdens de Tweede Wereldoorlog in kamp Auschwitz, waar ze als jonge vrouw gevangen zat en de meest verschrikkelijke ontberingen heeft meegemaakt. Maar haar verhaal gaat vooral over ‘De keuze’ die je daarna hebt. Zelf zegt ze hierover:
‘’Gedachten als ‘ik ben mislukt’ en ‘dit komt nooit meer goed’ vormen de tralies waarmee we onszelf vastzetten. Net zoals we onze eigen gevangenisbewakers zijn, kunnen we ook onze eigen bevrijders zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten