"Je hebt de fabriek verloren, maar wat jullie hebben gedaan , kan niemand je meer afnemen...wat je anderen hebt gegeven blijft altijd van jouw''
Al van kleins af aan breng ik mijn vakanties door aan het Gardameer in Italië. Elke keer weten we weer te genieten van plekken die we al meerdere keren bezocht hebben. Er staan daarnaast nog tientallen anderen dorpen en steden in de omgeving die ik graag wil zien. Zo wil ik al jaren naar Bergamo, en zijn we ook al vier keer die kant uit gereden. Echter kwamen we elke keer toch weer uit in Milaan, dat op slechts veertig minuten doorrijden licht. Dat komt door de (inmiddels) volwassen kinderen op de achterbank. Die vinden het bruisende Milaan toch veel leuker dan een historisch dorp. Ach wie weet dit jaar, want na het lezen van het boek ‘Aan deze kant van de rivier’, is mijn interesse alleen maar nog groter geworden.
Hier gaat het boek ‘Aan deze kant van de rivier' over
Het is maar een klein stuk grond, in de vorm van een driehoek en begrensd door
de rivier de Adda. Maar in 1877 vertegenwoordigt het voor Cristoforo Crespi de
toekomst. Hij, de zoon van een wever, wil hier een moderne katoenfabriek laten
verrijzen, en vooral een dorp voor arbeiders zoals Italië nog nooit heeft
gezien: met een kerk, school en comfortabele huizen. Cristoforo zal alles op
het spel zetten om die droom te verwezenlijken. Zijn geld, reputatie en zelfs
de relatie met zijn broer.
Het leven van de jonge Emilia verandert op de dag dat ze
naar haar nieuwe dorp verhuist. Zij is de dochter van een van de meest loyale
arbeiders van de Crespi’s. Haar verhaal zal in de loop der jaren onlosmakelijk
verbonden raken met dat van de andere inwoners, met hen beleeft Emilia de
kleine en grote gebeurtenissen van de geschiedenis. Maar ook zal het lot haar
pad laten kruisen met dat van erfgenaam Silvio Crespi. Ondanks de sociale kloof
tussen hen ontstaat er een bijzondere band. Emilia zal de steun zijn van Silvio
op het moment dat de Crespi’s – misschien te rijk, te trots, te arrogant
geworden – alles dreigen te verliezen.
Het kost even wat tijd om in het verhaal te komen
De prachtige foto en de zonnige kleur geel op de omslag van
het boek ‘Aan deze kant van de rivier’ nodigen uit tot lezen. Al kun je natuurlijk
niet om de dikte van het boek heen, met zijn 592 bladzijden houdt het je als
lezer wel even zoet. Nu ben ik persoonlijk zelf fan van dikke boeken dus is dat
voor mij geen obstakel.
Al kost het me wel eventjes wat tijd om in het verhaal te komen. Dat komt door
de vele namen die in het begin aan je worden voorgesteld. Een alwetende
verteller laat je kennis maken met vier verschillende families. En al verder lezend
begrijp je waarom al deze informatie nodig is.
Een goed tijdsbeeld over een interessant stuk van de geschiedenis
Het boek ‘Aan deze kant van de rivier’ is opgedeeld in twaalf
delen. Hierin zijn vooral de ontwikkelingen in het tijdsbeeld goed te zien. Zo
lees je over de economische ontwikkelingen en crisis, die gepaard gingen met
stakingen in de industrie en oorlog. Een knap verwerkt stuk, belangrijke
geschiedenis, verweven in een roman.
Ondanks de dikte van het boek lees je het snel uit
De auteur Alessandra Selmi heeft een zeer beeldende schrijfstijl.
Daarmee weet ze ook heel goed de sfeer van die tijd neer te zetten en kostte
het mij als lezer geen moeite om me in de tijd te verplaatsen. Door de korte
hoofdstukken leest het verhaal eigenlijk ook heel erg goed door en ga je
sneller door het boek heen dan dat je zou verwachten. Dat heeft natuurlijk ook
te maken met het feit dat het zowel geschiedkundig als in de romanvorm boeiend
is.
Leven onder verschillende omstandigheden in de maatschappij
In het geromantiseerde deel is het vooral de verbondenheid tussen Emilia en
Silvo die me aan sprak. Ondanks hun verschillen blijft de onderlinge band
bestaan. Silvio lijkt geen kant op te kunnen, door zijn verantwoordelijkheden
en plichtsbesef aan het familiebedrijf, en Emilia is weer juist weer beperkt
door haar beperkte kansen, door de armoede. En zo vertelt het verhaal ‘Aan deze
kant van de rivier’ niet alleen een liefdes- of geschiedkundig verhaal, maar
gaat het juist veel meer over de manier van leven onder verschillende
omstandigheden. Want het leven in en rondom de katoenfabriek legt voor de lezer
goed bloot wat het doet voor de sociale verschillende klassen.
Een diversiteit aan verschillende thema's
Het boek ‘Aan deze kant van de rivier’ gaat over vriendschappen,
over sociale ontwikkelingen, angst, hoop en de verschillen tussen arm en rijk.
Het legt zo een breed scala aan diverse kwesties neer bij de lezer. Kwesties
die in de hedendaagse wereld natuurlijk ook nog steeds een onderdeel van de
samenleving zijn. Want er blijven natuurlijk altijd verschillen tussen de multinationals
en de arbeiders. Wel vond ik dat het verhaal soms een beetje te lang op dat
punt bleef hangen.
Terug naar een hele andere tijdsperiode
De emoties en karakters van de personages worden goed
beschreven maar hadden hier en daar, wat mij betreft, wat meer de diepte in
gemogen. Maar ja, dan had het wellicht een nog dikkere pil qua boek geworden. En
nu was het prima in balans. Het boek ‘Aan deze kant van de rivier’ is een mooie
historische roman, met een fijne en beeldende schrijfstijl. Het neemt je echt
mee naar een andere tijdsperiode. Het verhaal vertelt over hoop, angst, liefde
en jaloezie, ambitie en vriendschap. Een absolute aanrader en voor mij nu echt
de reden om dit jaar wel naar Bergamo te gaan.
Informatie over het boek
Titel: Aan deze kant van de rivier| Originele titel: Al di qua del fiume | Auteur: Alessandra Selmi | Uitgeverij: AW.
Bruna | Vertaling: Saskia Peterzon - Kotte | Eerste druk: 2022 | Nederlandse eerste
uitgave: 2025 | Aantal bladzijden: 592 | ISBN 978 04 005 1797 4
Geen opmerkingen:
Een reactie posten