''Tegen elkaar aangekropen op de smalle richel onder de uitstekende rotsrand, waar ze hun noodlottige thuis hadden gemaakt, rouwden ze. Ze rouwden.''
Hier gaat het boek ‘De Onmogelijke opgave’ over
Anno 1926 worden op de torenhoge kliffen van Yorkshire mannen aan
touwen neergelaten om de eieren te stelen van zeevogels die daar nestelen. De
mooiste worden voor hoge bedragen verkocht. Maar wanneer de kleine, hongerige
Celie Sheppard een ‘onmogelijk’ rood ei vindt, verandert dat voorgoed haar
leven… en dat van anderen.
100 jaar later treft Patrick Fort in een afgelegen
cottage in Wales zijn vriend Nick en diens moeder aan die vastgebonden zijn en
beroofd. Het enige wat ontbreekt: een gebeeldhouwde kist met daarin een
ongelooflijk scharlaken ei. Vastbesloten om het terug te vinden, storten
Patrick en Nick zich in de duistere wereld van de handel in zeldzame eieren. Ze
komen op het spoor van een onbetaalbare historische collectie eieren die leek
te zijn verloren gegaan. Tot nu toe.
Ondanks vogelvrees toch met interesse gelezen
Het boek ‘De onmogelijke opgave’ van Belinda Bauer is leunt op twee verhaallijnen
die beide draaien om obsessie, schaarse objecten en de menselijke drijfveer
iets te willen bezitten. In de historische tijdslijn, die van 1926, wordt
uitvoerig beschreven hoe de handel in bijzonder gekleurde eieren in zijn werk
gaat. Voor iemand zoals ik die een afkeer tegen vogels heeft, is het dermate
interessant at ik het met veel interesse gelezen heb. Het verhaal in het heden
geeft de waanzin van de jacht en duistere handel in speciale eieren weer.
Totaal geen thrilleraspect in het verhaal te vinden
Wat me eigenlijk direct opviel aan het verhaal is dat er eigenlijk vanaf
het begin totaal geen trilleraspect in het verhaal zit. Het is eigenlijk meer
een spannende detective. De hoofdpersonages zijn ook verre van duister of
luguber. Eerlijk gezegd vond ik ze meer in een slapstick passen. Het gehele
verhaal zou het zo en zo goed doen als een Engelse komedie film. De jonge Celie
is een klein, mager en wit spits meisje. Nick is de stoere druktemaker en Patrick
is de autist met een scherp oog voor details. Vooral hij, maakte voor mij, met
zijn speciale manier van observeren en ongevoelig voor emotionele gevolgen
maakt het verhaal
Gebaseerd op een waargebeurd verhaal
De opbouw van het verhaal is door Belinda Bauer goed gedaan, al verliep het
middenstuk voor mijn gevoel iets trager. En sommige plotontwikkelingen
verliepen wel heel gemakkelijk. Bovendien zou ik me kunnen voorstellen dat
sommige lezers door de vele personages en de combinatie met het historische
verhaal, soms de draad kwijt zouden kunnen raken. Maar de manier waarop Belinda
Bauer de hele eierjacht beschrijft is goed gedaan. Het boek is trouwens
gebaseerd op een waargebeurd verhaal, waarbij Bauer alleen de namen, en hun
daden, van de hoofdpersonages volledig heeft verzonnen.
Bijzondere leeservaring
Desondanks was ik zeer verbaasd dat het geheel dus slechts bij een slapstickachtige
detectiveroman blijft. Dit terwijl er op de omslag een literaire thriller
vermeldt staat, en Bauer daar ook om bekend staat. Dit maakte niet dat het
verhaal van ‘De onmogelijke opgave’ me zo zeer tegenviel, maar wel dat ik hét
triller verhaal gemist hebt. Nu heb ik me vermaakt met een simpel, doch leuk
historisch onderbouwd boek. Waarvan evengoed gezegd kan worden dat het menselijk
drama, de historische misdaad en de eigentijdse spanning het geheel tot een, in
alle opzichte, bijzondere leeservaring maakte.
Titel: De onmogelijke opgave | Oorspronkelijke titel:
The Impossible Thing| Auteur: Belinda Bauer | Uitgeverij: AW.
Bruna | Vertaling: Valérie Janssen | Eerste uitgave: 2025 | Aantal
bladzijden: 346 | ISBN 9789400518438
Met dank aan uitgeverij AW. Bruna voor het
recensie-exemplaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten