Hoewel Parijs altijd mijn favoriete stad zal blijven, is er geen plek die me zo weet te betoveren als Venetië. Het licht dat danst op het water, de geur van oude stenen, de smalle steegjes waar je zomaar kunt verdwalen — Venetië heeft iets magisch. Toen ik hoorde dat de roman De Instrumentalist zich afspeelt in het achttiende-eeuwse Venetië, wist ik meteen dat ik dit boek móést lezen. En wat een ontdekking bleek dat te zijn! Harriet Constable heeft met haar debuut een rijke, sfeervolle roman geschreven die historische diepgang combineert met een bijna filmische sfeer.
Een meeslepend verhaal vol muziek en ambitie
Het verhaal begint in 1704. De jonge wees Anna Maria heeft niets — geen familie, geen bezit — maar wél talent en een ontembare wil om iets te bereiken. In het Ospedale della Pietà in Venetië wordt ze opgeleid tot muzikant, onder begeleiding van niemand minder dan Antonio Vivaldi. Ze groeit al snel uit tot zijn sterpupil. Toch blijkt haar ambitie niet zonder prijs. Wat ze van hem leert is groot, maar Vivaldi vraagt daar ook iets voor terug.
Constable baseerde haar roman op het waargebeurde verhaal van Anna Maria della Pietà, een van de meest getalenteerde violistes van haar tijd. Wat mij vooral raakte, is hoe natuurlijk de schrijfster feit en fictie met elkaar verweeft. Je vergeet soms dat je een roman leest — alles voelt levensecht. De scènes in het weeshuis zijn zo beeldend dat ik de muziek bijna kon horen, de kou in de slaapzalen kon voelen en het ritme van de repetities kon volgen.
De vrouwen achter de muziek
Wat ik bijzonder waardeer aan De Instrumentalist is dat Constable de aandacht verlegt van Vivaldi naar de vrouwen om hem heen. De weesmeisjes die achter gesloten muren leefden, maar wier muziek ver buiten Venetië weerklonk, krijgen eindelijk een stem. Vooral Anna Maria wordt met veel respect en nuance neergezet. Je voelt haar strijd, haar passie en haar verlangen om gehoord te worden.
De research die Constable heeft gedaan is indrukwekkend. Ze schrijft met kennis van zaken over muziek én over de sociale structuren van het achttiende-eeuwse Venetië. Tegelijkertijd blijft haar stijl licht en toegankelijk, waardoor het verhaal prettig wegleest.
Een poëtische ode aan muziek en stad
Wat ik erg mooi vond, is dat Anna Maria haar muziek in kleuren ervaart. Dat maakt de klanken bijna tastbaar. Constables taal is poëtisch zonder zwaar te worden — elegant, maar met genoeg lucht. Venetië komt tot leven als een personage op zichzelf: warm, melancholisch en vol geheimen.
Als ik één klein kritiekpuntje mag noemen, is het dat sommige bijfiguren iets meer diepgang hadden mogen krijgen. Maar dat is slechts een detail, want uiteindelijk draait alles om Anna Maria — en dat doet Constable meesterlijk.
Een prachtig debuut!
De Instrumentalist is een prachtig debuut. Een ode aan Anna Maria, aan de muziek, aan Venetië zelf. Voor iedereen die houdt van historische romans, klassieke muziek of gewoon een goed verteld verhaal: dit boek is een absolute aanrader. Ik luister sindsdien anders naar De Vier Seizoenen — met het geluid van Anna Maria’s viool op de achtergrond.
Specificatief bij het boek 'De Instrumentalist'
Auteur: Harriet Constable | Originele titel: The Instrumentalist | Vertaling: Aarti Rampadarath | Uitgever: A.W. Bruna Romans | Eerste uitgave: 2024 | Nederlandse eerste uitgave: 2025 | Aantal bladzijden: 380 | ISBN 9789400517639
Met dank aan uitgeverij A.W. Bruna voor het recensie-exemplaar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten