Lily Averoz, een jonge Joodse vrouw, vertrekt vanuit het naoorlogse Polen naar Montreal. Daar zal ze gaan trouwen met Sol Kramer. Al geruime tijd onderhoud ze met hem een briefwisseling. Wanneer Lily echter arriveert op het station en Sol haar voor de eerste keer ziet valt de aanblik van haar hem tegen en laat hij haar staan. Zijn broer Nathan ontfermt zich over haar. Uiteindelijk trouwt Nathan met Lily en krijgen ze een dochter, genaamd Ruth. Op een dag is Lily plotseling verdwenen en het enige wat ze voor Nathan en Ruth achterlaat zijn een ongeslepen diamant en twee dagboeken, één beschreven en één onbeschreven. Ruth wordt grootgebracht door haar vader, tante en oom.
Op Ruth haar zesde verjaardag ontvangt ze een pakketje van haar moeder met daarin een steen en de plaats waar de steen gevonden is. Er volgen nog enkele van dit soort pakketjes en zo kan Ruth een beetje bijhouden waar haar moeder verblijft. Maar ook de pakketjes komen na een verloop van tijd niet meer. De nieuwsgierigheid van Ruth is gewekt en wanneer ze zelf een gezin heeft besluit ze op zoek te gaan naar haar moeder. Tijdens haar zoektocht komt ze met kleine stapjes meer te weten over haar moeder maar, eigenlijk nog belangrijker, ze komt meer te weten over wie haar moeder niet is.
Een makkelijk leesbaar boek over het verliezen van je identiteit na een oorlog en de gevolgen voor jezelf en de mensen om je heen. Door de verschillende verhaallijnen en flashbacks is het niet altijd even duidelijk over wie het nu gaat in het verhaal. Het verhaal blijft erg afstandelijk doordat de personen oppervlakkig beschreven worden. Geen enkele persoon of situatie wordt uitgediept waardoor je als lezer met bijna net zoveel vragen zit als Ruth. Ook blijft in het boek de afschuwelijke geschiedenis van de oorlog volledig buiten zicht en daarom kun je als lezer ook niet begrijpen waarom Lily geworden is zoals ze is.
Een zoveelste “makkelijk leesbare” naoorlogse roman in de trant van Brittanna Road 22 en Haar naam was Sarah met allemaal hetzelfde dilemma: Kun je na een oorlog nog wel werkelijk zijn wie je bent?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten