De hitte van de hel - Gard Sveen

'Dit is het werk van de duivel'.

Als inspecteur Tommy Bergmann een zwaargewonde prostituee aantreft in een appartement in Oslo, voert zijn herinnering hem terug naar een zaak tijdens zijn beginjaren bij de politie. De verwondingen van de jonge vrouw lijken namelijk verontrustend veel op die van de slachtoffers van seriemoordenaar Anders Rask, die in de jaren tachtig dood en verderf zaaide. Rask zit echter opgesloten in een van de zwaarst beveiligde tbs-klinieken van het land en kan dus onmogelijk de dader zijn.
De moeder van een van de vermoorde meisjes leest in de krant over deze zaak. Ze is er heilig van overtuigd dat Rask, haar dochters toenmalige onderwijzer, ten onrechte veroordeeld is, en ze weet ook wie de echte dader is. Of is dat slechts haar morbide fantasie?
Tommy Bergmann en zijn collega Susanne Bech gaan op zoek naar de gevaarlijkste moordenaar van het land en worden zelf meegesleurd in het labyrint van zijn verknipte brein.

'De hitte van de hel' heeft een traag begin maar dat wordt verderop in het verhaal goed gemaakt. Het betreft het tweede deel van de Tommy Bergmann-serie maar als je het debuut niet gelezen hebt zul je dat in dit deel ook niet missen. Het is prima uitgewerkt. Wanneer je het eerste deel wel gelezen hebt zul je merken dat Tommy een nog duistere kant heeft dan hij al deed voorkomen en dat er flarden uit zijn verleden compleet verdwenen zijn. Staat dit voor iets onheilspellends? Ik mag toch hopen dat dat inderdaad de bedoeling van de schrijver is. Het is zo en zo fijn dat de hoofdpersoon eens een anti-held is, dat geeft meteen een andere dimensie aan het verhaal. Net zoals de schrijver duidelijk beschrijft hoe de stress ook de onderzoekers van deze moordzaak raakt. Er bestaat geen onderscheidt tussen de personen ze worden allen met hun plus en minpunten beschreven en dat is nou net wat het die extra dimensie geeft. Je hebt dus ook voor hun allen een sympathie en empathie.

Het is overigens wel constant opletten geblazen bij de boeken van Gard Sveen want hij verteld veel en de kleinste details kunnen naderhand van groot belang zijn. Pas aan het einde toe loopt de spanning erg hoog op om bij een slotscène terecht te komen die onverwacht en subliem is maar die dan ook direct het voorteken van het volgende deel is, of toch niet?!