Wat
is het ergste wat je beste vriendin je kan aandoen?
Het was van haar geen opzet, slechts een moment van onoplettendheid, een tragisch ongeval. Twee kinderen komen om. Die van jou.
Op een eiland met maar weinig inwoners is het onmogelijk om de vrouw die je leven kapot heeft gemaakt te ontlopen. Elke toevallige ontmoeting is een pijnlijke herinnering aan alles wat je hebt verloren; je gezin, je toekomst en ook je gezond verstand.
Hoe lang duurt het dan nog voordat de gedachte aan wraak onweerstaanbaar wordt? En dan wordt de vraag: 'wat is het ergste wat jij je beste vriendin kunt aandoen?'
Het was van haar geen opzet, slechts een moment van onoplettendheid, een tragisch ongeval. Twee kinderen komen om. Die van jou.
Op een eiland met maar weinig inwoners is het onmogelijk om de vrouw die je leven kapot heeft gemaakt te ontlopen. Elke toevallige ontmoeting is een pijnlijke herinnering aan alles wat je hebt verloren; je gezin, je toekomst en ook je gezond verstand.
Hoe lang duurt het dan nog voordat de gedachte aan wraak onweerstaanbaar wordt? En dan wordt de vraag: 'wat is het ergste wat jij je beste vriendin kunt aandoen?'
Dit
zijn dus de thrillers waar je slapeloze nachten voorover hebt, waar
je afspraken door vergeet en je je kinderen verlaten op het
schoolplein laat staan. Want eenmaal hierin begonnen lees je hem uit
ook!
Het
verhaal boeit vanaf de eerste pagina en de spanning loopt tijdens het
lezen steeds meer op. Vervolgens ver na de laatste bladzijden laat
het je pas los, want verscheidene keren wordt je op het verkeerde
been gezet met een overweldigende intensiteit.
Het verhaal wordt verteld vanuit drie hoofdpersonen en deze worden zo goed beschreven dat je voor alle drie een anti- en empathie voelt. Doordat de hoofdpersonen ieder afzonderlijk uitgebreid aan het woord komen krijg je een duidelijk beeld van wie ze zijn. Hun onmacht, verdriet en pijn is dan ook zo intens beschreven dat ze allemaal wel een reden kunnen hebben om meer met de verdwijningen te maken te hebben dan je in eerste instantie zou vermoeden.
De sfeerbeelden zijn prachtig, je waant je op het eiland. Nergens heeft het verhaal een inzinking en ook het einde is een totale verrassing. Het geeft de waanzin van het denken aan, als je maar genoeg in en bepaalde richting geduwd wordt overstijgt dat alle andere logica en ga je uit van het ergste. Maar ook de lijn tussen haat en liefde, wraak en vergeving wordt tot op het scherpst van de snede beschreven en daardoor kan ik niet anders concluderen dat Sharon Bolton tot de beste thrillerschrijvers behoort
Het verhaal wordt verteld vanuit drie hoofdpersonen en deze worden zo goed beschreven dat je voor alle drie een anti- en empathie voelt. Doordat de hoofdpersonen ieder afzonderlijk uitgebreid aan het woord komen krijg je een duidelijk beeld van wie ze zijn. Hun onmacht, verdriet en pijn is dan ook zo intens beschreven dat ze allemaal wel een reden kunnen hebben om meer met de verdwijningen te maken te hebben dan je in eerste instantie zou vermoeden.
De sfeerbeelden zijn prachtig, je waant je op het eiland. Nergens heeft het verhaal een inzinking en ook het einde is een totale verrassing. Het geeft de waanzin van het denken aan, als je maar genoeg in en bepaalde richting geduwd wordt overstijgt dat alle andere logica en ga je uit van het ergste. Maar ook de lijn tussen haat en liefde, wraak en vergeving wordt tot op het scherpst van de snede beschreven en daardoor kan ik niet anders concluderen dat Sharon Bolton tot de beste thrillerschrijvers behoort
Geen opmerkingen:
Een reactie posten