'Nu is het te laat, of toch niet?'
Zoe en Ed worden met vallen en opstaan volwassen, allebei volgen ze hun eigen pad. Maar dan, na jaren vol uitzichtloze baantjes en chaotische huisgenoten, vinden ze elkaar. De toekomst lacht hun toe.
Dan gebeurt het ondenkbare.
Op een ochtend, op weg naar zijn werk, komt Ed om bij een verkeersongeluk. Zoe moet leren leven zonder hem. Maar ze kan de herinneringen niet loslaten. Hoe kan ze de gelukkige momenten, hun eerste kus, alles wat ze samen hebben opgebouwd, achter zich laten? Ze moet Ed iets vertellen. Alles wat ze nog nooit eerder heeft gezegd.
Nu is het te laat. Of toch niet…?
Soms kan een beschrijving van een boek misleidend zijn en dat is bij mij in het geval van 'Voor je weggaat' gebeurd.
Het boek begint goed maar al gauw kom je in een soort van 'Back to Future' meets 'Ghost' terecht.
Op zich is daar natuurlijk niets mis mee en het gegeven: “wat zou je doen als je je leven opnieuw mocht doen”, is een uitdaging. Echter het mierzoete gehalte met de vele herhalingen, liefdesverklaringen en steeds dezelfde zinnen nemen, althans bij mij, het leesplezier weg.
De personages blijven aan de oppervlakten terwijl ze aan alle kanten de mogelijkheid bieden om uitgediept te worden. De gebeurtenissen zijn niet spannend en eigenlijk één lange herhaling. Het einde is te voorspellend en daardoor teleurstellend.
Wat was dan de misleiding? Door de beschrijving dacht ik een roman te zullen lezen over keuzes, rouw en verdriet op een wat hoger niveau, dit is meer een chicklit en die lezen nu eenmaal anders.
Er zullen echter genoeg mensen een heerlijk leesmoment aan beleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten