De IJskoningin - Alice Hoffman

'Wees voorzichtig met wat je wenst. Ik weet er alles van.'
De vertelster in De ijskoningin is acht jaar oud als ze in een boze bui haar moeder dood wenst, zoals alleen kleine kinderen dat kunnen doen. Haar wens komt echter uit: die avond komt haar moeder bij een auto-ongeluk om het leven. Getraumatiseerd door de kracht van haar gedachten sluit ze zich van de wereld af en wordt ze, in haar eigen woorden, een 'ijskoningin'. Maar dan wordt ze getroffen door de bliksem.
Wanneer ze verliefd wordt op een man die net als zij een blikseminslag heeft overleefd, komt ze tevoorschijn uit haar geïsoleerde bestaan als bibliothecaresse in een kleine stad. Langzamerhand ontdooit de voormalige ijskoningin. Ze ontdekt de liefde en herwint het vertrouwen in zichzelf en in de wereld.

Voor diegene die al eerder een boek hebben gelezen van Alice Hofman zal 'De IJskoningin' een feest van herkenning zijn als het gaat om mystiek, symbolen en sprookjesachtige sferen. Voor diegene die dat niet gedaan hebben een heel andere leeservaring.

Het begin van het boek is wat saai en langdradig maar dan wordt de werkelijkheid een sprookje waarin tegenpolen het belang van het verhaal aangeven. De dialogen zijn goed en het beschrijven van de sfeer uitstekend.
De personages daarentegen zijn van wat mindere kwaliteit. De hoofdpersoon zwelgt zo in zelfmedelijden dat het irritant wordt en de andere personen blijven, ondanks hun grote betekenis in het verhaal, oppervlakkig.

Hier en daar kon ik niet aan het idee ontkomen dat de bedenkers van de Disney-film Frozen enkele ideeën uit dit boek gehaald hebben maar dat zal toeval zijn.
Het verhaal is lastig te omschrijven en het zal dan ook positief of negatief ervaren worden, een tussenweg is er niet. Maar dat is eigenlijk ook wat het verhaal vertellen wil; dat alles draait om tegenpolen en dat het één niet zonder het ander kan.