Alle doden vliegen hoog - Joachim Meyerhoff

''Een nederlaag is eigenlijk ook een belevenis.''

Joachim heeft het op zijn achttiende wel gezien in de kleine plaats waar zijn vader directeur is van een psychiatrische kliniek. Hij hoopt als uitwisselingsstudent in Amerika een nieuw begin te maken en komt terecht bij een gelovig gezin in Laramie, Wyoming. Met uitzicht op de prairie, paarden en de Rocky Mountains. De voorspelde cultuurshock blijft uit, zijn gastouders zijn geweldig, het lesrooster is afwisselend en het basketbalseizoen staat voor de deur. What could possibly go wrong? Alles. Met één telefoontje van thuis.

In 'Alle doden vliegen hoog' schrijft Joachim Meyerhoff op een grappige, openhartige en gevoelige manier over zijn eerste liefde, zijn beleving in het buitenland, verlies, rouw, familie en uiteindelijk zijn eigen weg in het leven. Dit doet hij door middel van de inmiddels voor hem zo bekende snelle schrijfstijl met personages die gekenmerkt worden door onhandigheid en aanleg voor drama.
Toch lijkt het alsof er in dit boek minder samenhang is, dat het meer een opsomming is van feiten en gebeurtenissen en daardoor ontbreekt de daadwerkelijke emotie. Of is het omdat putten uit eigen bron op een gegeven moment voor zowel schrijver als lezer een grens bereikt heeft?
Ook sneeuwen beide verhaallijnen een beetje onder, want je wilt als lezer heel graag weten hoe zijn uitwisselingsprogramma gaat verlopen maar het verhaal van zijn overleden broer trekt je telkens terug naar het verleden. Deze verhalen hadden beter los van elkaar verteld kunnen worden in plaats van door elkaar heen.

Toch is ook dit zeker weer een vermakelijk en fijn boek om te lezen maar haalt het niet bij het eerste en tweede deel.