Het oordeel - John Grisham

''Ik heb niets te zeggen''

Pete Banning is een van de meest geliefde inwoners van Clanton, Mississippi. Oorlogsheld, patriarch van een invloedrijke familie, herenboer, vader, goede buur en trouw lid van de Methodistische Kerk. Maar op een ochtend in 1946 staat hij vroeg op, rijdt naar het stadje, loopt de kerk binnen en schiet kalmpjes zijn vriend, de dominee Dexter Bell, dood. En alsof dat niet schokkend genoeg is: het enige wat Pete erover wil zeggen – tegen de sheriff, tegen zijn advocaat, tegen de rechter, tegen zijn familie en vrienden en tegen de inwoners van Clanton – is: ‘Ik heb niks te vertellen.’
Hij is niet bang voor de dood en bereid zijn motief mee het graf in te nemen.

John Grisham is bekend om zijn bloedstollende misdaad- en rechtbankthrillers, nu doet hij een poging om dit te combineren met historische feiten.
Het verhaal is een reis door het Amerikaanse Zuiden ten tijden van de rassenscheiding en naar de Dodenmars van Bataan op de Fillipijnen tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Het boek bestaat uit drie delen, het eerste verteld over de brute moord op de dominee en de grote vraag waarom de moordenaar Pete Banning weigert te vertellen waarom hij zijn vriend heeft doodgeschoten. Het brengt je langs een familie geschiedenis, rechtbankzaken en katoenplantages. Je maakt kennis met alle hoofdpersonen die in dit deel nog wat onwennig overkomen.

Het tweede deel is het verhaal over Pete toen hij tijdens de Tweede Wereldoorlog officier was in het door Japan bezette Filipijnen en de Dodenmars van Bataan. Een vreselijke geschiedenis maar te breed uitgemeten en saai beschreven waardoor je de neiging hebt stukken over te slaan omdat je niet begrijpt wat dit met het verhaal te maken heeft. Ook hier blijven de karakters levenloos.

Het derde deel brengt je terug naar het oorspronkelijke verhaal en laat vooral de juridische kant zien met betrekking tot erfpacht en familie geheimen.

Een thriller kun je dit boek niet noemen meer een spannende geschiedenis roman. De schrijfstijl van John Grisham is hier zeker herkenbaar net als de spannende stukken. Toch is het aan de combinatie thriller/geschiedenis te merken dat de schrijver nog niet helemaal precies weet hoe hij dit moet combineren. Door de vele informatie die hij geeft vergeet hij zijn personages uit te schrijven, haalt hij de vaart uit het verhaal en komen we bij een plot wat minder spectaculair is dan wat je van John Grisham zou verwachten. Toch sla je dit boek met een tevreden gevoel dicht en hoop je dat de schrijver zijn draai gaat vinden in het combineren want zijn research is overweldigend en zijn spannende schrijfstijl gewoonweg goed. En ook gedurfd dat hij andere paden wil bewandelen.