zondag 10 februari 2019

Oog om oog - Römer & Hock

Afbeeldingsresultaat voor oog om oog romer''Als je gaandeweg je leven ontdekt dat er ook aan jou van alles mankeert wat je zelf niet kunt oplossen, is het niet zo gek om hulp te gaan zoeken. Daar is niets moedigs aan.''

Al meer dan twintig jaar kennen ze elkaar, de vriendengroep rond de jeugdvrienden Sander en Lucas. Vier stellen die lief en leed, zon- en feestdagen met elkaar deelden. En van oudsher minimaal één week per jaar met de kinderen naar Schiermonnikoog gingen. De ouders in het grote huis en de kinderen in tentjes in de tuin. Jarenlang ging dat goed, totdat de kinderen uiteindelijk allemaal het huis uit waren en de vriendschap minder vanzelfsprekend werd. Ze zagen elkaar nog wel, maar de banden waren niet meer zo hecht als voorheen.
Uit nostalgie besluiten de acht nog eenmaal terug te keren naar de goede oude tijd. Maar het is niet meer hetzelfde. De onderlinge verhoudingen zijn veranderd, er is teveel gebeurd. Wat een vrolijke reünie op Schiermonnikoog had moeten worden, loopt uit op een drama. Want het verraad dat een kwarteeuw geleden plaatsvond vindt eindelijk zijn uitweg

Het is het bekende gegeven van een groep vrienden met een te hoge dunk van zichzelf bij elkaar zetten en je weet al dat het gigantisch uit de hand gaat lopen. Zover niets spannends aan, de vraag is dan alleen nog maar hoe gaat dit verteld worden en wat vindt de lezer ervan. Dat zal bij dit boek voor de één een must worden om te lezen en voor de ander een tenenkrommende leeservaring. Helaas schaar ik mij onder die laatste.
Het verhaal was zo voorspelbaar en de personages zo leeg en stereotype. Maar wat mij het ergste stoorde was het platte taalgebruik, wat niets met preutsheid van doen heeft maar totaal geen toegevoegde waarde heeft. Het laat de personages alleen nog maar dommer overkomen dan ze al opgeschreven zijn.
Het duurt lang voordat de vaart in het verhaal komt en als de daad dan werkelijk bij het woord gevoegd wordt is het al zo vaak gesuggereerd dat de spanning eraf is. De plotwending op het einde draait dat gevoel niet meer om.
De schrijfstijl is simpel en vlot waardoor de vaart er wel goed in blijft. Het literaire aan de thriller ontgaat mij echter volledig.
Waar ik absoluut wel mijn enorme waardering voor wil uitspreken is de beschrijving van het eiland Schiermonnikoog. Deze is tot in de details perfect gedaan.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten