In Reykjavik wordt een jonge vrouw op een gruwelijke wijze vermoord. Haar zevenjarige dochtertje verstopt zich onder haar bed en is de enige getuige. Wanneer niet veel later een tweede vrouw op eenzelfde manier ter dood wordt gebracht, staat de politie voor een raadsel: wat is het verband tussen de twee vrouwen?
Voor commissaris Huldar is het de eerste zaak in zijn nieuwe functie. Hij moet daarbij samenwerken met psychologe Freyja, die het getraumatiseerde meisje onder haar hoede heeft. De samenwerking wordt extra gecompliceerd doordat Huldar en Freyja elkaar al kennen van een mislukte onenightstand.
Ondertussen ontvangt een radioamateur gecodeerde
berichten die de slachtoffers met elkaar in verband brengen maar
niemand gelooft hem en hij besluit zelf op onderzoek uit te gaan.
Dit boek belooft een mooi begin te zijn van een nieuwe thrillerserie.
Het verhaal begint met een proloog die je meteen aangrijpt. Dan
volgt er een sprong in de tijd en telkens blijf je je afvragen wat
het begin er nu mee te maken heeft. Op het einde komt dit heel goed
samen.
Wat ook goed samen komt zijn de personages, ze worden goed beschreven en krijgen herkenbare karaktertrekken mee. Wat enigszins storend is in het verhaal is de 'relatie' tussen commissaris Huldar en psychologe Freyja. Dat kan ook komen door het feit dat er net iets te weinig over die relatie bekend gemaakt wordt, wellicht in volgende delen. Echt een toegevoegde waarde heeft het nu niet.
Radioamateur Karl is zo een type waar je je mateloos aan irriteert. Het is ook zijn personage wat de vertraging in het verhaal brengt maar wanneer Karl eenmaal een andere keuze maakt komt de snelheid dubbel en dwars weer terug.
Het kinderlijke denken van het zevenjarige meisje brengt een extra dimensie aan het verhaal waardoor je telkens op het verkeerde been gezet wordt.
Wat ook goed samen komt zijn de personages, ze worden goed beschreven en krijgen herkenbare karaktertrekken mee. Wat enigszins storend is in het verhaal is de 'relatie' tussen commissaris Huldar en psychologe Freyja. Dat kan ook komen door het feit dat er net iets te weinig over die relatie bekend gemaakt wordt, wellicht in volgende delen. Echt een toegevoegde waarde heeft het nu niet.
Radioamateur Karl is zo een type waar je je mateloos aan irriteert. Het is ook zijn personage wat de vertraging in het verhaal brengt maar wanneer Karl eenmaal een andere keuze maakt komt de snelheid dubbel en dwars weer terug.
Het kinderlijke denken van het zevenjarige meisje brengt een extra dimensie aan het verhaal waardoor je telkens op het verkeerde been gezet wordt.
Voor
de uitgebreide beschrijving van de moorden moet je wel enigszins
stevig in je schoenen staan want die worden echt afschuwelijk tot in
de details beschreven. Tot op het laatste moment is het ook vrij
moeilijk te achterhalen wie er nu achter de moorden zit. Knap gedaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten