Negen volmaakte vreemden - Liane Moriarty

''Je hele leven kijk je omlaag. Het wordt tijd om omhoog te kijken, naar de sterren.''

Negen gasten verzamelen zich in een exclusief wellnessresort. Sommige zijn hier om af te vallen, anderen proberen hun leven een gezonde draai te geven en een enkeling is er nog niet aan toe om de precieze reden van het bezoek onder ogen te zien. Ondanks alle luxe, meditatie en mindfulness is iedereen zich ervan bewust dat ze ook flink aan het werk moeten. Maar niemand kan zich voorstellen hoe zwaar de komende tien dagen zullen worden.

Liane Moriarty is bij een groot publiek bekent om haar romans die scherp geschreven zijn en met een goede kijk op de menselijke psyche. Tevens weet ze een verhaal goed op te bouwen en eindigt het altijd zeer verrassend. Ook dit verhaal kent een goede opbouw. 

In het eerste hoofdstuk maak je kennis met Frances, een vrouw in de menopauze en een stukgelopen internet-relatie. Meteen wordt de vlotte en humoristische vertelstijl duidelijk en wil je doorlezen. Vervolgens worden er meerdere personages aan je voorgesteld. Elk persoon krijgt zijn eigen hoofdstukje waardoor je een duidelijk karakterbeeld krijgt. Helemaal wanneer ze allemaal in het wellnessresort verblijven en er de eerste dagen niet met elkaar gesproken mag worden. Hierdoor leer je ze allemaal, vanuit hun eigen gedachten, goed kennen. Maar wat ook opvalt is dat het verhaal vanaf daar een beetje blijft hangen en hier en daar steeds in herhaling valt.

Wanneer je je dan echt begint af te vragen of er überhaupt nog iets gaat gebeuren gooit de schrijfster een bom. Echter is deze wending in het verhaal zo bizar dat je je als lezer bijna niet serieus genomen voelt. Want ondanks dat je begrijpt waar de schrijfster naartoe wilt, namelijk: hoe gedragen mensen zich wanneer ze van de buitenwereld zijn afgesloten, volledig op elkaar zijn aangewezen en hun doen en laten wordt bepaald door één persoon, is dit op zo een ongeloofwaardige manier gedaan dat het irritatie oproept.

Het plot van het verhaal is er vrij abrupt en de toegift geeft nog enigszins een tevreden gevoel maar het is absoluut haar minst goede boek tot nu toe.