''Zivan! waarom reageer je niet???"
Zivan.
Die keer in het opvanghuis in Friesland.
Ik was zo blij dat ik weer naast je zat. Aan die grote tafel met al die meiden. We deden een spelletje met z'n allen, Codenames. Jij en ik waren een heel goed team. Toen het tijd werd om terug te gaan, bracht je me naar de auto van tante Shanya. We namen afscheid. Je omhelsde me en omdat ik niets meer wist te zeggen, zei jij, misschien per ongeluk: 'Nou dag! Dan ga ik maar weer naar huis.' En je liep terug naar je nieuwe vriendinnen. Weg van mij. Ik keek naar je. Naar hoe je van me wegliep. Met dat prachtige diepzwarte golvende haar. Die mooie rechte rug. Die ik zo vaak heb getekend in bikini of in een t-shirt. Die lieve, mooie, rechte rug.
Zivan! wilde ik schreeuwen, Zivan! Je vergist je! IK BEN JOUW THUIS!
Dit boek is gedeeltelijk gebaseerd op het levensverhaal van Zivan en haar tante Shanya, twee buitengewoon inspirerende vrouwen van wie de echte namen niet genoemd worden, maar het respect van de schrijfster komt letterlijk in elk woord terug. Wat een ongelooflijk mooi verhaal, versterkt door de prachtige illustraties van Martijn van der Linden.
Dit boek geeft op alle fronten de emotionele strijd van een puber weer en zou daarom verplicht leesvoer moeten worden op middelbare scholen. Het is vooral in deze tijd zeer actueel door zijn maatschappelijke urgentie.
Aan de hand van de gebeurtenissen wordt je meegezogen in de gedachten wereld van 'Rembrandt'. Op de school waar hij zit heeft hij geen vrienden, hij leeft bij zijn vader, gescheiden van zijn moeder en zus en zijn beste vriendin is plotsklaps niet meer bereikbaar. Om aan zijn gevoelens en onmacht uiting te geven tekent hij en dan met name wolven, geiten en portretten van zijn, verdwenen, vriendin Zivan.
Wanneer zijn tekenboek wordt ontdekt door de grootste schoft van de klas beginnen de problemen voor hem pas echt...of niet?
Dit is zo een aangrijpend mooi, letterlijk, opgetekend verhaal. Vanaf het begin grijpt het je bij de keel en ook na het uitlezen laat het je niet meteen los. Het gaat over verlies, liefde, vriendschap, onmacht, onbegrip en volwassen worden. Maar ook over het grote maatschappelijke thema uithuwelijken. Het gebeurd nog steeds en heeft zoveel invloed op degene zelf maar ook vaak om de vele 'stille' eromheen. Het slaat een gat in jonge levens, waar ze nog jaren later de gevolgen van ondervinden. Het is afschuwelijk om te lezen maar ook goed om te weten wat dit met mensen doet. En hoe dapper iemand kan zijn en dan toch verder kan gaan wanneer hij of zij maar de juiste mensen om zich heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten