''De jaren rijgen zich aaneen, want de tijd wacht op niets en niemand.''
1944. De Jonge Elsie Svenns is een van de eerste politiezusters in Stockholm en heeft een zware tijd tussen haar mannelijke collega's. Wanneer ze bij hoge uitzondering naar een plaats delict wordt gestuurd, wordt een ongelukkig treffen met de moordenaar haar fataal.
Dertig jaar later is Elsies dochter Britt-Marie in de voetsporen van haar moeder getreden. Ze wordt echter nauwelijks serieus genomen als ze tijdens een onderzoek in een verkrachtingszaak een duidelijke gelijkenis ontdekt met de zaak waarbij haar moeder om het leven kwam.
1985. De jonge Hanne Lagerlind-Schön helpt de recherche bij het opstellen van een daderprofiel van de beruchte Träskmoordenaar, die de lichamen van vrouwen aan de vloer vastspijkert om ze daar te laten sterven. Na jarenlange stilte lijkt de moordenaar opeens weer actief, en Hanne ontdekt een verband met de zaken waarbij twee politievrouwen betrokken waren.
2019. Wanneer bij de sloop van een pand een lichaam wordt gevonden weet rechercheur Malin Brundin eindelijk een doorbraak in het onderzoek naar de seriemoordenaar te forceren, maar wacht haar hetzelfde lot als de politievrouwen voor haar?
Camilla Grebe heeft haar sporen met betrekking tot het schrijven van top thrillers inmiddels ruimschoots verdiend en ook met dit boek weet ze de lezers van het begin tot aan het einde te boeien. De Schimmenjager is het vierde deel van een serie maar zijn uitstekend los van elkaar te lezen.
Het boek is verdeeld in verschillende delen met alle een bijbehorende tijdsperiode en hoofdpersoon. Twee dingen lopen in alle delen als rode draad door het verhaal en dat zijn de afschuwelijke moorden op alleenstaande vrouwen en de discriminatie van vrouwen op de werkvloer.
De eerste moord vindt plaats in 1944 maar al snel gaat de lezer dertig jaar verder in de tijd en maakt daar kennis met Britt-Marie. Deze vrouw speelt de grootste en misschien ook wel de belangrijkste rol in het boek. Toch wordt geen enkel personage afgedankt maar komen ze alle uitgebreid aan bod en goed beschreven.
Het knappe van dit boek, maar vooral kenmerkend voor de schrijfstijl van Camilla Grebe, is dat dit niet een thriller is waarbij je als lezer slapeloze nachten oploopt. Alhoewel, dat doe je wel, niet omdat het zo eng is maar omdat je niet kunt stoppen met lezen en je steeds getriggerd wordt om verder te lezen. Het is vooral de vraag wat alle moorden over zo een lange periode met elkaar te maken hebben en wie van de verdachten het beste motief heeft om dit te doen. Het is vooral een erg ingenieus verhaal waarbij er ook nog een goed verwoord statement wordt gemaakt met de, altijd al aanwezige, en nu nog steeds sluierende vrouwen discriminatie op de werkvloer.
Het einde van het boek is kort maar krachtig en geeft een overal zeer tevreden gevoel. Niet voor niets is het uitgeroepen tot winnaar van de Glass Key Award, de beste Zweedse misdaadroman van het jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten