''Misschien weten ze ook wel dat ze ons met hun stilzwijgen veel doeltreffender bezig zouden houden dan met het opeisen van de verantwoordelijkheid.''
Na een tumultueuze periode in de Amerikaanse politiek waait er een frisse wind door Washington DC.
Ellen Adams heeft als minister van Buitenlandse Zaken, in de zojuist aangestelde nieuwe regering, de taak de diplomatieke betrekkingen - die zwaar te lijden hebben gehad onder het bewind van de vorige president - te herstellen. Maar ze is amper begonnen of ze krijgt te maken met een huiveringwekkende internationale crisis; een reeks bomaanslagen in Europese steden doet de Westerse wereld op zijn grondvesten schudden. Het blijkt om een tot nog toe onbekende terroristische organisatie te gaan. Een groepering die van plan is een eigen kernwapenarsenaal te ontwikkelen.
Om het gevaar de kop in te drukken moet Ellen oude bondgenootschappen aanhalen en nieuwe allianties smeden. De internationale positie van Amerika is echter ernstig verzwakt door de politiek van de vorige president. Maar was hier sprake van wanbeleid of is er meer aan de hand? Was de vorige president van de Verenigde Staten misschien niet alleen een slechte leider maar ook een landverrader?
De auteurs Clinton & Penny hebben al hun (politieke) kennis en schrijverstalent weten te bundelen en de lezer zo een kijkje weten te geven in het doolhof van de gekte; ook wel 'de politiek' genoemd. Een hoeveelheid aan informatie en desinformatie en het grote vermoeden van iedereen dat de meeste oplichters, terroristen en machthebbers uit de politiek komen is hierbij wederom bevestigd. Dat er verwezen wordt naar een president die slecht functioneerde en zijn aanstelling gebruikte om zo meer macht, uitvoering en geld te verkrijgen is waarschijnlijk een open deur, (we begrijpen allemaal op wie Clinton hier doelt), en wellicht een te gemakkelijk manier om je boek te verkopen. Want wie in de politiek, of op welke positie dan ook, gebruikt zijn macht niet om er zelf beter van te worden? Het is alleen betreurenswaardig dat het de machthebbers zijn die het doen ten koste van zoveel mensenleed. Ze hebben toegang tot ingangen waar een burger alleen maar van kan dromen en een terroristische organisatie kan alleen maar zo groot worden met behulp van een overheid. Net als de pers, ook daar wordt alleen maar naar buiten gebracht wat in het belang van de grote leiders is; hoe groter de chaos in de politiek hoe groter de verwarrende en tegenstrijdige informatie een regering naar buiten laat komen. Dat is in dit boek zeer goed weergegeven en dat verdiend een groot compliment. De rest van het verhaal is hier echter aan ondergeschikt. Het betreft een matige schrijfstijl met weinig spanning en diepgang. De personages ogen wat robotachtig omdat geen enkele emotie tot uiting komt en er nergens met diepgang op ingegaan wordt. Met veel toeval, mazzel en andere gunstige omstandigheden is het hoofdpersonage Ellen, de grote held en dat is meteen het einde van het boek. Dat is heel erg jammer, want als het boek niet alleen maar een aanval had geweest op een vorige president of op wat er fout gaat in de politiek, maar er ook meer ruimte was geweest voor de menselijke emotie en impact van de diverse aanslagen in dit verhaal, had het boek al veel intenser geweest. Nu is het meer een aanval op.....nogmaals...we weten allemaal wie, en het feit dat het een vrouwelijk hoofdpersoon is met zoveel kennis en macht geeft ook al aan wat voor statement de auteurs willen aangeven.
Omdat het einde zo voorspellend is, verklapt de achterflap eigenlijk al het hele verhaal, en dat is een zeer gemiste kans want er had veel meer ingezeten als er meer aandacht aan details was besteed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten