‘’Eigenlijk zouden ze het in de wet moeten opnemen: iedereen stelt zichzelf eens in de vijf jaar de vraag of het leven nog is wat je ervan verwacht, en zo niet, helemaal opnieuw beginnen. Met leven, met een relatie, werk, met wat dan ook.’’
Een inwoner van het pittoreske Vorden wordt dood gevonden in zijn vervallen boerderij. Een natuurlijke dood, wordt gezegd. Als Eva een paar weken later tijdens een wandeling bij Wijngaard Kranenburg stuit op het lichaam van een andere dorpsbewoner, wordt ook deze dood niet onderzocht door de politie. Maar Eva denkt er het hare van. Waarover ging de ruzie die de twee mannen eerder hadden? En spelen plannen voor een luxe golfresort een rol bij hun dood?
Eva kampt met haar onvermogen te schilderen, en haar beste vriendin is ongeneeslijk ziek, maar dit weerhoudt haar er niet van om vastberaden op zoek te gaan naar de waarheid. Intussen lijkt iemand dit koste wat het kost te willen voorkomen.
''Mijn moeder zou nu zeggen: dit is het Wilde westen niet, dit is Vorden, een gemoedelijk dorp met inwoners die elkaar helpen.''
Een tijdje geleden werd ik uitgenodigd bij een schrijvers bijeenkomst bij uitgeverij Cargo. Onder anderen was daar auteur Corine Hartman. Ze gaf een interview en vertelde vooral over haar schrijverschap. Wat opviel is haar droge vertelstijl en humor. Omdat ik al eerder een boek van haar gelezen had, namelijk ‘De dode die niet gemist werd’, begreep ik meteen waar haar manier van vertellen vandaan kwam.
Maar alleen dat gezegd hebbende zou ik haar tekort doen want ze schreef ook thrillers ,waaronder de Jessica Haider-reeks. Ze schreef meerdere spannende romans, die je ook wel familiedrama’s zou kunnen noemen. Samen met Tomas Ross deed ze aan co-writerschap, wat resulteerde in de thrillers 'Doodskopvlinder' en 'Zwarte Weduwe'.
Na ‘De dode die niet werd gemist’ volgde ‘De hond die naar het asiel moest’ en dan nu de derde in de reeks ‘De vrouw die vergat te leven’.
Het boek ‘De vrouw die vergat te leven’ is op zichzelf te lezen. Toch is het leuker om de vorige boeken ook te lezen. De verhaallijn wordt dan net even uitgebreider. Het pad van de cosy-crime past Corine Hartman wel goed, al vind ik een vergelijking met Agatha Christie of Miss Marple veel te ver gaan. Daarvoor is het hoofdpersonage te simpel en de zoektocht te eenvoudig.
Eva is kunstenares in Vorden en geeft schildercursussen nu ze zelf geblesseerd is. Ondanks dat ze wat simpel oogt en haar emoties wat aan de oppervlakte blijven, heeft ze wel de wil en het doorzettingsvermogen om het moordmysterie op te lossen.
De overige personages blijven ook erg oppervlakkig en voegen behalve dat ze nodig zijn voor het verhaal niet echt iets toe. En dat vind ik jammer. Want bijvoorbeeld de relatie met haar vriendin, die ongeneeslijk ziek is en behandelingen ondergaat, had met meer emotie en diepgang gebracht kunnen worden. Nu vind ik wel, omdat doordat Corine Hartman dat oppervlakkige gedrag van de personages het hele boek volhoudt, het ook wel weer bij het verhaal hoort. Misschien is het wel een typische Vordens- eigenschap: oppervlakkigheid.
Het plaatsje Vorden vind ik dan wel weer heel uitgebreid en gedetailleerd beschreven. En wat ik heb gelezen van mensen die er wonen of in de buurt wonen, is het ook een letterlijke beschrijving van het dorp. Al zijn de personages uit ‘De vrouw die vergat te leven’ wel echt fictief.
Het boek heeft heel duidelijk drie grote thema’s: vriendschap, keuzes maken en afscheid nemen, in al zijn vormen. De letterlijke dood maar ook het afscheid moeten nemen van mensen in relationele sfeer. Dat weet Hartman goed te beschrijven. Haar schrijfstijl is simpel en heeft korte zinnen met veel dialoog. Daarom lees je het boek snel uit.
Al die tijd vond ik wel dat het verhaal van ‘De vrouw die vergat te leven’, maar wat voortkabbelt. Maar dat is eigenlijk ook bij de andere twee delen, het wordt nergens echt heel spannend.
Het einde is nog best wel verrassend, moet ik eerlijk bekennen. En daar snap je ook de titel meteen.
Ik denk dat er rondom Vorden best nog wel wat meer misdaden op te lossen vallen en dat Corine Hartman dat wederom door Eva heel goed kan laten uitzoeken.
Auteur
Corine Hartman is een Nederlandse auteur. Ze heeft een opleiding aan de Schrijversvakschool gevolgd en van 1994 tot 2005 haar eigen reclamebureau gehad. In 2004 studeerde ze af in scenarioschrijven. Voor iemand die zoveel te maken heeft gehad met teksten en schrijver gaat het schrijven haar nog steeds niet gemakkelijk af, vertelde ze tijdens het interview.
Na de vele boeken die ze al heeft mogen schrijven en de vele prijzen en nominaties die ze al heeft mogen ontvangen, blijft ze onzeker en is ze blij als een boek weer af is. Daarentegen zegt ze ook weer dat ze nu eenmaal schrijven moét en niet zonder zou kunnen. Gelukkig maar voor de lezers.
Titel: De vrouw die vergat te leven
Auteur: Corine Hartman
Eerste uitgave: 2023
Uitgeverij: Cargo, imprint van uitgeverij De Bezige Bij
Aantal bladzijden: 303
ISBN 9789403156613
NUR 305
Geen opmerkingen:
Een reactie posten