''Je laatste kans haasje. Daarna ben je dood.''
In het hoge noorden van Zweden, buiten het zicht van de media, trekt de aanwezigheid van onontgonnen natuurlijke bronnen veel internationale bedrijven, goudzoekers en criminaliteit aan. Lisbeth Salander is niet vanwege dit probleem naar het noorden gereisd, maar omdat ze is aangesteld als voogd van haar nichtje Svala, wier moeder is verdwenen.
Mikael Blomkvist is ook op weg naar het noorden voor ongemakkelijke familiezaken: de bruiloft van zijn dochter. Mikael kent de aanstaande bruidegom amper en deze lijkt wat te verbergen. Als de familie bedreigd wordt, moet Mikael uitzoeken wat er aan de hand is en hen proberen te beschermen. Alleen Lisbeth is zijn laatste hoop.
Stieg Larsson werd geboren in 1954. Na een carrière als journalist begon hij in 2001 in de avonduren te schrijven aan zijn eerste detective roman. Binnen twee jaar had hij drie delen af. In 2005 overleed Stieg Larsson plotseling aan een hartinfarct. Zijn romandebuut, 'Mannen die vrouwen haten' verscheen postuum in 2005. Kort daarna verschenen de andere twee delen: 'De vrouw die met vuur speelde' en 'Gerechtigheid'. Wereldwijd werd de trilogie een bestseller. Van de boeken werden vanaf 2009 verfilmingen gemaakt.
Na de dood van Larsson werd er nog een onvoltooid vierde deel aangetroffen en tevens een synopsis voor een vijfde en zesde deel. Na verdere aantekeningen onderzocht te hebben bleek dat Stieg Larsson van plan was tien delen te schrijven.
De delen vier, vijf en zes zijn geschreven door David Lagercrantz.
Postuum heeft Larsson verschillende onderscheidingen gekregen, waaronder de 'Glazen sleutel' voor de beste Scandinavische misdaadroman.
En dan is er nu wederom een nieuw deel in de Millennium serie, deel 7, 'De schreeuw van de zeearend. Geschreven door Karin Smirnoff.
Smirnoff heeft gewerkt als journalist en is eigenaar van een houtbedrijf. Ze debuteerde in 2018 met het boek 'Mijn broer', het eerste deel in de zeer succesvolle trilogie over Janna Kippo. Hiervan zijn in Zweden inmiddels meer dan 600.000 exemplaren verkocht.
Eigenlijk weet ik niet zo heel goed wat ik moet vinden van ''De schreeuw van de zeearend', dit nieuwe deel in de Millennium-serie. Als ik uitga van de eerste delen en deze zou de opvolger zijn dan zou ik de logica zien. Maar de delen drie, vier en vijf lijken nu wel een losstaand geheel.
In het begin van het verhaal gebeurd er nogal wat aan ellende. Maar wanneer uiteindelijk Lisbeth Salander en Mikael Blomkvist verschijnen, hetzij wel wat ouder, begint het oplossen van de ellende. Leuke nieuwe inbreng is het nichtje van Lisbeth, Svala, een soort van jonge energie die door het verhaal waait.
De hoeveelheid aan diverse onderwerpen duizelt af en toe. 'De schreeuw van de zeearend' gaat over diversen gruwelijkheden, politieke corruptie, misbruik van asielzoekers, zakenmannen die niets of niemand schuwen, klimaatproblemen, geweld tegen vrouwen en moord.
De opbouw van het verhaal is goed. Maar de hoeveelheid van verwarde personen maakt het hier en daar wat onduidelijk. Het ellenlang uitkauwen van een bepaald onderwerp haalt de spanning uit het verhaal. Fijner had het geweest als schrijfster Karin Smirnoff wat meer op het speurwerk van Salander en Blomkvist had ingegaan. Zo had ze ook meer tijd aan het plot moeten besteden, dat is nu wat kort door de bocht en vlak geschreven. De hoeveelheid aan toevalligheden maakt het verhaal wat ongeloofwaardig.
Wel is duidelijk de eigen schrijftstijl van Karin Smirnoff te herkennen. Ze heeft dat niet aangepast aan de Larsson stijl en dat heeft ze goed gedaan. Zo is er ruimte gecreëerd voor een nieuwe reeks. Of ik dat perse nodig vind? Niet echt. Soms is genoeg gewoon genoeg en dat vond ik eigenlijk al bij de tweede trilogie, delen 4, 5 en 6.
Maar aan de andere kant: Stieg Larsson had er, volgens zijn aantekeningen, ook tien willen schrijven. Helaas kreeg hij zelf die tijd niet meer, maar mogen waardige opvolgers als David Lagercrantz en Karin Smirnoff dat voor hem doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten