En uit de bergen kwam de echo - Khaled Hosseini

De 10-jarige Abdullah zorgt na het overlijden van hun moeder voor zijn 3 jarige zusje Pari. Zijn vader werkt hard om voor hen te zorgen maar helaas blijkt het niet genoeg. Daarom is hij gedwongen Pari te verkopen aan een rijk en kinderloos echtpaar in Kabul. Abdullah en zijn vader keren terug naar hun huis in de bergen.
Allemaal proberen ze hun leven weer op te pakken en door te gaan, al is het met pijn in het hart.

Het huis in Kabul waar Pari opgroeit, blijkt uiteindelijk de ware hoofdpersoon in het verhaal. Vele bewoners voor en na Pari vertellen het verhaal van hun verblijf in de woning maar ook wat er daarna in hun leven gebeurde. We volgen deze bewoners kris kras over de hele wereld en krijgen te maken met hun pijn, verdriet, liefde, vreugde en opoffering. Uiteindelijk blijken al deze mensen met hun verhalen Pari en Abdullah weer bij elkaar te brengen maar of ze de verloren tijd nog kunnen inhalen is maar de vraag.

De mooie manier van schrijven in het begin van het verhaal laat je meteen weten dat je een boek van Khaled Hosseini in handen hebt. Maar verder in het verhaal brengt hij een nieuwe schrijfstijl naar voren. Niet slecht maar wel een die het verhaal verwarrend maakt en geen samenhang geeft. Er wordt veel van de hak op de tak gesprongen en er zitten stukken tussen die er totaal niet toe doen. Er worden teveel personen en gebeurtenissen bij gehaald.
Uiteindelijk komen deze verhalen op het einde dan wel weer bij elkaar maar was ik de belangstelling voor dit boek al vele malen kwijt geraakt net als de rode draad in het verhaal.