De erfenis van Elizabeth - Kirsty Wark

De nogal teruggetrokken Elizabeth Pringle is een bekend gezicht op het Schotse eiland Arran. Ze heeft twee goede vrienden maar verder is er niemand die haar echt kent. Ook is er inmiddels geen familie meer. Wanneer ze sterft blijkt haar testament een verrassing te bevatten. Ze laat haar huis, met al haar bezittingen daarin, na aan een vrouw die ze nooit ontmoet heeft. Deze vrouw, Anna, heeft ruim dertig jaar geleden een briefje onder de deur geschoven met het verzoek dat wanneer er ooit sprake zou zijn van verhuizen ze het huis graag zou willen kopen. Anna is helaas niet meer in staat om het huis over te nemen daar ze dementerend is. De dochter van Anna, Martha, besluit het huis over te nemen. Het huis blijkt vele verrassingen te bevatten die een overzicht geven van Elizabeths leven. Door deze openbaringen verandert er ook veel in het leven van sommige bewoners op het eiland en in dat van Martha. Daar waar een leven eindigt zal er altijd een nieuw leven beginnen.

Elk hoofdstuk is beschreven vanuit het oogpunt van de twee hoofdpersonen, Elizabeth of Martha. In het begin is er tussen de twee verhaallijnen moeilijk een verband te leggen. Soms is het zelfs redelijk verwarrend omdat er sprongen in de tijd worden gemaakt. Bijvoorbeeld wanneer de 94-jarige Elizabeth in één hoofdstuk over het heden én het verleden vertelt. Maar verder in het verhaal worden de verhalen duidelijker en met elkaar verweven.

De vertelstijl van de twee vrouwen is duidelijk anders. Die van Elizabeth is warm, vol van emotie en vooral doordacht en wijs. Die van Martha onpersoonlijker en hier en daar ondoordacht of emotielozer. Misschien heeft de schrijfster dit bewust gedaan om het verschil in generatie aan te geven

Mooi en noemenswaardig is de manier waarop de schrijfster Kirsty Wark het verloop van de ziekte van Anna omschrijft. Het proces van dementeren. Langzaamaan merk je hoe de herinneringen een eigen leven gaan leiden en hoe de altijd vrolijke Anna zich terugtrekt onbereikbaar voor zichzelf en haar naasten. Ook de onmacht van de dochters wordt hierin mooi beschreven.

De schokkende vondst aan het einde van het verhaal had ook in een andere vorm gekund. Maar het is aan de betreffende lezer hier een mening over te geven.