Het meisje met alle gaven - M.R. Carey

Elke ochtend wacht Melanie in haar cel tot ze wordt opgehaald en naar het klaslokaal wordt gebracht. Als ze aan de beurt is houdt Sergeant haar onder schot terwijl twee van zijn mannen haar in de rolstoel vastgespen. Ze denkt dat ze haar niet aardig vinden en grapt dat ze niet zal bijten, maar niemand lacht...

Met deze veelbelovende tekst op de binnenflap van het boek denk je een hele spannende psychologische thriller in handen te hebben. Beginnend aan het verhaal ga je hier ook nog steeds van uit maar dan krijg je te maken met Hongers en Jonkers en blijkt het een science fiction verhaal te zijn. Totaal niet mijn genre maar de lovende recensies doen mij besluiten door te lezen en het geweldige aan dit boek te ontdekken.

Het boek 'Het meisje met alle gaven' speelt af in de nabije toekomst, ongeveer twintig jaar van nu. In Groot Brittannië, en waarschijnlijk ook op de rest van de wereld, is een vreselijke ziekte uitgebroken, waarbij mensen in bloeddorstige 'Hongers' veranderen. Eigenlijk zombies want deze mensen zijn klinisch dood. Ze zijn bezeten door een kwaadaardige schimmel wat zich verspreidt via bijten. Wanneer deze hongers mensen ruiken ontwaken ze uit hun slaapstand en worden ze agressief en vraatzuchtig.
Op een militaire basis leven nog enkele mensen, onder andere de psycholoog en lerares Justineau, wetenschapper Caldwell en sergeant Parks. Zij voeren onderzoeken uit op hongers, die worden gevangen door soldaten van sergeant Parks. Daar blijken heel intelligente kinderen tussen te zitten, die duidelijk afwijkend gedrag vertonen ten opzichte van de andere hongers. Onder deze kinderen bevindt zich Melanie, het meisje met alle gaven. Zij is een echte honger met alle instincten die daar bij horen, maar ze is ook hoog intelligent en sociaal meevoelend. Een bijzondere en zeer gevaarlijke combinatie.

Wanneer op een dag de basis wordt aangevallen moeten de enige overlevenden vluchten voor hun leven. Juf Justineau, sergeant Parks, dr. Caldwell en soldaat Gallagher nemen Melanie mee. Al is niet iedereen daar blij mee. Onderweg krijgen ze het nodige te verduren en meer dan eens blijkt Melanie hun redder. Langzamerhand begint Melanie echter ook te ontdekken wie ze zelf is maar of ze daar blij mee moet zijn en wat haar toekomst zal zijn moet nog gaan blijken.

Helaas heb ik het geweldige aan dit verhaal niet kunnen vinden. Teveel wetenschappelijke termen, personages die totaal niet uitgewerkt worden, en een beknopte uitleg over wie de Hongers en de Jonkers zijn, hoe überhaupt de wereld zo geworden is. Veel bloed en gruwelijkheden, maar niet zo beschreven dat ik er wakker van lag, te weinig spanning en een wat al te simpel einde.
Het verhaal is echter niet slecht geschreven en leest makkelijk weg maar om het een goed verhaal te vinden moet het misschien toch je genre zijn. Het heeft mij in ieder geval niet over de streep kunnen trekken om sciene fiction toch te gaan waarderen.
Complimenten voor de vormgeving van de omslag van het boek.