“ Soms
hebben we er gewoon behoefte aan om te geloven dat er een olifant
uit een hoge hoed kan worden getoverd.”
Op een nacht in 1987 werd de vooraanstaande hoogleraar Joseph Wieder op brute wijze vermoord. De zaak werd echter nooit opgelost.
New York, 25 jaar later, literair agent Peter Katz ontvangt enkele hoofdstukken van een manuscript met de titel 'Boek der spiegels'.
Het zijn de memoires van Richard Flynn over zijn tijd op Princeton University. Hij beschrijft zijn opmerkelijke verstandhouding met hoogleraar Wieder.
Katz is vastbesloten om tot op de bodem uit te zoeken wat er in de nacht van de moord is voorgevallen. Hij is er van overtuigd dat het antwoord in het ontbrekende deel van Flynns memoires zal staan. Echter de rest van het manuscript blijkt onvindbaar. Katz raakt geobsedeerd door de zaak maar hoe dieper hij graaft hoe verder hij verwijderd lijkt van de oplossing.
Dit boek werd wereldwijd een sensatie op verschillende boekenmarkten en uiteraard is het dan moeilijk om het te gaan lezen zonder hoge verwachtingen.
Gelukkig kan ik het enthousiasme van de uitgeverijen delen. Het is een verrassend boek, met een indrukwekkend begin en constant draaiende twisten. Soms weet je echt zelf niet meer hoe het zit of welke kant het op moet gaan. Dat is de kracht van dit boek.
Er
is een moord gepleegd en, net als bij het spel Cluedo, is het aan de
onderzoekers en jezelf als lezer om uit te vinden wie het gedaan
heeft. Niets nieuws zou je zeggen, bij welke thriller moet je niet de
dader of oorzaak zien te vinden? Maar dan laat je je vaak door de
schrijver leiden, die duwt je een bepaalde richting in.
In dit verhaal worden echter verschillende verdachten aan het woord gehouden en allemaal hebben ze een visie over wat er gebeurd zou zijn en wie het gedaan zou kunnen hebben, waarbij zijzelf de dader uiteraard niet kunnen zijn. De verhalen zijn zo overtuigend dat je ze geloofd, keer op keer.
Aan het einde van het verhaal realiseer je je direct dat dit de werkelijkheid is. Je kunt een ieder een verhaal opspelden als je het maar vol overtuiging en met de juiste details weet te vertellen, andersom werkt het ook. Je gelooft iemand blind wanneer hij of zij je een overtuigend kloppend verhaal weet te vertellen.
Een knap staaltje vertelkunst die dus eigenlijk aangeeft hoe gemakkelijk we in een illusie geloven of die nu opgetrokken is door onszelf of door een ander.
In dit verhaal worden echter verschillende verdachten aan het woord gehouden en allemaal hebben ze een visie over wat er gebeurd zou zijn en wie het gedaan zou kunnen hebben, waarbij zijzelf de dader uiteraard niet kunnen zijn. De verhalen zijn zo overtuigend dat je ze geloofd, keer op keer.
Aan het einde van het verhaal realiseer je je direct dat dit de werkelijkheid is. Je kunt een ieder een verhaal opspelden als je het maar vol overtuiging en met de juiste details weet te vertellen, andersom werkt het ook. Je gelooft iemand blind wanneer hij of zij je een overtuigend kloppend verhaal weet te vertellen.
Een knap staaltje vertelkunst die dus eigenlijk aangeeft hoe gemakkelijk we in een illusie geloven of die nu opgetrokken is door onszelf of door een ander.
In
de media wordt het boek ook wel vergeleken met de boeken van Donna
Tartt en Joël Dicker. Vergelijkingen vind ik altijd jammer, het is maar hoe je
een verhaal beleeft. Waar het dan zeker niet mee in vergeleken kan
worden is de dikte van het boek en dat is best wel een belangrijk
punt bij dit verhaal want als één verhaal zich had kunnen lenen
voor een dikke pil dan had dat dit boek wel kunnen zijn. De personen
hadden het namelijk verdiend om veel uitgebreider uitgelicht te
worden zodat je nog beter zou begrijpen waarom de moord door diversen
personen werd onderzocht en welke motivatie de verdachten zouden
hebben gehad voor de moord.
De vertelstijl is simpel waardoor het snel doorleest, maar ook daar zou misschien iets meer uitbreiding en verdieping in mogen.
Feit is dat we hier met een schrijver te maken hebben die een geweldig verhaal op papier heeft weten te zetten.
Het volgende verhaal zal ik wederom met hoge verwachting gaan lezen.
Voor de deelnemers aan de winactie van Bruna, het is niet Princeton!
De vertelstijl is simpel waardoor het snel doorleest, maar ook daar zou misschien iets meer uitbreiding en verdieping in mogen.
Feit is dat we hier met een schrijver te maken hebben die een geweldig verhaal op papier heeft weten te zetten.
Het volgende verhaal zal ik wederom met hoge verwachting gaan lezen.
Voor de deelnemers aan de winactie van Bruna, het is niet Princeton!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten