Unit 8200 - Dov Alfon

''Hij vroeg of ik begreep wat ik moest doen en ik antwoordde: ''Naar de wasserij gaan''

Een Israëlische zakenman verdwijnt spoorloos na aankomst op vliegveld Charles de Gaulle. In het vliegtuig zat ook kolonel Zeev Abadi, het nieuwe hoofd van de Israëlische spionagedienst Unit 8200. Even later wordt een tweede Israëlische man ontvoerd; ook deze man zat in het vliegtuig.
Commissaris Léger van de Parijse politie gelooft niet in toeval, en midden in een ontluikende diplomatieke storm probeert hij grip te krijgen op de meest opzienbarende zaak van zijn carrière. Wat heeft Zeev Abadi met de verdwijning van de twee mannen te maken? Ook in Israël verdenkt men de nieuwe chef van Unit 8200. Alleen zijn assistent, Oriana Talmor, durft hem nog te steunen en gaat op zoek naar antwoorden. Wie zijn de twee ontvoerde mannen en waarom vlogen ze naar Frankrijk?
Dan wordt er ook nog een undercover commandoteam van de Chinese geheime dienst in Parijs gesignaleerd. De klok loopt, de jacht is begonnen, het wordt een lange en gevaarlijke nacht,

Het begin van het verhaal heeft een wat lange adem nodig maar dan komt de spanning er toch in, echter door de vele personages, namen van de diversen veiligheidsdiensten en herhalingen, is die ook zo weer verdwenen. Bij tijd en wijle komt de spanning hier en daar wel weer terug. 

Het is een zeer complex verhaal omdat al snel duidelijk wordt dat hier meerdere organisatie achter schuil gaan, het is dus belangrijk om goed te onthouden wie wie is en wie wat doet. Dat het niet botert tussen diverse landen en diensten onderling is ook een feit en ik denk dat dat nog wel het meest verontrustende en beangstigende aan dit boek is. Namelijk dat wij als burgers totaal geen notie hebben van wat zich daadwerkelijk op hoger niveau allemaal afspeelt. We worden dom gehouden en pas wanneer er een geheime agent uit de school klapt of een missie goed mis gaat zien we een tipje van de sluier opgelicht. Om vervolgens heel snel weer in de doofpot teruggestopt te worden.

De situaties waar de hoofdpersonen zich soms in bevinden zijn vaak wel van een James Bond niveau. Wat natuurlijk werkelijkheid zou kunnen zijn maar wat niet realistisch overkomt, tenzij het de bedoeling van de schrijver is om de diensten nutteloos en negatief weg te zetten, dan is zijn opzet geslaagd.
In het verhaal zit geen duidelijke opbouw en het blijft tot het einde onduidelijk wat hij nou met dit verhaal echt vertellen wil. Absoluut heeft hij alle kennis in huis om onderhoudende en goede thrillers te gaan schrijven maar voordat hij vergeleken kan gaan worden met de alom bekende John Le Carré moet er nog wel veel aan zijn schrijfstijl en verhaalopbouw gewerkt gaan worden.