Een ander leven - Julien Sandrel

''Hoe broos is liefde toch. Grijp dus je kans als ze aanklopt.''

De negenendertigjarige Romane woont en werkt in Parijs. Op een dag wordt ze door een kennis aangesproken met de vraag waarom ze een paar dagen eerder, in tranen, een ziekenhuis in Marseille verliet. Romane reageert vol ongeloof: ze is nog nooit in die Zuid-Franse stad geweest. De kennis is echter zeker van haar zaak, al zegt ze er wel bij dat Romane een rossige pruik droeg.
Romane kan het verhaal niet van zich afzetten. Wat niemand namelijk weet is dat ze van nature roodharig is, maar haar haar al sinds de puberteit bruin verft. Wie is die vrouw dan in Marseille? Romane besluit om het mysterie te ontrafelen en tijdens haar zoektocht naar de waarheid zal ze voor meer verrassingen komen te staan dan ze ooit had kunnen vermoeden. 

Anders dan de prachtige kaft doet vermoeden, laat de inhoud van het boek je hart niet sneller kloppen. Deze roman is, net als het vorige boek van de schrijver Julien Sandrel, onsamenhangend en vrijwel emotieloos. Het heeft veel meer weg van een feelgood-roman/chicklit dan de roman die het pretendeert uit te stralen. Terwijl het gegeven onderwerp; een verloren zuster, een vreselijke ziekte en een teruggevonden vader toch alle ingrediënten bevat om er een prachtig geheel van te maken.
Waar het aan schort bij de schrijver is het gebrek aan diepgang. Zowel personages als gebeurtenissen worden oppervlakkig beschreven en enige diepgang en/of moeilijkheid wordt meteen weer rechtgezet met een luchtige beschrijving dan wel gebeurtenis, want het moet allemaal wel vrolijk en leuk blijven. Toevalligheden zijn niet van de lucht en maken het verhaal ongeloofwaardig en hier en daar irritant.

De opbouw van het verhaal is wel goed en heeft een logisch verloop naar het einde toe maar het einde zal menigeen niet verrassen omdat het voor de hand ligt. Deze roman had zoveel meer kunnen zijn, maar leest desalniettemin tussendoor prima weg.