'Verwacht het onverwachte.''Liam Sandberg, zijn vrouw Evi en hun dochter Yana komen na een weekendje weg thuis in Amsterdam. Op de salontafel ligt een onbekende afstandsbediening met daarop een gele Post-it. Op het papiertje staat Play geschreven. Als Liam de knop indrukt verschijnt op de televisie hun eigen woonkamer, gefilmd vanaf een hoog standpunt. Door het tv-beeld loopt Evi, in een badjas. Dan worden er zes afzonderlijke schermen zichtbaar. Op elk beeld is een ander deel van hun huis te zien, en ook Liam en Yana zijn gefilmd. Rechtsboven staat een datum en een tijd, en als Liam doorspoelt vliegen de dagen voorbij.
De volgende dag vindt de politie zeventien verborgen camera's in het huis van de familie Sandberg. Rechercheur Isabella Neri staat voor een raadsel. Wie heeft de camera's geplaatst en waarom wil iemand de familie elke minuut van de dag filmen?
Dit is typisch zo een verhaal wat er qua aantekeningen aan de schrijftafel perfect uit zag. Alle ingrediënten voor een bloedstollende, raadselachtige en spannende thriller zijn aanwezig. Maar dan komt het moment dat al die losse items aan elkaar geschreven moet worden en daar ligt wat mij betreft het zwakke punt.
'Verwacht het onverwachte' is een zin uit het boek en dat is juist wat niet gebeurde, want alles zag je in een rustig tempo op je af komen, het was te voorspelbaar. De personages zijn niet goed uitgewerkt en worden te gemakkelijk neergezet. Vooral rechercheur Isabella Neri wekt met haar neurotische gedrag irritatie op en niemand wordt zo vaak van een zaak gehaald om er vervolgens zelfstandig weer mee aan het werk te gaan. Dan krijgt ze tijdens haar onderzoek ook nog eens een doses geluk mee want echt alles lukt. Er wordt een dwaalspoor uitgelegd wat betreft de verdenking van de dader maar als je goed leest is er in de beginfase al een goede reden waarom juist hij het niet is. Zelden geef ik zoveel weg over een verhaal, en het zal dan ook wel een boek worden met heel veel uiteenlopende meningen, maar anders viel de teleurstelling niet te beschrijven. Waarschijnlijk komt het feit dat het boek niet vlotten wil ook voort uit de schrijfstijl (zie de omschrijving van het boek hierboven), die is zo simpel en voortkabbelend dat de echte spanning helaas uitbleef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten