''Ik kan proberen om haar te begrijpen, maar ik kan het niet met haar eens zijn...''Sardinië, begin twintigste eeuw, de tijd dat alle kledingstukken nog op maat werden gemaakt. Een jong meisje wordt na de dood van haar ouders opgevoed door grootmoeder die haar een krachtig emancipatie-instrument in handen legt; naald en draad. Ze leert haar alle kneepjes van het vak om zo in haar eigen onderhoud te kunnen voorzien. Haar naaimachine wordt de weg naar de vrijheid. Wanneer ze als naaister aan huis gaat werken, hoort ze tijdens het opmeten, knippen en verstellen de verhalen van de sterke en eigengereide vrouwen om haar heen. Vrouwen zoals de eigenzinnige Esther, die paardrijdt als een man en natuurkunde studeert, of de vrijgevochten Lily Rose die een pistool verstopt in haar korset en de zeer rijke, elegante maar tegelijkertijd gierige en egocentrische gezusters Provera.
Wat een prachtige en ingetogen verhaal schrijft Bianca Pitzorno over het leven aan het begin van de twintigste eeuw. Ze geeft een haarscherp beeld over het klassenverschil en hoe een jong meisje zich de weg naar boven vecht om te overleven, in een wereld die gedomineerd wordt door mannen en geld. In de hoofdpersoon is duidelijk de schrijfster zelf te herkennen, en weet ze de verhalen die ze van haar grootmoeder heeft gehoord, of heeft gelezen in oude kranten en brieven aan elkaar te weven zoals naald en draad met stof doet. Om er vervolgens een goed lopende roman van te maken met personages die je allemaal weten te raken, op welke manier dan ook. De schrijfstijl is vlot en eenvoudig maar tevens zeer onderhoudend. Het is een hedendaagse historische roman over de emancipatie van vrouwen zonder de lezer een mening op te leggen.
In het nawoord geeft de schrijfster aan niet alle ideeën en verhalen in dit boek verwerkt te kunnen hebben en dat daar nog minstens drie nieuwe romans voor nodig zouden zijn...ik hoop van harte dat ze deze gaat schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten