''Je hoeft niets te vrezen, zoals het gezegde luidt, dan de vrees zelf.''Op een nazomerse dag in september komen Lincoln, Teddy en Mickey na jaren weer samen in een vakantiehuis op Martha's Vineyard. De oude vrienden, totaal verschillend van elkaar, zijn na hun afstuderen ieder hun eigen weg gegaan. Maar één ding hebben ze gemeen: ooit waren ze allemaal verliefd op Jacy Colloway, die na een gezamenlijke vakantie in datzelfde huis spoorloos verdwenen is. Nu, veertig jaar later, zijn ze haar nog steeds niet vergeten. Terwijl ze terugblikken op hun leven dringt de vraag over wat er precies met Jacy gebeurd is steeds meer op. Dan blijkt dat ze elkaar toch niet zo goed kennen als ze dachten.
Wederom weet Richard Russo de lezer te verrassen met een meesterwerk. Wat kan deze man de gevoelens van de mens, en met name de mannelijke, intens goed beschrijven. Het denken, het lijden en het liefhebben worden met onderhoudende, filosofische, prettige en soms humoristische, maar vooral samenhangende schrijfstijl verwoord. Het is een roman die deels leest als een thriller, maar er is ook een groot gedeelte weggelegd voor het psychologische aspect.
Het verhaal speelt zich af rond de presidentsverkiezingen van Trump in 2016, maar blikt ook terug naar de Vietnamperiode. Deze sprongen in de tijd lopen vloeiend in elkaar over en geven een mooi tijdsbeeld van een land en van zijn inwoners. Maar ook de angst in onzekere tijden wordt aangehaald en mooi besproken. Wat wel het meeste indruk maakt tijdens het lezen is het feit dat je ontdekt, en misschien wel herkend, hoe weinig mensen daadwerkelijk van elkaar weten. Dat je jaren bevriend en/of familie kan zijn, jaren in elkaars gezelschap kan doorbrengen en nog niet de helft weet van wat er nu werkelijk speelt of wie iemand nu werkelijk is. En dat we daar allemaal aan bijdragen.
Een absolute aanrader!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten