''Wat er ook gebeurd, zorg dat je niet opvalt, alsjeblieft.''
Psychiater Germán Velázquez Martín keert, na vijftien jaar ballingschap in Zwitserland, in 1954 terug naar het verscheurde Spanje om in de inrichting voor vrouwen in Ciempozuelos te werken. Daar ontmoet hij patiënt Aurora Rodríquez Carballeira, die haar eigen dochter vermoord heeft. Niemand in de instelling geeft om Aurora, behalve María Castejón, een jonge hulpverpleegkundige.
De drie verhalen van de eigenzinnige Germán, de getroebleerde Aurora en de empathische María vormen samen een ijzingwekkend beeld van de jaren vijftig in Spanje. Germán en María dromen beide van een ander leven, maar worden geconfronteerd met de wrede dictatuur en het nationaal katholicisme van hun land, dat elke zonde als een misdaad beschouwd.
Deze roman is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en is net als de vorige romans van schrijfster Almudena Grandes, onderdeel van de 'Episodes van een oneindige oorlog'. In deze boeken, zoals 'De vijand van mijn vader', De drie bruiloften van Manolita' en 'De patiënten van dokter García' beschrijft zij de geschiedenis van het verzet tegen de dictator Franco, die van 1939 tot 1978 aan de macht was. De verhalen zijn ontroerend en van een zeer hoog literair niveau maar desondanks zeer toegankelijk om te lezen. Net als de vorige boeken verdwijn je in het verhaal en ga je mee terug in de tijd; een afschuwelijke periode uit de geschiedenis die zoveel consequenties kent voor de alledaagse mensen. Vooral de stille angst komt goed naar voren maar ook het zwijgen en het persoonlijke leed. De personages worden aan alle kanten uitgelicht en hun verhalen met veel emoties en aandacht beschreven. Elke relatie in het boek bestaat uit liefde en respect en laat zien dat je met deze twee ingrediënten het verste komt in het leven. Ook de opbouw van het boek is met precisie gedaan, alles op zijn tijd. Zelfs de traagheid die er hier en daar in sluipt blijkt nodig voor het geheel. Wederom heeft Almudena Grandes een prachtig liefdevol verhaal weten te schrijven en misschien is dit wel haar beste tot nu toe, wat knap is want de vorige waren ook al pareltjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten