''Van de kinderen blijf je af! Die kunnen er niks aan doen wat de volwassenen allemaal uithalen.''
Amsterdam, 1942-1943. Tegenover de Hollandse Schouwburg bevindt zich de Joodse crèche, door de Duitsers getransformeerd in een verzamelplaats voor Joodse kinderen voordat ze op transport gaan. Samen met de andere Joodse kinderverzorgsters van de crèche bekommert de zeventienjarige Betty Oudkerk zich om het lot van de kinderen, terwijl het leven voor Joden buiten de crèche steeds beangstigender wordt. In het diepste geheim weten ze onder leiding van Henriëtte Pimentel, de directrice van de crèche, ruim zeshonderd kinderen van deportatie te redden, ongeacht de grote risico's die dat met zich meebrengt.
De crèche is een verzetsverhaal van jonge vrouwen die in wrede omstandigheden moeten beslissen over leven en dood. Moedige vrouwen met een vurige hoop voor de toekomst - want wie een kind redt, redt de toekomst.
Met dit boek heeft de schrijfster Elle van Rijn me, buiten verwachting om, echt weten te raken. Het is haar duidelijke, pakkende en vlotte schrijfstijl maar vooral haar persoonlijke aanpak die het zo aangrijpend maken. Van de hoofdpersonen worden geen helden gemaakt maar ze worden wel neergezet met respect en een dapperheid waar menigeen nog iets van leren kan.
Vanaf het begin gaat het verhaal onder je huid zitten, terwijl het bij de meeste mensen toch een welbekend verhaal is. Door de ogen van Betty, één van de hoofdpersonen, zie je het weer eens van een andere kant belicht en voel je de onmacht, het verdriet, de angst, en het ongeloof heel intens omdat je weet dat het op waargebeurde feiten (maar ook veel fictie) is gebaseerd. Het is vooral ook de humor en het volwassen worden van de Betty dat zoveel kracht uitstraalt. De leider van De Hollandse Schouwburg, (Süskind), en van de crèche, (Pimentel), weten een kracht de bundelen die zelfs sommige Duitsers tot een moment van zwakte weet te brengen. Ook de stad Amsterdam wordt mooi en goed beschreven, met al zijn gruwelijkheden die het door de Duitsers is aangedaan, maar ook met oog voor detail en informatie die nog niet bij iedereen bekend zal zijn.
Het is geen hoogstaande literatuur en ook geen standaard geschiedenisverhaal maar een prachtige, intense, beklemmende en dappere beschrijving van de strijd tegen onheil van de gewone burger.
Met veel dank aan de goede en liefdevolle schrijfstijl van Elle van Rijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten