''Er is geen vriend als een oude vriend, die onze vroegste dagen heeft gedeeld. Geen begroeting als zijn welkom, zijn huldeblijk als zijn lof.' - Oliver Wendell Holmes sr.
Een oneindige, gouden zomer. Zes tieners zien een prachtige toekomst tegemoet. Tot een roekeloos spel zodanig uit de hand loopt dat een vrouw en twee kinderen verongelukken.
De achttienjarige Megan neemt alle schuld op zich, zodat haar vrienden hun dromen kunnen waarmaken. De afspraak is dat zij ieder van hen na haar vrijlating om een gunst mag vragen. Twintig jaar later wordt Megan vrijgelaten en kan haar inlossing beginnen...
Alleen al bij het lezen van deze introductie gingen mijn haren recht overeind staan want wat staat de personages te wachten? Ben je na al tijd niet al zo ver met je leven dat je het hele voorval een soort van verdrongen en/of vergeten bent? Maar dat is nu precies de gevoelige snaar die Sharon Bolton wilde raken en dat is meer dan gelukt.
De verschillende personages worden, vanaf de vreselijke gebeurtenis in hun jeugd tot aan hun huidige leven, goed belicht. Ook hun onderlinge band uit het verleden wordt mooi meegenomen naar het heden waardoor er nieuwe intriges ontstaan. De gunsten die Megan na al die jaren vraagt aan haar toenmalige studiegenoten zijn totaal niet ongeloofwaardig en passen goed in het tijdsbeeld van het verhaal. Het zijn de uiteindelijk de gevolgen van deze gunsten die weer een heel nieuw spanningsveld toevoegen, en dat is zeer origineel en goed gedaan. Hierdoor krijgt het verhaal een verrassende wending, iets waar Sharon Bolton om bekend staat, en gaat het in een rap tempo door naar het einde. Is het einde uiteindelijk dan toch nog te abrupt? Dat is aan iedere lezer om zelf te beoordelen. Bolton heeft in ieder geval weer een dijk van een thriller weten te schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten