‘’U zult een veeg op de bladzijde van de geschiedenis zijn.’’Hana Westerman is een alleenstaande moeder, Maori en politie-inspecteur bij de afdeling Misdaadonderzoek in Auckland. Wanneer ze een anoniem filmpje ontvangt, leidt dit haar naar een vervallen appartement waar ze een man aantreft die is opgehangen in een verborgen ruimte. Hana en haar team zetten alles op alles om de moordenaar te vinden. De druk neemt toe als een aantal nieuwe doden doet vermoeden dat ze te maken hebben met Nieuw-Zeelands eerste seriemoordenaar ooit.
Het lijkt onmogelijk om een motief te vinden voor de ogenschijnlijk losstaande moorden. Dan ontdekt Hana dar er een verband is met een oude misdaad uit de tijd van de bloederige kolonisatie van Nieuw-Zeeland. De zoektocht begint haar steeds persoonlijker te raken en Hana beseft dat haar afkomst en kennis essentieel zijn voor het vinden van de moordenaar. Maar met elke nieuwe moord lijkt het erop dat de wraak die hij zoekt ook Hana en haar familie treft…
Toen de aankondiging van het boek ‘Liever het bloed’ via een persbericht binnenkwam was mijn nieuwsgierigheid meteen gewekt. Over Nieuw-Zeeland en de Maori geschiedenis is namelijk, althans bij mij, niet zoveel heel veel bekend. Hun intrigerende huidbeschilderingen en speciale dans tijdens de Wereld Kampioenschap voetballen is het enige wat ik ervan weet. Tijd om daar verandering in te brengen beloofde de synopsis van dit boek, in combinatie met een van mijn favoriete genres: thriller.
De korte inleiding neemt de lezer mee terug in de tijd, naar het jaar 1863. Vervolgens start het verhaal in het heden en maak je kennis met het hoofdpersonage Hana. Je komt direct veel over haar te weten, zowel op werk- als in privégebied. Wat ook meteen opvalt is het vele aantal woorden wat in de Maori-taal gedrukt staat. Onderaan de bladzijde staat gelukkig meteen de vertaling. In tegenstelling tot andere boeken die het vaak achterin hebben staan en wat ik persoonlijk minder prettig lezen vind. De Maori taal is een leuke bijkomstigheid maar voegt eerlijk gezegd eigenlijk niets toe
‘’Een rechercheur op jacht naar de waarheid. Een moordenaar op zoek naar wraak. Je kunt je niet verbergen voor het verleden.’’
De schrijfstijl van Michael Bennett is in het boek ‘Liever het bloed’ eenvoudig, zelfs simpel te noemen. Hierdoor wordt de echte spanning, die je bij een verhaal over een seriemoordenaar zou verwachten, niet echt voelbaar. Het lijkt wel of de schrijver meer de behoefte had om de geschiedenis van Maori te willen vertellen en daar een spannend verhaal omheen gebouwd heeft. Niet dat de zoektocht van inspecteur Hana niet interessant is, dat is het wel maar de verhalen willen om wat voor reden dan ook niet samensmelten naar mijn mening. Wellicht omdat het hoofdpersonage Hana net zo verbaasd is over haar verleden als wij als lezer, en er net iets te veel wendingen in het verhaal zitten waardoor je de aandacht, althans ik, verliest. Ook het einde is niet geheel onverwachts te noemen.
De spanning die de indrukwekkende omslag doet vermoeden kwam maar niet, daarentegen heb ik wel veel geleerd over het vreselijke verleden van het Maori volk en de kolonisatie van Nieuw-Zeeland.
‘Liever het bloed’ is een aardige tussendoor thriller met veel aandacht voor de Nieuw-Zeelandse geschiedenis en cultuur. Zo zie je maar weer dat elk boek het altijd wel waard is gelezen te worden, en je er altijd wel weer iets uit weet te halen. Dit keer, voor mij, geen spannende thriller maar wel een interessant weetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten