De Val - David Baldacci

        ''De schaduwwereld is hem onbekend, totdat de FBI bij hem aanklopt''

Als je, zoals ik, al jarenlang vrijwel alles leest wat David Baldacci schrijft, dan weet je dat er soms ook een misser tussen kan zitten. Dat hoort erbij wanneer een auteur zo’n enorme productie heeft. Maar laat ik meteen met de deur in huis vallen: het boek ‘De Val’ is géén misser. Sterker nog, het is precies dat soort boek waarmee Baldacci opnieuw bewijst waarom hij tot de top van het thrillergenre behoort. Dit is er eentje die je niet zomaar weglegt, eentje die nog lang blijft rondzingen in je hoofd.

Hier gaat het boek ‘De Val’ over
Walter Nash is een zachtaardige, gelukkige en succesvolle zakenman met een liefdevol gezin. Hij is nooit boos, houdt niet van wapens en bezit geen bijzondere fysieke kwaliteiten. De schaduwwereld is hem onbekend – totdat op de dag van de begrafenis van zijn vader, een Vietnamveteraan met wie hij geen contact meer had, de FBI bij hem aanklopt. Ze vertellen hem dat het bedrijf waarvoor hij werkt eigenlijk een criminele organisatie is. En ze hebben zijn hulp nodig om die organisatie uit te schakelen.
Nash’ poging om informatie te verzamelen blijft alleen niet onopgemerkt. Wanneer zijn dochter verdwijnt en hijzelf ervan wordt beschuldigd haar te hebben misbruikt, valt zijn perfecte wereld in duigen. Om zijn onschuld te bewijzen moet Walter Nash iemand anders worden: een man van geweld en fysieke kracht, die doelgericht de donkere wereld betreedt die hem alles wat hem dierbaar is heeft afgepakt.

Spannend en psychologisch goed opgebouwd
Het boek ‘De val’ is niet alleen spannend, maar ook psychologisch sterk opgebouwd. Auteur David Baldacci schrijft met zijn kenmerkend filmische, vlotte pen en weet wederom een verhaal neer te zetten dat complex is. Toch blijft het goed te volgen. Hij schuwt niet om risico’s te nemen. Dit keer heeft hij als hoofpersonage geen doorgewinterde agent, advocaat of onderzoeker, maar een heel gewone alledaagse man die van de ene op de andere dag zijn veilige bestaan kwijtraakt. Het is een interessante en frisse insteek, zeker voor wie zijn eerdere werk goed kent.

Het hoofdpersonage Walter Nash is een intrigerend persoon
Het personage Walter Nash is de spil waar het verhaal uit ‘De Val’ om draait. Het blijkt een heel intrigerend persoon. Vanaf de eerste pagina voel je dat er meer achter hem schuilgaat dan je in eerste instantie zou denken. Het mooie is dat zijn groei niet alleen zichtbaar, maar ook voelbaar is. De manier waarop David Baldacci zijn transformatie neerzet – langzaam, pijnlijk, soms bijna ongemerkt – maakt hem een van de meest gelaagde personages die de auteur in jaren heeft weten te creëren. Je leeft met hem mee, begrijpt zijn twijfels en voelt zijn wanhoop, maar tegelijkertijd voel je zijn veerkracht en strijdlust.

Als lezer raak je diep verweven met het personage Walter
Een van de meest intrigerende aspecten van het boek ‘De Val’ is dat de echte thrillerspanning lange tijd achterwege blijft. Tot ongeveer halverwege lijkt er niet bijzonder veel te gebeuren. Tenminste, dat is hoe het oppervlakkig overkomt. In werkelijkheid zijn er voortdurend ontwikkelingen die enorme impact hebben op het leven van Nash en zijn gezin. Deze gebeurtenissen vormen de brandstof voor de metamorfose die hij later moet ondergaan. De auteur durft met volle overtuiging het tempo laag te houden. Het gevolg daarvan is dat je steeds dieper verweven raakt met Walter, zijn wereld en zijn worsteling.

Maar dan verdwijnt zijn dochter Maggie, en vanaf dat moment gaat de motor aan. Het verhaal begint te versnellen, en de spanning loopt gestaag op. Hoewel Baldacci ook daarna de echt explosieve scènes beperkt houdt, blijft het verhaal vanaf dat punt onafgebroken boeiend. Elke kleine verschuiving draagt bij aan het grotere geheel. De ontknoping is dan ook actierijk, slim opgebouwd en precies goed getimed.

Het tweede deel komt in mei 2026!
En toch, wie denkt dat David Baldacci het boek van ‘De Val’ keurig afrondt, heeft het mis. Want het verhaal eindigt met een onverwachte, krachtige cliffhanger die je bijna luidop “Nee, niet nu!” doet roepen. De missie die Walter Nash zichzelf heeft opgelegd, is nog lang niet voltooid. De auteur geeft je net genoeg antwoorden om te begrijpen wat er op het spel staat, maar laat voldoende vragen open om reikhalzend uit te kijken naar het vervolg. In mei 2026 verschijnt het vervolg op de ‘De Val’: De terugkeer. In dat deel zal moeten blijken of Walter zal slagen of falen. Ik kijk er nu al reikhalzend naar uit.

Uitstekend vertaald en een aanrader voor thriller fans
Het boek ‘De Val’ is weer eens een reminder waarom Baldacci ooit mijn liefde voor thrillers wakker maakte. Het is intens, vakkundig geschreven, verrassend gelaagd en bloedstollend wanneer het er echt toe doet. Walter Nash is een personage dat je niet snel vergeet. Dit soort verhalen slagen mede omdat de vertaling goed gedaan is. In dit geval is het vertaald door Jolanda te Lindert, die de sfeer met precies de goede woorden en zinsopbouw erin heeft weten te houden.

Een absolute aanrader voor Baldacci-fans, maar ook voor liefhebbers van psychologische spanning, en iedereen die houdt van thrillers die net even anders durven te zijn. Het perfecte boek om op een vrije dag in je favoriete stoel naar een andere wereld te verdwijnen.

Specificaties bij het boek ‘Ingesneeuwd’
Auteur: David Baldacci | Uitgever: A.W. Bruna Romans | Originele titel: Nash Falls | Eerste uitgave: 2025| Vertaling: Jiolanda te Lindert | Aantal bladzijden: 524 | ISBN 9789400519299

Met dank aan uitgeverij A.W. Bruna voor het recensie-exemplaar.

De Weduwe - John Grisham

            ''Mooie overwinning, maar de volgende keer pak ik je terug''

Sommige auteurs voelen als oude bekenden. Je komt ze telkens weer opnieuw tegen in de boekhandel, en uiteindelijk in mijn boekenkast. Elke keer herinneren ze je eraan waarom je ooit verliefd werd op lezen. Voor mij is John Grisham zo’n auteur. Zijn thrillers waren jarenlang mijn vaste metgezel, en titels als De cliënt en Het testament behoren nog steeds tot een van mijn favorieten. Daarom was ik benieuwd naar zijn nieuwste boek: ‘De weduwe’. En hoewel het boek niet helemaal tipt aan zijn allerbeste, heeft het me toch opnieuw laten ervaren waarom ik steeds weer naar zijn werk teruggrijp.

Hier gaat het boek ‘De Weduwe’ over
Advocaat Simon Latch verdient net genoeg om rond te komen. Maar wanneer hij Eleanor Barnett ontmoet, een oudere weduwe die een nieuw testament nodig heeft, keren zijn kansen. Eleanors echtgenoot heeft haar namelijk een klein fortuin nagelaten waar vrijwel niemand van afweet.

Dan blijkt dat het verhaal van de weduwe niet klopt, en wordt Simon aangeklaagd voor moord. Hij weet dat hij onschuldig is, maar hij zou zomaar levenslang kunnen krijgen. Om zichzelf te redden, zit er dan ook maar één ding op: zelf uitzoeken wie de moordenaar is.

Opnieuw verteld John Grisham een stevig geconstrueerd verhaal
‘De weduwe’ is een juridische thriller met een vleugje psychologische spanning. Auteur John Grisham toont opnieuw zijn talent voor het neerzetten van een stevig geconstrueerd verhaal. De opbouw richting het plot is zorgvuldig uitgewerkt. Laag voor laag ontvouwt de waarheid zich, terwijl je als lezer steeds net genoeg nieuwe informatie krijgt om door te willen blijven lezen. De wendingen zijn precies goed gedoseerd—niet overdreven spectaculair, maar subtiel, slim en effectief. Het is die typische Grisham-spanning. Onopvallend opgebouwd, tot je ineens merkt dat je het boek niet meer wilt wegleggen.

Een gemiste kans
Wat me echter iets minder wist te overtuigen, is de uitwerking van sommige bij personages. Hoewel de hoofdpersonages ruim voldoende aandacht krijgen, voelen een paar nevenrollen wat vlak of slechts functioneel aan. Zeker in een verhaal waarin relaties en onderlinge verhoudingen een grote rol spelen, had iets meer diepgang bij deze personages de impact van de plotlijnen kunnen versterken. Het is geen groot gemis, maar wel een gemiste kans. Want juist dat had kunnen zorgen voor een nóg rijkere leeservaring. Doordat ik eerder werk van hem gelezen heb, weet ik namelijk wel dat hij dat heel goed kan.

Daarnaast blijft Grisham soms vasthouden aan het bekende patroon om advocaten neer te zetten als meedogenloze, carrièregerichte types, die vooral bezig zijn met zaken winnen, geld en/of macht veroveren. Hoewel dit past binnen het genre en binnen zijn kenmerkende stijl, voelt het hier en daar wat stereotiep. Deze nuance is in sommige van zijn eerdere werken sterker aanwezig.

Ondanks het juridische thema is het voor iedereen leesbaar
Toch is ‘De weduwe’ een solide thriller die precies doet wat je ervan mag verwachten. Grisham weet nog altijd hoe je een juridische puzzel spannend houdt, zonder te verzanden in complexe terminologie of eindeloze procedures. Het verhaal leest soepel, trekt je mee en blijft gedurende het hele boek interessant. Juist doordat hij de psychologische elementen subtiel verweeft met het juridische aspect, ontstaat een fijne balans die maakt dat dit boek ook voor niet-juristen prettig leesbaar en spannend blijft.

Voor fans van juridische thrillers en psychologische spanning is ‘De weduwe’ absoluut de moeite waard. En met de feestdagen in aantocht is het bovendien een uitstekende cadeautip. Een spannend, toegankelijk en betrouwbaar boek. Een verhaal dat je met plezier en voldoening uitleest—en dat is meer dan genoeg.

Specificaties bij het boek ‘Ingesneeuwd’
Auteur: John Grisham | Uitgever: A.W. Bruna Romans | Originele titel: The Widow | Eerste uitgave: 2025| Vertaling: Saskia Peterzon-Kotte | Aantal bladzijden: 507 | ISBN 9789400519237 | ISBN e-book 9789400519244

Met dank aan uitgeverij A.W. Bruna voor het recensie-exemplaar

Welkom in onze duisternis - Elke Emmermann

 

Onlangs ontving ik de uitnodiging om mee te doen aan de blogtour van het boek ‘Welkom in onze duisternis’. Het debuut van de Vlaamse auteur Elke Emmermann. Het verhaal beloofde een combinatie van thriller en mysterie, en dat sprak me meteen aan. Ook de kennismaking met een nieuwe auteur, vind ik altijd bijzonder. Tijdens het lezen werd mij al snel duidelijk dat dit geen alledaagse thriller is.  

Hier gaat het boek ‘Welkom in onze duisternis’ over
Grace bezit een gave: ze ziet een zwarte vlek in de aura van mensen die de dood naderen. Wanneer deze vlek bij haar echtgenoot opduikt, begint ze een wanhopige zoektocht om hem te redden. Tijdens haar zoektocht beseft ze dat hij niet is wie hij lijkt. Hoe dichter ze bij de waarheid komt, hoe meer Grace beseft dat haar eigen man misschien wel haar grootste bedreiging is.
Tegelijkertijd wordt Calista, een negentienjarig meisje met visioenen, brutaal ontvoerd. Ze ontwaakt in een faciliteit waar zich duistere praktijken afspelen. Wanneer ze ontdekt wat haar ontvoerders van haar willen, beseft ze dat de waarheid over haar gave gevaarlijker is dan ze had kunnen vermoeden.

De levens van Grace en Calista kruisen elkaar op een manier die beide vrouwen dwingt om hun grootste angsten onder ogen te zien.

‘Welkom in onze duisternis’ is een bijzondere mix van spanning en mystiek
Wat het boek ‘Welkom in onze duisternis’ direct onderscheidt van andere spannende verhalen, is de originele samensmelting van een psychologische thriller met een vleugje mysterie. Auteur Elke Emmermann weet het bovennatuurlijke element subtiel te verweven in een realistische kader. Hierdoor voelt het niet ongeloofwaardig. Integendeel: het versterkt de spanning.

Beeldende duistere, maar niet te zware schrijfstijl
De schrijfstijl van Elke Emmermann is toegankelijk en beeldend. Ze beschrijft situaties en emoties met een zekere flair, hierdoor kun je als lezer de sfeer goed voelen. Ze vertelt over dreiging, onbehagen, maar ook over de kwetsbaarheid van haar personages. Haar toon is wat duister, maar niet te zwaar. Precies goed genoeg, zo blijft de thriller met het mysterieuze aspect goed in balans. Tevens bespreekt ze ook thema’s als angst, vertrouwen en verlies.

Personages zijn origineel bedacht maar missen wat karakterontwikkeling
De personages zijn goed bedacht en ook wel interessant. Echter blijven ze qua karakterontwikkeling wat aan de oppervlakte zweven. Hun gevoelens en drijfveren worden wel benoemd, maar ik miste net dat beetje meer diepgang, waardoor ze niet écht tot leven kwamen. Er zat namelijk, voor mijn gevoel, veel meer in en ik had graag meer te weten willen komen over hun gedachten en emoties. Dan had ik ze ook beter kunnen begrijpen

Daarnaast duurde het, voor mijn gevoel, wat lang om echt in het verhaal te komen. De eerste hoofdstukken bouwen langzaam op. Na een tijdje werd de spanning wel meer en meer en in goede verhouding opgebouwd. Daarentegen komt het einde van het boek ‘Welkom in onze duisternis’, vrij plotseling. De snelheid waarmee de gebeurtenissen zich daar ontvouwen, staat in contrast met de trage opbouw van het begin. Het voelde ook een beetje een open einde, alsof dit verhaal nog niet helemaal klaar is. Wellicht dat het zelfs een vervolg verdient.

Een interessant en veelbelovend debuut
Ondanks die kleine kanttekeningen heb ik ‘Welkom in onze duisternis’ met plezier gelezen. Het is spannend, onderhoudend en verrassend, met een vleugje mystiek dat het onderscheidt van andere thrillers. Auteur Elke Emmermann laat zien dat ze het lef heeft om buiten de gebaande paden te schrijven. Als ze in haar volgende boek de karakters iets meer verdieping geeft en het tempo iets beter balanceert, zie ik haar uitgroeien tot een vaste naam binnen het genre.

Ik ben blij dat ik de uitnodiging voor de blogtour heb aangenomen, want dit was zonder meer een leuke en goede leeservaring. Bedankt Elke Emmermann en de uitgeverij voor het digitale recensie-exemplaar.

Ingesneeuwd - Suzanne Vermeer

 

''Ik denk dat we als volwassenen met de vragen kunnen omgaan en de antwoorden niet persoonlijk moeten opvatten. Ze zijn bedoeld om iets van te leren. Ik kan niemand dwingen om mee te spelen, maar het opgeven zegt ook iets over iemand,''

Als er één auteur is die mij elke zomer én winter weer in de juiste stemming weet te brengen, dan zijn het wel de boeken van Suzanne Vermeer. Altijd goed voor een spannend, zomers of winters avontuur. Met ‘Ingesneeuwd’ wordt er wederom een nieuw en vlot geschreven thriller onder het pseudoniem afgeleverd. Alhoewel het verhaal zich afspeelt in een idyllische sneeuwachtige setting, is de spanning allesbehalve ijzig — eerder gloeiend heet te noemen. Ik las het in een weekend uit.

Hier gaat het boek ‘Ingesneeuwd’ over
Manouk vertrekt met vier collega’s naar de Italiaanse Alpen voor een midweek skiën, wellness en – hopelijk – een betere samenwerking. Want op kantoor is de spanning om te snijden. Maar zodra ze arriveren, raken ze door een hevige sneeuwstorm ingesneeuwd. Al snel blijkt dat niet alleen het weer hen in de greep houdt.
Wanneer een van hen dood wordt aangetroffen in de vakantievilla, is niemand meer te vertrouwen. Verdacht gedrag, onuitgesproken conflicten en oude geheimen komen boven terwijl de sneeuw maar blijft vallen. En dan wordt buiten nóg een lichaam gevonden.

Suzanne Vermeer is een pseudoniem geworden
Al jarenlang is Suzanne Vermeer de bestverkopende thriller auteur in Nederland. Suzanne Vermeer is het pseudoniem van de, in juni 2011, overleden auteur Paul Goeken. In overleg tussen de uitgeverij AW Bruna en de familie is besloten de naam Suzanne Vermeer te blijven gebruiken. Hiermee geven ze aankomend talent een plek om hun verhaal te publiceren op een breder platform. Alle titels hebben de bestsellerslijsten gehaald. Sommige boeken zijn genomineerd geweest voor de NS Publieksprijs.

Toegankelijke en beeldende schrijfstijl
De schrijfstijl van de auteur is zoals we ook al vaak in de vorige boeken tegenkwamen; toegankelijk en beeldend. De spanning wordt langzaamaan opgebouwd, en door de korte hoofdstukken blijf je gemakkelijk door lezen. In het boek ‘Ingesneeuwd’ zijn het vooral de beschrijvingen van de sneeuwstorm en de benauwdheid van het chalet dat mij aansprak.

Ook de onderlinge relaties worden goed uitwerkt. In het begin lijkt de groep hecht en warm, maar naarmate de omstandigheden verslechteren, beginnen er scheurtjes te ontstaan. Oude wonden en onuitgesproken irritaties borrelen op. De auteur toont op subtiele wijze hoe mensen in extreme situaties radicaal kunnen veranderen. Het psychologische aspect geeft deze thriller net dat beetje extra diepgang, dat ik soms mis in andere lichtere leesboeken voor de vakantie.

Het boek 'Ingesneeuwd' heeft een paar verassende wendingen
In het boek ‘Ingesneeuwd’ wordt het tempo afgewisseld; rustige scènes waarin de personages proberen hun emoties onder controle te houden, worden afgewisseld met plotwendingen die je hartslag even doen versnellen. Tegen het einde neemt het verhaal een paar verrassende wendingen. Sommige had ik zien aankomen, andere absoluut niet.

Karakters missen wel wat diepgang
Een kleine kanttekening om te plaatsen, is dat sommige karakters iets meer uitgediept hadden mogen worden. Een paar bijfiguren blijven wat vlak, waardoor hun keuzes aan het einde iets minder overtuigend overkomen. Bovendien voelde het einde van het boek ‘Ingesneeuwd’ net iets te afgeraffeld. Graag had ik nog een hoofdstukje extra gehad om alles rustig te laten bezinken. Toch doet dat weinig af aan de spanning en het leesplezier dat het boek in zijn geheel biedt.

'Ingesneeuwd' is pure (ont)spanning in boekvorm
Al met al is het boek ‘Ingesneeuwd’ precies wat ik hoopte dat het zou zijn. Een heerlijk winterse thriller, die vlot en meeslepend geschreven is en je meeneemt naar een wereld van sneeuw, geheimen en bedrog. Perfect om mee op de bank te kruipen als het buiten guur weer is. Of om mee te nemen op je wintersportvakantie. Het is geen literaire hoogvlieger, maar dat pretendeert het ook niet te zijn. Dit is gewoon pure ontspanning, met een vleugje adrenaline. Voor iedereen die houdt van winterse thrillers met een vleugje psychologie en een goede dosis spanning, is ‘Ingesneeuwd’ absoluut een aanrader.

Specificaties bij het boek ‘Ingesneeuwd’

Auteur: Suzanne Vermeer | Uitgever: A.W. Bruna Romans | Eerste uitgave: 2025| Aantal bladzijden: 317 | ISBN 9789400517721

Met dank aan uitgeverij A.W. Bruna voor het recensie-exemplaar

Laat hem niet binnen - Lisa Jewell

 

‘’Hij is de perfecte man en hij zegt dat hij van je houdt. Echter, terugkijkend zou je jezelf hebben gewaarschuwd; laat hem niet binnen’’

Toen ik begon aan het boek ‘Laat hem niet binnen’, had ik al hoge verwachtingen. Lisa Jewell is tenslotte een gevestigde naam in het thrillergenre. Haar boeken staan bekend om hun spanning en psychologische diepgang. Ook dit verhaal wist me weer te verrassen, met een kleine kanttekening.

Hier gaat het boek ‘Laat hem niet binnen’ over
Hij is de perfecte man en je denkt dat hij wellicht voor jou bestemd is. Het duurt dan ook niet lang voordat hij je huis, en je hart, is binnengedrongen. Maar dan verdwijnt hij. Soms dagenlang. Je weet niet waar hij heen is, en je weet ook niet of hij met iemand is. Dan realiseer je je, terugkijkend op de situatie, dat je jezelf gewaarschuwd had moet hebben. Je had hem nooit binnen moeten laten.

Lisa Jewell schrijft spannende psychologische thrillers
De schrijfster Lisa Jewell is de #1 New York- en Sunday Times bestsellerauteur van reeds 22 boeken. Wereldwijd zijn daar al miljoenen van verkocht. Haar boeken zijn al in meer dan dertig talen vertaald. Lisa schrijft spannende psychologische thrillers over gewone mensen zoals jij en ik. Echter komen deze mensen in de meest bizarre situaties terecht. Zoals nu ook weer in het boek ‘Laat hem niet binnen'.

Vertrouwen, manipulatie en identiteit spelen een sleutelrol in 'Laat hem niet binnen'
Het begin van het boek ‘Laat hem niet binnen’ intrigeert direct. De ontmoeting met de man verloopt namelijk op een manier die voor de meeste van ons bekend voor komt. Dus het gevaar wat op de loer ligt, zou zomaar eens een lezer kunnen overkomen, of is wellicht al eens gebeurd. Het verhaal roept dan ook meteen vragen op, wanneer ben je veilig en wat betekent in dit geval ‘binnen’. Het boek is een psychologische thriller waarin vertrouwen, manipulatie en identiteit sleutelrollen spelen.

De angst zit in de psychologie van de personages
De schrijfstijl van Jewell is vlot en toegankelijk. Door de korte hoofdstukken ligt het leestempo hoog. De spanning wordt gedurende het verhaal beetje bij beetje meer opgebouwd. Door de afwisseling tussen heden en verleden duurde het wel even voordat ik echt helemaal in het verhaal zat. Toen ik daar doorheen was, heb ik het boek verder in één ruk uitgelezen. De spanning in ‘Laat hem niet binnen’ zit namelijk niet alleen maar in de grote gebeurtenissen, maar juist in de psychologie van haar personages. De angst, het wantrouwen, de twijfel die heerst, maakt het verhaal herkenbaar en menselijk. De dreiging komt niet zozeer van buitenaf, maar groeit langzaam van binnenuit. Dat vind ik persoonlijk de kracht van deze auteur.

'Laat hem niet binnen' heeft een beklemmende claustrofobische sfeer
Het thema ‘binnenlaten’ heeft auteur Lisa Jewell heel goed uit weten te werken. Het gaat namelijk niet alleen om iemand letterlijk in je huis binnenlaten, maar ook in je hart, in je leven. Dat thema komt op verschillende manieren terug, en het zet je aan het denken: hoe goed ken je eigenlijk de mensen om je heen? Kun je eigenlijk ooit iemand echt volledig vertrouwen?

Ook de sfeer, die Jewell in het boek ‘Laat hem niet binnen’ heeft weten te creëren, verdient een compliment. Zonder overdreven beschrijvingen weet ze een beklemmende, soms bijna claustrofobische spanning te scheppen. Het voelt alsof je als lezer in datzelfde huis rondloopt, luisterend naar elke stap, elke ademhaling.

Een kleine kanttekening
Echter is er een klein puntje van kritiek. Ongeveer halverwege het boek kreeg ik het vermoeden welke kant het verhaal op zou gaan. De eerste helft van ‘Laat me niet binnen’ zat nog vol verassingen, maar toen begon het patroon zich wat te herhalen. Ondanks dat bleef de spanning wel aanwezig en las ik in een sneltreinvaart naar het einde toe. Het einde was niet het spektakel waar ik op hoopte, maar dat komt misschien ook wel omdat ik veel thrillers lees en je op een gegeven moment de trucjes van auteurs weet te herkennen.

'Laat hem niet binnen' is een goede, aan te raden, thriller
Het is absoluut niet zo een groot minpunt dat het afbreuk doet aan het verhaal. Integendeel ‘Laat hem niet binnen’ is, net als alle andere boeken van Lisa Jewell, een uitstekende en goed leesbare psychologische thriller. De combinatie van spanning, thema en tempo maakt dat je het een boek in één ruk uit wilt lezen. Jewell bewijst opnieuw waarom ze zo geliefd is bij thrillerlezers: ze schrijft niet alleen maar over gevaar. Ze schrijft over emoties, over vertrouwen en over hoe dun de lijn is tussen liefde en angst.

Het boek ‘Laat het niet binnen’ is aan te raden voor iedereen die houdt van thrillers met een menselijk gezicht. Verhalen waarin het gevaar niet per se van de omgeving en/of door gebeurtenissen komt, maar puur uit de mensen zelf. Anders dan de titel zegt zou ik dit boek, maar zeker ook de andere van Lisa Jewell, juist wél binnenlaten.

Titel: Laat hem niet binnen | Originele titel: Don’t Let Him In| Auteur: Lisa Jewell| Uitgeverij: AW. Bruna | Vertaling: Ineke de Groot| Eerste uitgave: 2025| Aantal bladzijden: 422 | ISBN 9789400518865

Met dank aan uitgeverij AW. Bruna voor het recensie exemplaar.

 

De Instrumentalist - Harriet Constable

''Anna Maria della Pietà, kondigt ze aan, terwijl de baby haar vastgrijpt. Ik heb een voorgevoel bij deze.''

Hoewel Parijs altijd mijn favoriete stad zal blijven, is er geen plek die me zo weet te betoveren als Venetië. Het licht dat danst op het water, de geur van oude stenen, de smalle steegjes waar je zomaar kunt verdwalen — Venetië heeft iets magisch. Toen ik hoorde dat de roman De Instrumentalist zich afspeelt in het achttiende-eeuwse Venetië, wist ik meteen dat ik dit boek móést lezen. En wat een ontdekking bleek dat te zijn! Harriet Constable heeft met haar debuut een rijke, sfeervolle roman geschreven die historische diepgang combineert met een bijna filmische sfeer.

Een meeslepend verhaal vol muziek en ambitie
Het verhaal begint in 1704. De jonge wees Anna Maria heeft niets — geen familie, geen bezit — maar wél talent en een ontembare wil om iets te bereiken. In het Ospedale della Pietà in Venetië wordt ze opgeleid tot muzikant, onder begeleiding van niemand minder dan Antonio Vivaldi. Ze groeit al snel uit tot zijn sterpupil. Toch blijkt haar ambitie niet zonder prijs. Wat ze van hem leert is groot, maar Vivaldi vraagt daar ook iets voor terug.

Constable baseerde haar roman op het waargebeurde verhaal van Anna Maria della Pietà, een van de meest getalenteerde violistes van haar tijd. Wat mij vooral raakte, is hoe natuurlijk de schrijfster feit en fictie met elkaar verweeft. Je vergeet soms dat je een roman leest — alles voelt levensecht. De scènes in het weeshuis zijn zo beeldend dat ik de muziek bijna kon horen, de kou in de slaapzalen kon voelen en het ritme van de repetities kon volgen.

De vrouwen achter de muziek
Wat ik bijzonder waardeer aan De Instrumentalist is dat Constable de aandacht verlegt van Vivaldi naar de vrouwen om hem heen. De weesmeisjes die achter gesloten muren leefden, maar wier muziek ver buiten Venetië weerklonk, krijgen eindelijk een stem. Vooral Anna Maria wordt met veel respect en nuance neergezet. Je voelt haar strijd, haar passie en haar verlangen om gehoord te worden.

De research die Constable heeft gedaan is indrukwekkend. Ze schrijft met kennis van zaken over muziek én over de sociale structuren van het achttiende-eeuwse Venetië. Tegelijkertijd blijft haar stijl licht en toegankelijk, waardoor het verhaal prettig wegleest.

Een poëtische ode aan muziek en stad
Wat ik erg mooi vond, is dat Anna Maria haar muziek in kleuren ervaart. Dat maakt de klanken bijna tastbaar. Constables taal is poëtisch zonder zwaar te worden — elegant, maar met genoeg lucht. Venetië komt tot leven als een personage op zichzelf: warm, melancholisch en vol geheimen.

Als ik één klein kritiekpuntje mag noemen, is het dat sommige bijfiguren iets meer diepgang hadden mogen krijgen. Maar dat is slechts een detail, want uiteindelijk draait alles om Anna Maria — en dat doet Constable meesterlijk.

Een prachtig debuut!

De Instrumentalist is een prachtig debuut. Een ode aan Anna Maria, aan de muziek, aan Venetië zelf. Voor iedereen die houdt van historische romans, klassieke muziek of gewoon een goed verteld verhaal: dit boek is een absolute aanrader. Ik luister sindsdien anders naar De Vier Seizoenen — met het geluid van Anna Maria’s viool op de achtergrond.

Titel: De Instrumentalist | Auteur: Harriet Constable | Originele titel: The Instrumentalist | Vertaling: Aarti Rampadarath | Uitgever: A.W. Bruna Romans | Eerste uitgave: 2024 | Nederlandse eerste uitgave: 2025 | Aantal bladzijden: 380 | ISBN 9789400517639

Met dank aan uitgeverij A.W. Bruna voor het recensie-exemplaar

The Southern Book Club's Guide to slaying Vampires _ Grady Hendrix

 

Korte samenvatting van het verhaal
De roman speelt zich af in een keurige buitenwijk van Charleston, South Carolina, in de jaren ‘90. Daar volgen we Patricia Campbell, een typische huisvrouw: moeder van twee, getrouwd met een afstandelijke echtgenoot, en met een leven dat zich vooral afspeelt binnen de muren van haar huis. Haar uitlaatklep is een boekenclub waarin zij en een groep andere vrouwen samen true crime lezen — boeken over seriemoordenaars, kannibalen en andere monsters die veilig tussen de pagina’s blijven. Tot er een nieuw gezicht in de buurt verschijnt: James Harris, charmant, mysterieus, en... niet wat hij lijkt.

Al snel beginnen kinderen in de armere, voornamelijk zwarte buurten te verdwijnen, en Patricia begint te vermoeden dat James Harris daar iets mee te maken heeft. Maar wanneer ze haar vermoedens uitspreekt, loopt ze tegen een muur van ongeloof, gaslighting en seksisme aan — van haar man, van de andere echtgenoten, en van de bredere gemeenschap. Alleen haar boekenclubvriendinnen staan aan haar zijde, en samen nemen deze vrouwen het op tegen een eeuwenoud kwaad dat zich voedt met bloed én met de blindheid van een samenleving die liever niet te veel vragen stelt.

Een unieke kruising tussen horror en huiselijkheid
De auteur Grady Hendrix weet met het boek The Southern Book Club’s Guide to Slaying Vampires, een unieke kruising te maken tussen horror en huiselijkheid. De perfecte combinatie van een vampierverhaal en een scherpe maatschappelijke satire. Het resultaat is een spannende roman, die tegelijkertijd vermakelijk, soms een beetje gruwelijk maar zeker ook verrassend ontroerend is. In een genre – horror - dat vaak vastzit in clichés, slaagt Hendrix erin om een origineel en meeslepend verhaal te vertellen.

Het vampiergedeelte betekent veel meer dan wat gruwelijkheden
Wat deze roman onderscheidt, is de manier waarop auteur Grady Hendrix het genre horror gebruikt als metafoor voor diepere thema’s. De vampier is hier niet zomaar een bloeddorstig monster — hij is een representatie van de patriarchale macht. Van hoe mensen die ‘goed overkomen’ wegkomen met kwaad, omdat niemand het aandurft hen ter verantwoording te roepen. Het boek legt feilloos bloot hoe vrouwen structureel niet serieus worden genomen, zelfs als ze met feiten en logica komen. Daardoor strijd Patricia niet alleen tegen een vampier, maar tegen een heel maatschappelijk systeem dat haar klein probeert te houden.

Lightversie van horror
De schrijfstijl van Grady Hendrix is vlot, beeldend en doordrenkt met zwarte humor. Hij weet een uitstekende balans te vinden tussen spanning en satire Maar ook tussen afgrijzen en herkenning. De huiselijke details, zoals die van Tupperware-party’s en het maken van schoollunches, geven het verhaal een sfeer van herkenbaarheid. Hierdoor is horror des te verrassender wanneer die de gewone wereld langzaam ontwricht. Wel moet ik er ook eerlijk bijzeggen dat het hier om lightversie van vampier horror gaat.

Herkenbare situaties en personages maakt dat je je als lezer kan identificeren
De personages uit het boek The Southern Book Club’s Guide to Slaying Vampires, zijn levendig en geloofwaardig. Patricia is een gelaagde hoofdpersoon met wie je als lezer makkelijk meeleeft. Vooral wanneer ze, ondanks haar angst en onzekerheden, toch de moed vindt om in actie te komen. De dynamiek binnen de boekenclub is prachtig uitgewerkt. Het zijn geen vaste karikaturen geworden, maar echte vrouwen met onderlinge verschillen, zwakheden en loyaliteiten. Hun groei van passieve lezers naar actieve heldinnen vormt het hart van het verhaal. Er zit ook een beeldende vorm in zijn manier van schrijven waardoor je het verhaal makkelijk voor je kunt zien afspelen. Het zou me overigens niet verbazen als hier een serie, dan wel film, van gemaakt gaat worden.

Nét niet helemaal perfect
Toch is het boek The Southern Book Club’s Guide to Slaying Vampires, niet helemaal perfect. Soms slaat de toon iets te veel door in het groteske, wat ten koste gaat van de geloofwaardigheid. Ook had het slot iets meer ruimte mogen krijgen, het wordt uiteindelijk allemaal vrij snel afgerond. Desondanks ervaar je wel de emotionele impact mede dankzij de thema’s van vriendschap, opoffering en moed. Achterin staat trouwens een plattegrond van waar het verhaal zich afspeelt. Zelf zou ik het leuker hebben gevonden als die aan het begin van het verhaal had gestaan.

Een roman die meer bevat dan je in eerste instantie zou denken
The Southern Book Club’s Guide to Slaying Vampires is veel meer dan een vampierverhaal. Het is een (feministische) horrorroman die ongemakkelijke waarheden blootlegt over gender, ras en macht. Dit alles met een prettige leesstijl en goed opgebouwde spanning.
Grady Hendrix bewijst met dit boek dat horror niet alleen eng, maar ook intelligent en maatschappijkritisch kan zijn. Het boek voor liefhebbers van Stephen King en Desperate Housewives, en alles daartussenin, is een absolute aanrader.

Met dank aan uitgeverij AW. Bruna voor het recensie exemplaar.

Titel: Een langzaam stervende zaak| Auteur: Grady Hendrix| Uitgeverij: AW. Bruna | Vertaling: Hilke Makkink| Eerste uitgave: 2020| Eerste Nederlandse uitgave: 2025 | Aantal bladzijden: 432 | ISBN 9789400518759