''Het
loon van de zondaar is de dood, maar Gods gave is het eeuwige leven''
Wanneer
Viktor Hyldgaard na een avondje borrelen met zijn collega's in het
Zweedse Skövde niet thuiskomt vreest zijn vrouw het ergste. Ze belt
direct de politie. De jonge rechercheur Anna Eiler gelooft
aanvankelijk niet dat er sprake is van een misdrijf, totdat er in een
nabij gelegen meertje een afschuwelijke vondst wordt gedaan. Tussen
de waterlelies drijft een lichaam en in de keel van het slachtoffer
zit de foto van een vrouw. Het meer, dat onder de lokale bevolking
bekendstaat als 'Valdemars' graf, herbergt helaas nog een veel
verschrikkelijker geheim.
Sinds een jaar is de vader van journaliste Julia ook verdwenen en daardoor werpt ze zich op als vertrouwenspersoon voor de vrouw van Viktor. Maar komt de zaak nu niet te dichtbij voor haar?
Sinds een jaar is de vader van journaliste Julia ook verdwenen en daardoor werpt ze zich op als vertrouwenspersoon voor de vrouw van Viktor. Maar komt de zaak nu niet te dichtbij voor haar?
Het
langverwachte vervolg op 'De moord op mijn vader' met Anna Eiler als
gezicht van de politie en het schrijvende persduo Julia en Ing-Marie
krijgt wederom de benaming psychologische thriller. Toch is deze
titel niet terecht. Het feit dat de schrijfster duidelijk heeft
geprobeerd om de hele psyche van alle personages in het boek te
beschrijven, in soms te lange en uitgebreide versies, wil niet zeggen
dat het een psychologisch verhaal is. De personages blijven
desondanks oppervlakkig en komen niet tot leven.
Carina Bergfeldt heeft een vlotte manier van schrijven en het boek is verdeeld in korte hoofdstukken waarin er iedere keer een ander personage aan het woord is. Later zijn er verschillende personages per hoofdstuk aan het woord. Dit maakt het allemaal erg rommelig en haalt de spanning uit het verhaal en daardoor overtuigd het niet als een echte thriller.
Het grote pluspunt van dit boek is de ontknoping, dat is verrassend en zit heel goed in elkaar met echter wel een soort van open einde, wat duidt op een vervolg.
Carina Bergfeldt heeft een vlotte manier van schrijven en het boek is verdeeld in korte hoofdstukken waarin er iedere keer een ander personage aan het woord is. Later zijn er verschillende personages per hoofdstuk aan het woord. Dit maakt het allemaal erg rommelig en haalt de spanning uit het verhaal en daardoor overtuigd het niet als een echte thriller.
Het grote pluspunt van dit boek is de ontknoping, dat is verrassend en zit heel goed in elkaar met echter wel een soort van open einde, wat duidt op een vervolg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten