Bij
een afgelegen boerderij in Red Wings, Minnesota heeft Layton Carlson
de perfecte plek gevonden voor een avondje alleen met zijn vriendin.
Maar dan worden ze overvallen door een vreselijke stank. Layton
besluit dit te melden aan de lokale sheriff. Bij onderzoek wordt er
een lijk gevonden in een watertank maar al snel blijken er meerdere
lijken in te liggen. Tegen de tijd dat Lucas Davenport ter plaatse is
zijn er al meer dan vijftien lichamen gevonden. De slachtoffers
blijken allemaal uit de regio te komen en werden vermoord over een
jarenlange periode. Hoe kon dit gebeuren zonder dat iemand ooit iets
merkte? Waarom is er nooit onderzoek gedaan naar de verdwijningen en
het beangstigde van alles is dat de moordenaar waarschijnlijk iemand
is die ze allemaal kennen.
'Galgenveld' is het nieuwste deel in de Lucas Davenport-reeks. Ik heb ze niet allemaal gelezen maar dit verhaal geeft ook niet de intentie om dat nog te gaan doen. Het boek is op zichzelf prima te lezen maar er zitten teveel onwaarschijnlijkheden in. Het verhaal is compleet emotieloos en geen enkel personage spreekt tot de verbeelding. Er zijn ook teveel andere zaken waar de hoofdpersoon zich mee bezig houdt en die halen de vaart uit het verhaal. Wat wel bijzonder goed gedaan is, is dat je zowel de dader als de onderzoeker volgt en zo ziet dat ze elkaar kruizen zonder dat ze het van elkaar weten. Een belangrijk detail wat pas tegen het einde van het verhaal bekend wordt is ook verrassend. Bij de ontknoping komt er dan eindelijk ook wat vaart, actie en misschien zelfs een klein beetje spanning. Dat alles weegt echter niet op tegen het feit dat wanneer je het boek dicht slaat en in de kast terugzet je al snel vergeet wat de details ook alweer waren. Gruwelijke daden in een verhaal maken een boek nog niet tot een thriller.
'Galgenveld' is het nieuwste deel in de Lucas Davenport-reeks. Ik heb ze niet allemaal gelezen maar dit verhaal geeft ook niet de intentie om dat nog te gaan doen. Het boek is op zichzelf prima te lezen maar er zitten teveel onwaarschijnlijkheden in. Het verhaal is compleet emotieloos en geen enkel personage spreekt tot de verbeelding. Er zijn ook teveel andere zaken waar de hoofdpersoon zich mee bezig houdt en die halen de vaart uit het verhaal. Wat wel bijzonder goed gedaan is, is dat je zowel de dader als de onderzoeker volgt en zo ziet dat ze elkaar kruizen zonder dat ze het van elkaar weten. Een belangrijk detail wat pas tegen het einde van het verhaal bekend wordt is ook verrassend. Bij de ontknoping komt er dan eindelijk ook wat vaart, actie en misschien zelfs een klein beetje spanning. Dat alles weegt echter niet op tegen het feit dat wanneer je het boek dicht slaat en in de kast terugzet je al snel vergeet wat de details ook alweer waren. Gruwelijke daden in een verhaal maken een boek nog niet tot een thriller.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten