''De reden waarom iemand liegt is bijna interessanter dan de leugen zelf''
Adam en Amelia zitten in een flinke huwelijkscrisis. Als ze een weekendje in de Schotse Hooglanden winnen, zien ze een lans om nader tot elkaar te komen.
Elk jaar op hun trouwdag geven ze elkaar een nostalgisch cadeau - en elk jaar schrijft Amelia een brief aan Adam, die ze hem nooit laat lezen. Tot nu.
Ze weten allebei dat dit weekend hun huwelijk kan maken of breken. Maar ze hebben de reis niet zomaar gewonnen. Een van hen liegt, en er is bovendien iemand die hun geen 'eind goed al goed' gunt...
Tien jaar huwelijk. Tien jaar geheimen. Een jubileum dat ze nooit meer zullen vergeten.
De schrijfster Alice Feeny schreef eerder al internationale bestsellers zoals 'Soms lieg ik' en 'Ik weet wie je bent. Thrillers die niet alleen een psychologisch spel tussen de hoofdpersonages bevatten, maar die ook regelmatig de lezer op het verkeerde been weten te zetten. Niets is wat het lijkt en niets loopt zoals verwacht.
Feeney weet in 'Tot de dood ons scheidt' een heel verhaal te schrijven met zeer weinig ingrediënten: een tot vakantieverblijf omgebouwde kapel in de Schotse Hooglanden, drie hoofdpersonages en een hond. Ingesneeuwd en zonder Wifi ontstaat er een sfeer waarvan je als lezer hoopt er nooit in te belanden. En dan rijst ook nog de vraag: gaat het hier om iets paranormaals of zijn er andere duistere sferen in het spel?
Elk hoofdstuk is vertelt vanuit een ander personage, zo wordt het verhaal vanuit alle kanten belicht. Dan zijn er ook nog, de nooit verzonden, brieven van Amelia. Hierin is duidelijk de ommekeer in hun huwelijk mee te lezen. Maar het geeft ook en inkijkje in haar psyche.
De stukjes van Adam zijn wat afstandelijker en zakelijker. Maar dat hij een geheim met zich meedraagt is duidelijk. En dan is daar nog 'Robin'. In haar hoofdstukken voel je alleen maar onheil hangen.
De hoofdpersonages zijn goed uitgewerkt. Personage Adam lijdt aan een zeldzame en weinig bekende, neurologische aandoening: Prosopagnosie. Hierdoor herkent hij geen gelaatstrekken en dus ook niet die van zijn vrouw. Dit maakt niet alleen hem onzeker, maar zijn vrouw Amelia ook.
Doordat elk hoofdstuk niet al te lang duurt en eindigt met een cliffhanger, heb je dit boek zo uit. Het einde heeft echter nog wel een gigantische, onverwachte twist waardoor je als lezer verrast achter blijft.
Er zijn ongetwijfeld veel betere psychologische thrillers, die nog meer op de psychen van de hoofdpersonen en de situaties ingaan, maar dat neemt niet weg dat Alice Feeney met haar boek 'Tot de dood ons scheidt' weer voor heel prettig leesvoer heeft gezorgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten