''Als hij had geweten hoe zijn dag verder zou verlopen, was Geoffrey Henshaw in zijn veree van comfortabele bed blijven liggen.''
Elizabeth George staat bekend om haar vermogen sfeer en
karakterbeschrijvingen tot in de precisie uit te voeren. In 'Een langzaam
stervende zaak' is Cornwall niet slechts een achtergronddecor: het
landschap, de sociale gemeenschappen, de druk van promotie versus behoud spelen
allemaal mee in de sfeer. Cornwall fungeert als een personage op zich — het
weer, de afgelegenheid, de binding van mensen met het land — wat de spanningen
tussen behoud van erfgoed en economische belangen versterkt. Deze setting
draagt sterk bij aan de emotionele zwaarte van het verhaal. Het contrast tussen
de serene schoonheid van Cornwall en de moreel complexe wereld van zakelijke
belangen en familiegeheimen, geeft het verhaal diepte.
De personages zijn herkenbaar als mens voor de lezer
De personages worden door
Elizabeth George niet zwart-wit neergezet. Ze maakt gebruik van nuances,
zwakheden, morele onzekerheden en zwakheden. Daardoor worden ze herkenbaar voor
de lezer, ze hebben namelijk net als wij minpunten.
Door middel van flashbacks, familierelaties en zijn zakelijke verplichtingen
leer je meer en meer de, soms complexe, figuren kennen. De lokale bevolking van
Cornwall is niet homogeen; wantrouwen jegens buitenstaanders is geloofwaardig
geschetst, evenals de manier waarop mensen vast blijven zitten in oude
patronen, geheime vetes, en trots op traditie. Deze sociale schakeringen dragen
bij aan de spanning, en maken dat motieven plausibel aanvoelen.
Spanning bouwt gestaag op, de kracht ligt in dialogen en relaties
Zoals in al haar, over het algemeen erg dikke boeken, kiest
George zoals vaak voor een vrij langzaam opgebouwde spanning. Er is geen
constante actie, de kracht ligt namelijk in de dialogen, in beschrijving van
relaties en in de langzame onthulling van geheimen. Voor wie van snelle
thrillers houdt, kan dit traag aanvoelen. Het is slow reading, vooral omdat er
veel aandacht is voor details buiten het directe misdrijf, familiegeschiedenissen
en zakelijke onderhandelingen.
Echter heeft deze traagheid wel een doel. De langzame opbouw maakt dat, wanneer
de motieven en de connecties duidelijk worden, het geheel stevig en
geloofwaardig aanvoelt. Er zijn momenten van intensiteit — confrontaties,
ontdekkingen — die goed werken, juist omdat ze ingebed zijn in het grotere
bouwwerk. Al had het middenstuk, wat mij betreft wel iets korter gekund.
Traditioneel literair geschreven
Elizabeth George schrijft traditioneel literair, met zorg
voor nuance en psychologische diepgang. Haar dialogen zijn geloofwaardig. Hier
en daar wat te overdadig. Dat kan een struikelblok voor nieuwe lezers zijn maar
een feest van herkenning voor de trouwe fans, zoals ik.
‘Een langzaam stervende zaak’ is het 22e deel in
de inspecteur Lynley-mysterie reeks en een perfect boek voor wie op zoek is
naar een misdaadverhaal met diepgang en gelaagdheid. Voor wie geniet van
details, van psychologisch realisme en goede conversaties is ook dit deel weer
een genot om te lezen. Elizabeth George is niet de auteur voor snelle plots of
acties. Ze investeert in verhaalopbouw, sfeer en in de relaties tussen mensen.
In die zin is het geen tekortkoming, maar een literaire kracht.
Met dank aan uitgeverij AW. Bruna voor het recensie
exemplaar.
Titel: Een langzaam stervende zaak |Originele titel: A
Slowly Dying Cause| Auteur: Elizabeth George| Uitgeverij: AW.
Bruna | Vertaling: Miebeth van Horn & Saskia Peterzon-Kotte |
Eerste uitgave: 2025| Aantal bladzijden: 762 | ISBN 9789400518902
Geen opmerkingen:
Een reactie posten