Wat de golven brengen - Fabio Genovesi

Luna is een albino, heeft slecht zicht en woont in Italië. Het valt voor haar door het mooie weer dus niet mee om altijd in de schaduw te moeten leven. Luna heeft een grote verbeeldingskracht en daarmee maakt ze haar leven gelukkig een stuk kleurrijker. De broer van Luna is een knappe, talentvolle surfer die zijn dagen aan zee doorbrengt. Tijdens een surfkamp slaat het noodlot voor Luca echter toe en wordt hij door de zee opgeslokt. Luna's moeder Serena keert hierdoor in zichzelf en blijft als een zombie thuis in bed maar Luna probeert ondanks haar verdriet toch weer de draad van het leven en de school op te pakken.

De hulpleraar van Luna, Sandro, draagt ondertussen een enorm schuldgevoel met zich mee. Hij was namelijk degene die Serena overhaalde om haar zoon mee te laten gaan naar het surfkamp. Terwijl Sandro opnieuw toenadering tot Serena probeert te zoeken, leert Luna dat de zee zowel geeft als neemt. Zonder haar broer probeert ze haar plekje in de wereld te vinden. Dit doet zij samen met haar klasgenootje Zjot, het weesjongetje dat door zijn bijzondere voorkomen en taalgebruik, ook geplaagd wordt. Samen ontdekken zij dat legendes, hoop, liefde en geluk in het leven centraal staan.

Het verhaal wordt op een manier vertelt die voor Genovesi zo herkenbaar is. Net als in zijn vorige boek zijn de personages uniek en laten ze de mooie en tragische kanten van het leven zien. Er is verdriet, wanhoop maar vooral veel humor. Ook in dit verhaal maakt hij gebruik van de ondergewaardeerde en verstoten personages onder ons en vanuit dat perspectief laat hij zien dat juist deze mensen het leven positiever bekijken dan de rest. De sfeer die hij overbrengt is als een ware vakantie-folder, je voelt, proeft en beleeft het lome Italiaanse leven. Dit keer in de geboorteplaats van de schrijver, Forte dei Marmi.

Toch heeft dit verhaal eigenlijk dezelfde verhaallijn als zijn vorige boek. Ook de gevoelens en belevenissen zijn vrijwel identiek. Dit maakt dit boek zowel aantrekkelijk als prettig om te lezen maar ook een klein beetje teleurstellend.