''Als je niet tevreden bent over jezelf doe dan iets voor een ander en je zult je een stuk beter voelen: het was een van de levenswijsheden van papa waar hij zelf niet altijd iets mee kon, maar die hij als snoepjes aan me uitdeelde en die ik in mijn geheugen bewaarde voor de minder zoete dagen.''
Landgoed Rosaville, 1903. Rosalie de Wit geeft een feest in de tuin van Rosaville. Na de dood van haar vader is ze vanuit Engeland naar Nederland vertrokken en heeft ze haar intrek genomen in de schitterende villa die haar vader ooit voor haar moeder liet bouwen.
Met het tuinfeest viert Rosalie dat ze een jaar in Nederland is. Ze huurt de gedreven en enthousiaste fotograaf Arris Nauta in om het vast te leggen. Meteen voelt Rosalie zich tot de fotograaf aangetrokken, maar ze houdt zich aan het advies van haar vader: 'val nooit voor een man met minder geld dan jijzelf.'
Ondertussen heeft zich in de omgeving van Rosaville een nieuwe buurtgenoot gevestigd. de charmante fabrikant Jonathan van Bredevoort. Rosalie valt als een blok voor hem en hij lijkt de ideale huwelijkskandidaat.
Maar is hij wel de man die ze denkt dat hij is?
Voor de buddy-read van het boek De theekoepel, Rosaville deel 2, las ik samen met anderen, gedurende drie weken, het boek uit. Tijdens online chats bespraken we vragen en deelden we opmerkingen. Goed bedacht en leuk om mee te doen.
Karin Quint, de schrijfster van de Rosaville-serie, is freelance journaliste en fotograaf. Ze debuteerde met het boek 'Het koetshuis'. Het eerste deel van de Rosaville-serie.
Quint heeft een plezierige schrijfstijl. Geen moeilijke woorden, geen lange zinnen en overzichtelijke conversaties. Daarnaast weet ze heel goed beeldvorming te schetsen. Je waant je wat dat betreft ook echt wel in die tijd.
Het onderwerp uit die periode is goed uitgewerkt. Vrouwen hadden weinig te zeggen en huwelijken waren, over het algemeen zakelijke overeenkomsten.
Dat een vrouw zich afzet is heel wat. De hoofdpersoon Rosalie en haar nicht Lena komen samen op voor het vrouwenrecht en dat geeft pit aan het verhaal.
Toch is het verhaal, wat mij betreft, vrij voorspelbaar. De grote spanning draait allemaal om de inhoud van de kluis en de verdwenen sleutel. Maar dat verhaal gaat eigenlijk als een nachtkaarsje uit. Dat geldt wel voor meer onderwerpen die aangehaald worden. Het verhaal kabbelt daardoor een beetje voort. Niet op een nare manier en de schrijfster weet hier en daar nog een zijweg in te slaan waardoor het verhaal af een toe een opleving krijgt.
Niet alleen het hoofdpersonage Rosalie krijgt veel aandacht, maar er gaat ook veel aandacht naar de bijfiguren. Hierdoor kijk je af en toe vanuit een andere perspectief naar het geheel.
''Dat je nooit aan de buitenkant kunt zien hoe iemand aan de binnenkant is. Dat ik voorzichtig moet zijn met wie ik vertrouw.''
Er wordt veel aangehaald en toch weet je als lezer vrijwel al zeker hoe het verhaal zal gaan aflopen. Voor dit soort verhalen maakt dat niets uit en is dat gewoon prettig doorlezen. Een derde deel is daarom meer dan welkom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten