''Als je haast hebt, maak je fouten.'''
Een aanslag: Eva overleeft een moordaanslag in haar eigen huiskamer. Op de grond naast haar ligt een dode man die ze niet kent. In de gang zit een doodsbang meisje van acht jaar dat niet kan praten.
Een verdwijning: Peter, een stille, depressieve man, betaalt zijn hypotheek af en neemt grote geldbedragen op. Dan verdwijnt hij zonder enig spoor achter te laten. Anderhalf jaar later geeft hij een teken van leven, door een email te sturen die een kettingreactie veroorzaakt van gebeurtenissen die verschrikkelijke gevolgen zullen hebben voor zijn naasten. En voor hemzelf.
Een moordenaar: Chris groeit op in een ontwricht gezin dat getekend is door een verdrinkingsongeluk net na zijn geboorte. Hij ontwikkelt een ongezonde levenshouding ten aanzien van de dood en een verstoorde verstandhouding met andere mensen. Maar hij leert zichzelf aan om zich net zo normaal voor te doen als anderen, zodat hij kan doen wat hij het liefste doet: moorden.
Thomas Enger is vooral bekend als de auteur van de thrillerreeks rondom het duo Blix & Ramn, die hij samen met auteur Jorn Lier Horst schreef. Deze boeken, zoals 'Rookgordijn', 'Nulpunt' en 'Slagzij' werden wereldwijd bestsellers.
Enger heeft echter ook meerdere solotitels op zijn naam staan: 'Schijndood', 'Bloedmist', en 'Fantoompijn'. Zijn voorkeur voor maatschappelijke thematiek en een wat rauwe schrijfstijl maken dat zijn verhalen net boven het gemiddelde uitsteken.
Minder bekend, maar wel een leuk weetje, is dat Thomas Enger ook klassieke muziek componeert. Te beluisteren via Soundcloud.
'Het boek van de galg' is een solothriller van Thomas Enger. Het boek is verdeeld over vijf hoofdstukken en gaat geregeld terug in de tijd. Al snel is duidelijk wie de moord gepleegd heeft maar door de flashbacks wordt duidelijk waarom de dader tot deze daad gekomen is. Dit is op een goede manier gedaan, want het verhaal op zich is niet echt heel erg spannend maar de gebeurtenissen blijven je op een dusdanige manier boeien dat je wel steeds door wilt lezen.
Dat komt ook door de beschrijvingen van de personages. In de eerste twee delen worden er steeds twee personages uitgelicht. Met als rode draad de jeugd van een klein jongetje. Wat dat met de volgende drie delen te maken heeft wordt al lezend duidelijk. Hierdoor is het boek meer een psychologische thriller geworden.
Het einde is een logisch gevolg van de beginopzet en daarom, voor mij als lezer althans, niet zo verassend en spannende meer. Het kaarsje doofde in de laatste drie delen een beetje uit. Echter is er wel ruimte open gelaten voor een vervolg en ik kan niet ontkennen daar dan toch wel nieuwsgierig naar te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten