''Boosheid en frustratie geven meer klachten, maken meer kapot. Dus het is acceptatie, óf je neemt het heft in eigen handen. Maar verwacht niet dat de dingen uit zichzelf beter worden omdat dat nu eenmaal eerlijker is.''
Cleo runt als kunstzinnig therapeut haar eigen praktijk, genaamd 'Monsters onder mijn bed.''
Ze helpt cliënten van hun angsten af. Als de jonge studente Julia in een sessie laat doorschemeren dat ze in de gaten gehouden wordt, vraagt Cleo zich af of alle angsten van het meisje wel echt ingebeeld zijn. Het ontmaskeren van Julia's stalker wordt steeds meer een obsessie voor Cleo. Maar hoe ver mag je als therapeut gaan om te helpen?
Het boek 'Zonder angst' is de debuutthriller van Inge van Prooijen. En wat voor één!
Met haar ervaring, die zij opdeed tijdens haar tien jaar werken in de psychiatrie en verslavingszorg, weet ze heel gedetailleerd de waanzin van de mens weer te geven. En dan vooral de vraag weet op te roepen: ''Wie is er nu gek, de hulpvrager of de hulpverlener?''
De proloog weet direct een beklemmend gevoel op te roepen, een onderhuidse spanning die tot aan het einde toe blijft.
Het verhaal wordt verteld vanuit drie verschillende hoofdpersonages: Cloe, 'Hij' of 'Zij'. Zo krijg je elke keer een ander perspectief op de gebeurtenissen en creëert het een hele andere dimensie. De personages zijn heel uitgebreid en persoonlijk beschreven, waardoor ze menselijk en herkenbaar worden.
Vooral het personage Cleo is goed gekarakteriseerd, en dan met name haar zelfreflectie. Haar werk als psychotherapeut, en de druk die dat met zich meebrengt, komt duidelijk naar voren. De persoonlijke sessies, die ze volgt in een praatgroep voor psychotherapeuten, zijn mooi om te lezen en geven aan dat het ook gewoon maar mensen zijn met hun eigen angsten en gevoelens. Dat ze zichzelf langzaam aan het verliezen is in een verslaving, is sluimerend en zeer duidelijk beschreven.
Het knappe aan het verhaal is, dat net wanneer je weet hoe alles in elkaar steekt het verhaal een enorme zwaai krijgt. Niemand is wie hij of zij is, en niemand gedraagt zich zoals de andere verwacht had.
Een echte mind-fuck, zoals de achterflap van het boek ook al zelf aangeeft. Toch wordt het nergens ongeloofwaardig. De vaart blijft in het verhaal en nergens dwaalt de auteur onnodig af.
Wanneer je aan het einde van het boek gekomen bent en denkt dat het verhaal hier eindigt, krijg je nog een epiloog waar je U tegen zegt. Je vraagt je direct af of er misschien wel een vervolg verhaal in zit. Ik hoop het!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten